Λογοτεχνικά Βιβλία & Δοκίμια

Το προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της. Έξι ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και κρατείται· στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας. Οι αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949. Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός. Υποθέσεις, συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας. Η αλήθεια, όμως, δεν έχει φανερώσει την τελική της όψη...

Η Αριάδνη κόβει τους ομφάλιους λώρους της ζωής της, και από την πόλη μετακομίζει σε ένα νησί του Αιγαίου, ψάχνοντας να κρατηθεί από ό,τι θυμίζει τον άντρα που ερωτεύτηκε. Μπροστά της ανοίγεται ένας άγνωστος κόσμος, γεμάτος ναυτικές παραδόσεις του περασμένου αιώνα και πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια, ενώ θα έρθει αντιμέτωπη με ένα βαρύ μυστικό.  Κοίταζε ο μικρός Θεοδόσης τα πανιά να παίρνουνε σχήμα σιγά σιγά κι έβλεπε ένα άλλο πανί, χρώματος γαλανού, μεγάλο, τόσο που να μη χωρεί στη μικρή πλατεία, έβλεπε τους βιλιέρηδες να συνεννοούνται, να το μαζεύουν και να το μετακινούν στη μεγάλη πλατεία του Αγίου Δημητρίου, να το απλώνουν στο πλακόστρωτο και να γονατίζουν γύρω του όπως οι μαθητές στο σώμα του δασκάλου τους, κι όσοι περνούν να κοντοστέκονται και να λεν, τίνος είναι τούτα τα πανιά, είναι για το μπρίκι του καπετάν-Θεοδόση και τι χρώμα είναι τούτο, πού ξανακούστηκε πλεούμενο με γαλανά πανιά. Μια ερωτική ιστορία τού σήμερα που σκοντάφτει σε μια ερωτική ιστορία του παρελθόντος. Μια ιστορία με το ένα πόδι στο παρόν και το άλλο στο παρελθόν, μια Αριάδνη είναι που κρατεί τον μίτο και μας οδηγεί προς τη λύτρωση, ώστε να πάψει το ύψιλον της λύπης να γεμίζει με δάκρυ, αφού ένα είναι το χρέος που μας δόθηκε: το φως.

Ο ΝΟΞ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ. Η ΝΑΟΜΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΥΦΗ ΠΟΥ ΤΟ ’ΣΚΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΗ ΔΙΔΥΜΗ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ.

Η Στάμω, το υποταγμένο κορίτσι της Μάνης, μεταμορφώνεται από τη δύναμη του έρωτα κι από ένα μωρό. Κάτω από τον ίσκιο του Ταΰγετου. Μυστηριώδη εγκλήματα, μεγαλοπρεπή βαλς και μια πυρκαγιά που σαρώνει τα πάντα. Στη ζωή του Οδυσσέα, στη Βιέννη. Πολλά ανείπωτα μυστικά κι ένα καταραμένο περιδέραιο συγκλονίζουν την Κλοέ, στο Παρίσι. Η Αντέλ, στην Αθήνα, δέχεται να γίνει παρένθετη μητέρα για χάρη της φίλης της. Μόνο που ερωτεύεται τον άντρα της. Σκιές και χρώματα γίνονται ένα με τον Αχιλλέα, στο νησί του ήλιου, τη Ρόδο. Η Ιουλία, η Νέα Υόρκη και το αμερικάνικο όνειρο. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Έξι ήρωες που διαμορφώνονται από τη δύναμη του πάθους τους. Από τον ιδρώτα, τα δάκρυα, τη θάλασσα. Πώς αλλιώς ονομάζεται η ευτυχία; Αλμύρα.

ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΕΙΔΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ. ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΑΡΤΥΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ. ΕΙΧΕ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ. ΜΑ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝΕ ΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. ΝΑΙ, ΔΕ ΦΟΒΟΤΑΝΕ ΝΑ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΕΛΠΙΔΩΝ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΤΟΥ. ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ ΤΟΤΕ… ΕΙΧΕ ΕΛΠΙΣΕΙ ΥΣΤΕΡΑ…

Ένα παραμυθένιο νησάκι του Αιγαίου, η Μαρμαρωμένη Βασιλοπούλα του· κι ένας φόνος. Μια αγάπη-δηλητήριο. Ένα μωρό. Πάθος και ζήλια. Και μια γυναίκα που αναζητάει μια καινούργια αρχή, μακριά από τον άντρα που προσπαθεί να στοιχειώσει τη ζωή της. Άραγε το πεπρωμένο είναι δική μας επιλογή ή παιχνίδι της μοίρας;

Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά. Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της. Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…

Ξέρεις γιατί δε διστάζω να σε θυσιάσω; Γιατί είσαι ζυμωμένη στα κύτταρά μου. Δεν υπάρχουν όρια μεταξύ μας. Δεν είμαστε δύο, είμαστε ένα… Μια ψυχή σε δυο κορμιά… Και δεν πειράζει αν πεθάνει η μια… Αρκεί να ζήσει η άλλη! Αποφάσισα να ζήσω εγώ, αλλά πάντα θα σε κουβαλάω κολλημένη επάνω μου! Γιατί εγώ είμαι εσύ! Δυο γυναίκες, μια αμύθητη περιουσία, ένα τρανταχτό όνομα και το πιο σημαντικό ερώτημα: Ποια από τις δύο είναι η πραγματική Ισιδώρα Κοσμίδη; Η φατρία του Κύκνου και η φατρία του Δράκου, δυο οικογένειες με απαρχές χαμένες στον χρόνο, που γεννούν τις πιο δυνατές μάγισσες της Αιγύπτου. Γυναίκες αντίπαλες που φέρνουν στην ψυχή τους το φως και το σκοτάδι. Μια ιστορία γεμάτη γητειές, ξόρκια, μπαχάρια, σερμπέτια, βοτάνια και γλυκό καπνό ζυμωμένο με μέλι, που σε ταξιδεύει στην πιο μαγική πόλη της Ανατολής, την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, την αιώνια πόλη με τα δυο πρόσωπα. Και κατόπιν η μετάβαση στην Αθήνα και η τελική αναμέτρηση τη δεκαετία του ’60. Ένας αγώνας μέχρι θανάτου. ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΔΕΝ ΤΙΣ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ… ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ…

«Γνωρίζεις τι συνηθίζουν να κάνουν οι αράχνες; Τρώνε τους συζύγους τους». Η Κλαρίσα, σύζυγος ενός διπλωμάτη του Υπουργείου Εξωτερικών εφευρίσκει φανταστικές ιστορίες για να περνάει ευχάριστα και δημιουργικά την ώρα της. «Ας υποθέσουμε ότι κάποιο πρωί κατέβαινα στη βιβλιοθήκη κι έβρισκα εκεί ένα πτώμα. Τι θα έκανα;» αναλογίζεται… Θα έχει την ευκαιρία να το σκεφτεί όταν θα ανακαλύψει στην πραγματικότητα ένα άψυχο σώμα στο σαλόνι του σπιτιού της στο Κεντ. Το σκάνδαλο αυτό μπορεί να καταστρέψει ανεπανόρθωτα την καριέρα του συζύγου της, Χένρι. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Κλαρίσα αποφασίζει να ξεφορτωθεί το πτώμα. Την ίδια στιγμή, χτυπά την πόρτα της ένας αστυνομικός που έχει έρθει για να ερευνήσει. Η αστυνομία έχει λάβει μια ανώνυμη προειδοποίηση για φόνο στο συγκεκριμένο σπίτι. Τώρα, η Κλαρίσα πρέπει να καταφύγει και πάλι στη φαντασία ή στην πειθώ της για να εξηγήσει τα… ανεξήγητα. Αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο τρομακτικά από όσο νόμιζε!

Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού κοιτώντας την και με τις πέντε μου αισθήσεις μαγεμένες. Ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος, όταν γίνεται ενενήντα χρονών, αποφασίζει να κάνει ένα ξεχωριστό δώρο στον εαυτό του: μια νύχτα με μια έφηβη παρθένα. Η πιο φημισμένη και καπάτσα πατρόνα της πόλης τού βρίσκει αυτό που ζητάει. Αλλά, αντί για μια μικρούλα πόρνη που θα τον αναζωογονήσει, ο ήρωάς μας συναντά μια Ωραία Κοιμωμένη, που θα του πάρει τα μυαλά. Και συνειδητοποιεί ότι μπορεί κανείς να πεθάνει στ’ αλήθεια από βαθύ, βασανιστικό, παράφορο έρωτα, σαν αυτόν που νιώθει τώρα ο ίδιος για πρώτη φορά στη ζωή του… Ένα βιβλίο για την εφήμερη σάρκα και τον παντοτινό έρωτα, με τη γοητευτική φωνή, τον αισθησιασμό και τη διεισδυτική ματιά του μεγάλου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Αθήνα, 1982. Η Δάφνη, μια δυναμική αρχιτέκτονας, με αφορμή τη συνάντηση με τον μεγάλο έρωτα των φοιτητικών της χρόνων, θα αναμοχλεύσει αναμνήσεις της ζωής της, για να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και να συναντήσει ανθρώπους που τη σημάδεψαν, πριν κιόλας πάρει την πρώτη της ανάσα. Κεντρική Μακεδονία, αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ένα μωρό, μοναδικό απομεινάρι μιας φλεγόμενης καλύβας του βάλτου, αγωνίζεται να παραμείνει στη ζωή. Δυο αδέρφια, με τα χέρια φυτεμένα στο μνήμα του πατέρα τους, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση. Λίγα χρόνια μετά, ένα κορίτσι με μαρμαρωμένα πόδια αποχωρίζεται τον πατέρα του, που τον στέλνουν στην εξορία. Παιδιά της ελληνικής Ιστορίας, ξετυλίγουν το κουβάρι του μύθου μέσα στη δίνη της, όταν εκείνη τρυπώνει ύπουλα στις ζωές τους για να τις συγκλονίσει, σε μια παραμυθένια πολιτεία, τα Γιαννιτσά, έναν ζωντανό μπερντέ με τα παλάτια του και τις καλύβες του, κι ανθρώπους λογιών λογιών που θα περάσουν εμπρός του, δειλούς και ήρωες, εχθρούς και φίλους.

Μια γυναίκα που δε λέει ψέματα είναι μια γυναίκα δίχως φαντασία και δίχως συμπόνια. Όταν η Έιμι Λέδεραν ταξιδεύει ως την έρημο του Ιράκ, σε μια ανασκαφή, για να φροντίσει τη γυναίκα ενός διάσημου αρχαιολόγου, η πραγματικότητα που συναντά αποδεικνύεται πολύ πιο πολύπλοκη και παράξενη απ’ ό,τι θα μπορούσε να έχει φανταστεί. Τα περίεργα οράματα και ο νευρικός τρόμος της ασθενούς τής φαίνονται αβάσιμα, αλλά, καθώς ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα μεγαλώνει, τα πράγματα παίρνουν μια φοβερή τροπή – και καταλήγουν στον φόνο. Η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε ο διάσημος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό να βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην περιοχή, καθ’ οδόν προς τη Βαγδάτη. Κι όταν του ζητούν τη βοήθειά του, δεν μπορεί να αρνηθεί. Με μόνο στοιχείο μια σταγόνα αίμα, στη μέση της ερήμου, θα προσπαθήσει να λύσει ένα μυστήριο που δοκιμάζει για πρώτη φορα τόσο πολύ τις δυνάμεις του, κι ας είναι ανεξάντλητες...

Μια διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που, αποφασίζοντας να σκοτώσει τον βασικό ήρωα των βιβλίων της, πέφτει ξαφνικά σε δυσμένεια. Ένας σύζυγος-τρόπαιο που ετοιμάζεται να την εγκαταλείψει για τη νεότερη ερωμένη του. Ο πανταχού παρών Βασιλιάς και ο Γελωτοποιός του, που στοιχειώνουν κάθε κίνησή της. Κι ένας ανώτατος επιθεωρητής –σε μια γκρίζα και παγωμένη πόλη– κόντρα σε όλα τα μυθιστορηματικά κλισέ. Μόναχο, 2018. Η Λούνα Μάρκος, πασίγνωστη συγγραφέας, σκηνοθετεί με τη συγκατάθεση του σύντομα πρώην συζύγου της τη δολοφονία του, προκειμένου να προκαλέσει εκ νέου φρενίτιδα στα μίντια με το όνομά της. Δε φαντάζεται όμως πως η πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές κάθε φαντασία, καθώς μονάχα η αλήθεια μπορεί να μετατραπεί τελικά στον απόλυτο εφιάλτη. Ένας ειδεχθής φόνος οδηγεί τους πάντες στην παράνοια. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και κανένας δεν είναι αθώος, ενώ τα γεγονότα μοιάζουν να διαστρεβλώνονται σαν σε παραμορφωτικό καθρέφτη. Γιατί τελικά είναι οι οικογενειακές ιστορίες –αυτές που «γράφονται» μέσα σε τέσσερις τοίχους– που μπορεί να αποδειχθούν οι πιο τρομακτικές απ’ όλες. Ένα θρίλερ για την ανατροπή που έρχεται μετά την κίνηση ματ. Γιατί, ως γνωστόν, ο Βασιλιάς πεθαίνει πάντα τελευταίος. Κάποιες φορές, όμως, δεν πεθαίνει και καθόλου.

Η Φίξι Φαρ έχει μεγαλώσει με το μότο του πατέρα της Πάνω απ’ όλα η οικογένεια. Αλλά από τότε που εκείνος πέθανε, τρέχει για όλα μόνο της στην οικογενειακή επιχείρηση, ενώ τα αδέλφια της τεμπελιάζουν. Μια μέρα, σ’ ένα καφέ, ένας άγνωστος της ζητά να έχει για μια στιγμή τον νου της στο λάπτοπ του, κι εκείνη όχι μόνο το προσέχει, αλλά το σώζει από βέβαιη καταστροφή. Ο Σεμπ, όπως συστήνεται, για να δείξει την ευγνωμοσύνη του, της υπογράφει μια δήλωση ότι της χρωστάει χάρη. Η Φιξι το παίρνει στ’ αστεία∙ άλλωστε ποτέ δε θα του ζητούσε τίποτα. Σωστά; Κάποια στιγμή, όμως, ξαναμπαίνει στη ζωή της ο παιδικός της έρωτας, ο Ράιαν, που έχει μείνει άνεργος. Τότε η Φίξι, που δεν ήθελε τίποτα για τον εαυτό της, ζητάει από τον Σεμπ να του δώσει μια δουλειά. Τώρα, λοιπόν, είναι πάτσι, αλλά σε λίγο πάλι κάτι συμβαίνει κι ο ένας χρωστάει χάρη στον άλλο, και πάει λέγοντας. Πώς θα τελειώσει, άραγε, όλο αυτό; Μια απολαυστική ιστορία για μια περίπλοκη οικογένεια, για έναν άντρα που ίσως να είναι ο ιδανικός και για ένα κορίτσι που έχει μανία να διορθώνει τα πάντα αλλά… δυσκολεύεται να διορθώσει τη δική της ζωή.

Ο Βίκτορ Αλντερχέιμ έχει να λογοδοτήσει για πολλά. Δε φτάνει που εξαπάτησε τη Γένι, τη νεαρή πρώην σύζυγό του, και της βούτηξε την γκαλερί που είχε κληρονομήσει, άφησε και τον γιο του, τον Κέβιν, να πεθάνει καταμεσής της σαβάνας στην Κένυα. Ούτε που περνάει από το μυαλό του Βίκτορ πως μπορεί τον Κέβιν να τον έσωσε και να τον μεγάλωσε σαν παιδί του ένας σαμάνος Μασάι. Και σίγουρα δεν έχει διανοηθεί καν ότι ο Κέβιν, όταν καλείται να περάσει τα τελετουργικά των πολεμιστών Μασάι, φεύγει τρέχοντας για Στοκχόλμη. Εκεί θα συναντηθεί τυχαία με τη Γένι. Φυσικά, οι δυο τους έχουν πολλά να πουν, καθώς τους ενώνει η επιθυμία τους να εκδικηθούν τον Βίκτορ. Και πόσο βολικό: οι δρόμοι τους διασταυρώνονται με έναν άντρα που προσφέρει υπηρεσίες εκδίκησης και ο οποίος έχει μια ιδιοφυή ιδέα, που περιλαμβάνει το υπόγειο του Βίκτορ, μια κατσίκα, μερικά αντίγραφα πινάκων, τέσσερα μεγάλα κουτιά με σεξουαλικά παιχνίδια και ένα κιλό αλεύρι… O αγαπημένος συγγραφέας του διεθνούς μπεστ σέλερ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ επιστρέφει με μια απολαυστική περιπέτεια, όπου τα βάζει με τη σύγχρονη υποκρισία και απληστία, δίνοντάς μας να καταλάβουμε τι έχει στ’ αλήθεια σημασία στη ζωή.

Στις 14 Ιουνίου του 2007, ο Βασιλιάς και ο Πρωθυπουργός της Σουηδίας εξαφανίστηκαν από μια δεξίωση στο παλάτι. Αργότερα ειπώθηκε ότι είχαν αρρωστήσει∙ η αλήθεια είναι διαφορετική. Η πραγματική ιστορία αρχίζει κάμποσα χρόνια πριν, το 1961, με τη γέννηση της Νομπέκο Μαγιέκι σε μια καλύβα, στο Σοβέτο της Νότιας Αφρικής. Η Νομπέκο ξέφυγε από τη συνηθισμένη μοίρα των γυναικών της περιοχής της, η οποία είναι να μεγαλώνουν γρήγορα και να πεθαίνουν νωρίς. Τη χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός, μηχανικός στο επάγγελμα, και η ζωή της πήρε διαφορετική τροπή. Κατηγορήθηκε για το ατύχημα και αναγκάστηκε να δουλέψει για τον μηχανικό, που ήταν επικεφαλής ενός προγράμματος ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της χώρας. H Νομπέκο ήταν καλή στο νοικοκυριό, αλλά ακόμη καλύτερη -μια μικρή ιδιοφυΐα- στους αριθμούς. Ο μηχανικός, πάλι, δεν ήταν∙ και έκανε ένα τεράστιο λάθος. Τώρα μόνο η Νομπέκο το γνωρίζει… Γραμμένη με το σπιρτόζικο και πανέξυπνο χιούμορ του Γιούνας Γιούνασον, αυτή είναι μια ιστορία για το πώς η προσπάθεια μιας γυναίκας να αλλάξει το δικό της μέλλον κατέληξε να αλλάξει τα πάντα.

«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά ορισμένα ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Αυτή η φράση του Τζορτζ Όργουελ από τη Φάρμα των Ζώων έχει περάσει στην Ιστορία και στην κοινή συνείδηση πολλών και διαφορετικών λαών, από διαφορετικές κουλτούρες, μιλώντας στην καρδιά όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων που ξέρουν να εκτιμούν τα αγαθά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ποιος τη λέει; Τα γουρούνια της φάρμας, τα οποία, μετά την επανάσταση κατά των ανθρώπων-αφεντικών και την ανατροπή των τελευταίων, δεν εγκαθιδρύουν την ισότητα μεταξύ των ζώων, που ήταν ο αρχικός στόχος της επανάστασης, αλλά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς υπό την απόλυτη εξουσία του γουρουνιού που ονομάζεται «Ναπολέων». Αλληγορική νουβέλα, γραμμένη το 1945 (μόλις τρία χρόνια πριν από το «αδελφό» έργο, το 1984), η Φάρμα των Ζώων εμπνέεται από τα τεκταινόμενα και τις συνέπειες της Ρωσικής Επανάστασης του 1917: πώς το όραμα για μια κοινωνία ίσων πολιτών μεταβλήθηκε σταδιακά σε ένα εφιαλτικό, απολυταρχικό καθεστώς που φυλάκιζε και εξόντωνε αντιφρονούντες. Η πολεμική του Όργουελ απέναντι στον σταλινισμό (απότοκη κυρίως των εμπειριών που είχε στον Ισπανικό Εμφύλιο) βρίσκει εδώ, και πριν από το 1984, το αποκορύφωμά της. Κλασικό έργο πλέον, η Φάρμα των Ζώων έχει αγαπηθεί από τελείως διαφορετικές γενιές αναγνωστών και έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στο θέατρο, ενώ έχει γίνει και κόμικ.

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα. Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα∙ Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης. Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η Εκκλησία ή η Αστυνομία, κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο δρόμο μου ή σ’ εμένα φάνηκε έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο, και ποτέ το καλό. Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ακόμη ένα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει με τέτοια μαεστρία τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός. Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, κι ούτε ήθελα περιττά βάρη. Με λένε Ντάτα. Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…