Εποχιακά Δώρα

Μια όμορφη βραδιά, στην πόλη Καχάνι της χώρας του Αλίφμπεη, συμβαίνει κάτι τρομερό: ο Ρασίντ, ο παραμυθάς πατέρας του δωδεκάχρονου Λούκα, πέφτει ξαφνικά και ανεξήγητα σε βαθύ ύπνο. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τον ξυπνήσει. Για να τον σώσει, ο Λούκα πρέπει να ξεκινήσει ένα ταξίδι στον Κόσμο της Μαγείας και να έρθει αντιμέτωπος με ένα σωρό φαντασμαγορικά εμπόδια, προκειμένου να κλέψει τη Φωτιά της Ζωής, μια αποστολή ιδιαίτερα επικίνδυνη και σχεδόν ακατόρθωτη. Με το βιβλίο Ο ΧΑΡΟΥΝ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ, αφιερωμένο στον πρώτο γιο του, ο Σάλμαν Ρούσντι απέδειξε ότι είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς μύθων. Με τη συνέχεια, την ιστορία του Λούκα, την οποία αφιερώνει στον δεύτερο γιο του, μας επιβεβαιώνει ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή, προσφέροντας ένα κείμενο γεμάτο λυρισμό και αφηγηματική ένταση.

Η Ρόζα μια ζωή προσπαθούσε να φεύγει… Πρώτα από τους γονείς της, που ήθελαν να ζήσει σύμφωνα με τις αυστηρές αρχές τους. Στη συνέχεια από τη ζωή της με τον Φλάβιο, τον άντρα που ερωτεύτηκε παθιασμένα και παντρεύτηκε μα που το πνεύμα του και το κορμί του την είχανε κάνει σκλάβα τους. Ακόμα κι όταν η Ρόζα βρίσκει στον σεξουαλικά επαμφοτερίζοντα νεαρό Νικόλα τον άνθρωπο που μαζί του θα μπορούσε να ξεκινήσει κάτι καινούργιο, έρχεται και πάλι αντιμέτωπη με την τάση της για φυγή. Ούτε ο Φλάβιος δείχνει διατεθειμένος να την αφήσει ελεύθερη, αλλά ούτε και ο Νικόλας έχει την ωριμότητα να της προσφέρει ένα ουσιαστικό μέσο απόδρασης. Και η Ρόζα σπαρταρά, ίδια με φυλακισμένο πουλί, αναζητώντας τον δικό της δρόμο. Θα τον βρει όταν αποδεχτεί ποιος τελικά υπήρξε ο άντρας της ζωής της. Και, κυρίως, όταν τολμήσει να ακούσει ως το τέλος εκείνον το θρύλο που μιλά για το πώς ένας μεγάλος έρωτας ολοκληρώνεται όταν γίνεται ένα μεγάλο έργο τέχνης.

Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από μας είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί… Αυτό που ζη��άμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι έν�� γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί που βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ… Κι αν κάπου μέσα στα κείμενα βρείτε τον εαυτό σας, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές τους κάτι θυμηθείτε, σας κερνάω καφέ και γλυκό του κουταλιού… Εσείς μένει να πείτε: «Δεν μπορεί, θα στρώσει!»

Η Μυρσίνη, καρπός του παράφορου έρωτα ενός Μακεδόνα και μιας Τσιγγάνας, μεγαλώνει ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους του πατέρα και της μητέρας της, νιώθοντας πως δεν ανήκει απόλυτα σε κανέναν. Στα εννιά της χρόνια, όταν την εγκαταλείπει η μητέρα της, η μικρή Μυρσίνη πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ολομόναχη το παράξενο χάρισμά της, την έκτη αίσθηση που έχει κληρονομήσει από την τσιγγάνα προγιαγιά της. Αδυνατώντας να διαχειριστεί ένα χάρισμα που το βλέπει σαν κατάρα, το καταπιέζει και εντάσσεται στον κόσμο του πατέρα της. Πολλά χρόνια αργότερα, γυναίκα πια, επισκέπτεται για πρώτη φορά με το μνηστήρα της τον τόπο καταγωγής της για να τακτοποιήσει τις κληρονομικές της υποθέσεις. Κι εκεί γνωρίζει τον Στέφανο Βρεττό, έναν άντρα που ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες της ζωής της. Στη φθινοπωρινή Μακεδονία, ο διαισθητικός της εαυτός αφυπνίζεται έπειτα από ένα λήθαργο που κράτησε είκοσι χρόνια. Κι ενώ η Μυρσίνη παλεύει με τα χαώδη συναισθήματά της, ένας άγνωστος εχθρός επιβουλεύεται τη ζωή της…

Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες. Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά Το όνοµα του ρόδου, το οποίο καθιέρωσε τον Ουµπέρτο Έκο ως έναν από τους σηµαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, το πολυαναµενόµενο Κοιµητήριο της Πράγας αποδεικνύει ότι το ταλέντο του ιδιοφυούς Ιταλού διανοούµενου παραµένει αστείρευτο.

Για τον πεντάχρονο Τζακ το Δωμάτιο είναι ο κόσμος. Εκεί γεννήθηκε, εκεί τρώει, εκεί κοιµάται, εκεί παίζει και µαθαίνει µαζί µε τη Μαµά του. Γι’ αυτόν, το Δωµάτιο κρύβει αµέτρητα θαύµατα, πλούσια και ανεξάντλητη τροφή για τη φαντασία του: ο Αυγοφίδης στο Κάτω Από το Κρεβάτι, φτιαγµένος από τσόφλια αυγών, ο φανταστικός κόσµος της Τηλεόρασης, η παρηγορητική ζεστασιά της Ντουλάπας, κάτω από τα κρεµασµένα ρούχα, εκεί όπου η Μαµά τον ασφαλίζει τα βράδια, για την περίπτωση που ο ΣαταΝίκ τούς επισκεφθεί. Το Δωµάτιο είναι σπίτι για τον Τζακ, για τη Μαµά όµως δεν είναι παρά η φυλακή όπου είναι κλεισµένη από τα δεκαεννιά της – εφτά χρόνια τώρα. Με οδηγό την αδιαπραγµάτευτη αγάπη της για το γιο της, η Μαµά έχει δηµιουργήσει για χάρη του µια ολόκληρη ζωή σ’ ένα χώρο µόλις έντεκα τετραγωνικών. Όσο όµως µεγαλώνει η λαχτάρα του Τζακ να γνωρίσει τον κόσµο του, τόσο γιγαντώνεται και η απελπισία της Μαµάς. Το Δωµάτιο είναι η ιστορία της ακαταδάµαστης αγάπης που ανθεί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες˙ του ακριβού σαν διαµάντι δεσµού ανάµεσα σε µητέρα και παιδί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό, εξυψωτικό και συνάµα σοκαριστικό µυθιστόρηµα, µια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αβάσταχτα συγκινητική. Το Δωµάτιο είναι ένα µέρος που δε θα ξεχάσετε ποτέ.

Θες να κάνεις φιλοσοφία; Γράψε ένα μυθιστόρημα. Η προτροπή ανήκει στον Αλμπέρ Καμύ και φαίνεται ότι ακριβώς αυτήν αποφάσισε να ακολουθήσει ο Ουμπέρτο Έκο όταν, πριν από σαράντα χρόνια, ήδη καθιερωμένος ως ακαδημαϊκός, στοχαστής και δοκιμιογράφος, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της μυθοπλασίας με Το Όνομα του Ρόδου. Έργο συγκεντρωτικό και φυγόκεντρο, καμωμένο από μια ετερόκλητη πρώτη ύλη που η εύθυμη μαεστρία του Έκο καταφέρνει να συναρμόσει δημιουργικά, Το Όνομα του Ρόδου εξακολουθεί να μας σαγηνεύει, ακριβώς εξαιτίας αυτής της απροσδιόριστης μορφής που του επιτρέπει να διατελεί στα όρια ανάμεσα στο μυστηριώδες και το αυτονόητο, το αποκρυμμένο και το προφανές, το περιπετειώδες και το αφηρημένο ή το ιδεολογικό. Ελλειπτικό επειδή είναι σωρευτικό ιδιαίτερων ιστορικών -και όχι μόνο- γνώσεων και πληροφοριών, γκρίζο επειδή είναι πλήρες χρωμάτων και ενός απρόσμενου διακόσμου, ανεπίκαιρο και διαχρονικό επειδή εγκαθίσταται σε χρονικές τομές και εγγράφει την αστυνομική, καταιγιστική του πλοκή μέσα στην Ιστορία, το πρώτο μυθιστόρημα του Έκο λειτουργεί, πλέον, ως σημείο αναφοράς για την παγκόσμια λογοτεχνία.

Ο Έκο είναι σαφής: Δεν υπάρχουν ιστορίες χωρίς νόημα. Επειδή, βέβαια, δεν υπάρχουν ζωές χωρίς νόημα. Στο τέταρτο μυθιστόρημά του, ο φιλοπαίγμων Ιταλός σημειολόγος γιορτάζει τη ζωή έτσι όπως όντως είναι, πλήρης νοήματος, συντονισμένη με τον μυστικό ρυθμό μιας αδιάλειπτης διήγησης. Το αφηγηματικό πανηγύρι θεμελιώνεται σε μια γλωσσολαλία που τη σαρκώνει ο Μπαουντολίνο, εύθυμος παραμυθάς, κλέφτης περγαμηνών, χαρισματικός ψεύτης, δυνητικό προσωπείο κάθε μυθιστοριογράφου και, τελικά, αρχέτυπο του ανθρώπου που αναζητά στη ροή του λόγου την πιο προσωπική του ιστορία. Η μυθιστορική περιπέτεια, η μεσαιωνική φαντασμαγορία, η λαϊκότροπη μέθεξη ενός ευάλωτου γλεντιού, η ανεξάντλητη μοτιβική παρουσία του δισκοπότηρου: η σκανταλιάρα ευγλωττία του Έκο διαπρέπει ξανά στο μυθιστόρημα που ονειρεύεται μια βίβλο των ζωντανών, ένα παλίμψηστο που ενεργοποιείται με τη δύναμη της ουτοπίας. Και, βέβαια, είναι η ουτοπία του παρόντος κόσμου αυτή που μας ενδιαφέρει, φερμένη στην κάθε μας μέρα με το μόνο όχημα που την αντέχει˙ την αφήγηση, αυτή την υπέροχη δωρεά νοήματος που τη χαρίζουμε ο ένας στον άλλο με τον πιο απλό και τον πιο ακριβό τρόπο που έχουμε: ιστορώντας.

Μετά ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, η Κασσάνδρα και ο Ορέστης ανταμώνουν και πάλι σ’ ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα. Στην αρχαία Ελλάδα η Αριάδνη έδωσε στον Θησέα το μίτο για να μπορέσει να βγει απ’ το λαβύρινθο και να τη συναντήσει ξανά. Έτσι και οι ψυχές, όταν φύγουν απ’ το γήινο περιβάλλον τους και προτού χαθούν στον συμπαντικό λαβύρινθο, αφήνουν πίσω το νήμα τους για να τις βρουν οι αγγελιαφόροι του πεπρωμένου. Έτος 2361 μ.Χ. Στον πλανήτη Γη, ύστερα απ’ τη μεγάλη οικολογική καταστροφή, τίποτε πια δεν είναι το ίδιο. Η Άλμπα Βήτα Σμιτς, ανώτερη κυβερνητική υπάλληλος, έχει λάβει εντολή απ’ τον κρατικό υπολογιστή Στερν να προχωρήσει σε σύζευξη με τον Έλφιν Άλφα Κορτς, που ανήκει στην ανώτερη κατηγορία ανθρωποειδών. Ο Έλφιν, ένας σκληροπυρηνικός και φιλόδοξος νομικός σύμβουλος, είναι ο απόλυτος μηδενιστής, χωρίς συναισθήματα, αφού πιστεύει ότι η δύναμη της εξουσίας είναι η απόλυτη ευτυχία. Η Άλμπα θεωρεί τον εαυτό της προνομιούχο. Όλα όμως ανατρέπονται όταν εμφανίζεται στο δρόμο της ο Άντον Δέλτα Κορνέλ, που ανήκει σε κατώτερη κοινωνική κατηγορία. Κοντά του η Άλμπα ανακαλύπτει ότι η ονειρεμένη ζωή που πιστεύει ότι ζει δεν είναι παρά μια φυλακή, κατασκευασμένη απ’ το σύστημα. Και τότε συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας αυτός είναι το πεπρωμένο της, από κάποια άλλη ζωή στο πολύ μακρινό παρελθόν, μα η σχέση μαζί του θα θέσει σε συναγερμό το σύστημα ασφαλείας του κράτους. Ωστόσο εκείνη δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα ενός πρωτόγνωρου συναισθήματος που λέγεται αγάπη… Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κάνει την ανατροπή μ’ ένα ερωτικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο μέλλον και δεν αποκλείεται να αποτελεί κάποια, όχι και τόσο μακρινή, πραγματικότητα…

Η Μαρίνα κοίταξε το νερό που έτρεχε στη γούρνα και μετά τη λεύκα που θρόιζε απαλά πάνω από το κεφάλι της. Είχε συνδέσει αυτό το θρόισμα με την παρουσία της μητέρας της. Και τώρα, νόμιζε ότι άκουγε τη φωνή της να ψιθυρίζει κάτι. Αφουγκράστηκε καλύτερα για να ξεχωρίσει τα λόγια. Θα σ᾽ αγαπάω πάντα... Θα σε προσέχω από ψηλά... Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί αυτό; Η μαμά της την παρακολουθούσε και την πρόσεχε από ψηλά! Kαρπός ενός μεγάλου έρωτα, η Μαρίνα ζει τα πρώτα παιδικά της χρόνια μέσα στη θαλπωρή που της εξασφαλίζουν η αγάπη και η στοργή των γονιών της. Πολύ μικρή όμως χάνει τη μητέρα της και βιώνει τη μοχθηρία της μητριάς της, η οποία, μετά το θάνατο και του πατέρα, κυριεύεται από μια ανεξέλεγκτη μανία εκδίκησης απέναντί της. Το αποκορύφωμα είναι μια πλεκτάνη που στέλνει την ανύποπτη Μαρίνα στη φυλακή με βαρύτατες κατηγορίες. Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Παναγιώτης γνωρίζει από μικρός την ορφάνια και τη μιζέρια. Το αγόρι μεγαλώνει στους δρόμους, στα ορφανοτροφεία και τα αναμορφωτήρια. Και όμως, η μοίρα έχει αναθέσει στον Παναγιώτη ένα ρόλο καταλυτικό. Εντελώς αναπάντεχα, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται μόνο για μια στιγμή. Θα σταθεί όμως αυτό αρκετό για να βρει εκείνος τη λύτρωση και η Μαρίνα την ευτυχία;

Προσφυγικά Σαλονίκης· την ορφάνια του μικρού Θεμιστοκλή απαλύνουν ξένα, ευλογημένα χέρια, όμως αγκάθι απομένει μέσα του η άγνωστη καταγωγή του. Εμφύλιος, Σκρα· τα μελλούμενα απ’ τα χείλη μιας γυναίκας τον οδηγούν στην Τήνο, στον μεγάλο έρωτα και στον μεγάλο πόνο. Ο Θεμιστοκλής, με τον νεογέννητο γιο του, Άλκη, ψάχνει τρόπο και τόπο να στεγάσει τη δυστυχία τους. Θα τους υποδεχτεί η ταραγμένη Αθήνα του ’50 κι αργότερα μια παράξενη επαρχιακή κωμόπολη, η Επίκληρος. Από το σπίτι της φιλόξενης Μικρασιάτισσας Λένας θα βρεθούν σ’ εκείνο της μελαγχολικής Ελένης, και από την άδολη προσφορά θα οδηγηθούν στον τόπο όπου ένας ιδιότυπος ρατσισμός θα τους πληγώσει, δημιουργώντας δυνατές φιλίες και αβυσσαλέα μίση. Καθώς τα χρόνια κυλούν, ο Θεμιστοκλής και ο συγκλονιστικός Άλκης, η Ελένη, η Ερατώ και η Θάλεια θα βρεθούν μπλεγμένοι στο γαϊτανάκι του πόνου, του έρωτα και του μίσους, και θα βιώσουν τα όρια της προσφοράς και της θυσίας. Άνθρωποι χτυπημένοι από τη μοίρα και τη ζωή αφήνουν τ’ αχνάρια τους σε μια Ελλάδα που πληγώνεται και πληγώνει, αναζητώντας ταυτότητα και ευτυχία.

Γεια σας! Είμαι η Κλάρα και έχω κάτι πολύ ξεχωριστό! Είναι το σώμα μου και ανήκει μόνο σ’ εμένα. Είμαι περήφανη για εμένα και το σώμα μου. Μερικές φορές θέλω να νιώθω κοντά σε κάποιον. Υπάρχουν όμως στιγμές που δε θέλω να με αγγίζει κανένας. Όποτε πάει κάποιος να με αγγίξει και δε μου αρέσει, τότε λέω: «Σταμάτα! Μη με αγγίζεις! Δεν το θέλω!» Ένα βιβλίο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν σωστή εικόνα για το σώμα τους και να μάθουν περισσότερα για τον εαυτό τους και τους άλλους.

Στην Αλεξάνδρεια των αρχών του εικοστού αιώνα η πολυγλωσσία της καθημερινότητας, το πολυφυλετικό πανηγύρι, ο γρήγορος πλουτισμός αλλά και η εξίσου αιφνίδια πτώση έχουν τους δικούς τους κανόνες, τους οποίους οι Αλεξανδρινοί γνωρίζουν καλά. Κάπου στο βάθος προβάλλει η Ιστορία: δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, η Ευρώπη του μεσοπολέμου, οι εθνικές συμφορές στη Μεσόγειο, η πτώση των ναυτικών αυτοκρατοριών, η έξαρση του εθνικισμού. Μια οικογένεια Ελλήνων καπνοβιομηχάνων ζει το μικρό της θαύμα με φόντο την ελληνική παροικία της πόλης. Η μοίρα της δένεται ανεπίλυτα με τον Λιβανέζο Ελιάς Χούρι και τη Γαλλο-Eλβετίδα Υβέτ Σαντόν. Ιστορίες εμπορίου, πολιτικής, έρωτα και κατασκοπείας. Κάθε άνθρωπος της διασποράς έχει την ιστορία του, την οποία είναι πάντα πρόθυμος να διηγηθεί, παραλείποντας ωστόσο συχνά ένα μικρό μυστικό. Από την Κωνσταντινούπολη ως τη Μασσαλία και από το Παρίσι ως τη Βιέννη ο κοσμοπολιτισμός δίνει τη δική του παράσταση. Όμως έρχεται η στιγμή που τα φώτα χαμηλώνουν στην Αλεξάνδρεια και η πόλη βυθίζεται αργά αλλά σταθερά στο σκοτάδι της παρακμής.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα νησί ήταν μια μεγάλη όμορφη παραλία. Ή, μάλλον, δεν ήταν. Δεν υπήρχε καν το νησί, παρά μόνο λιβάδια και βουνά και δεινόσαυροι. Κι ύστερα πέρασαν χρόνια και έφεραν ένα κύμα. Και συνέχισαν να περνούν τα χρόνια και να φέρνουν πολλά πολλά κύματα... Το ελληνικό τοπίο αλλάζει καθώς περνά από πάνω του ο χρόνος. Χάρη στις όμορφες εικόνες, το διασκεδαστικό κείμενο και τα παιχνίδια και τα κουίζ, το βιβλίο αυτό θα βοηθήσει το παιδί να γνωρίσει τις ιστορικές περιόδους και να αγαπήσει την Ιστορία. Δώρο: Ένα συλλεκτικό χαρτονένιο ρολόι με δείκτες, για να το κρατήσει το παιδί ως αναμνηστικό στο δωμάτιό του και να μάθει με ευχάριστο τρόπο την ώρα.

Η επίκληση σε βασίλισσες που αγάπησαν απεγνωσμένα και μάταια, έτσι όπως η Λοάνα, ξυπνά συχνά τα θαύματα από ύπνο αιώνων, γεννά ανεμοστρόβιλους που φέρνουν αφηγηματικές εκστάσεις και λυτρώνει από το λήθαργο του νου. Η γιατρειά, ανείπωτα θαυματουργή, προσφέρεται ως δίνη από ιστορίες, ποιήματα, μυθιστορήματα, ταινίες, κόμικς - καλειδοσκόπιο που τρελάθηκε, κοσμογονία και αποκατάσταση προσώπου, τόπου, ζωής. Ο Ουμπέρτο Έκο καταστρέφει το συμβατικό μυθιστόρημα για να το φτιάξει από την αρχή, με ίδια και, όμως, ανόμοια υλικά, ανακαινισμένο, εικονογραφημένο και εικονογραφικό - και εικονοκλαστικό. Ένας έμπορος βιβλίων που πάσχει από αμνησία και η ιστορία του κόσμου από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας, μια αφηγηματική ανασυγκρότηση ερειπίων, pop/pulp εικόνες, μπαρόκ επιβιώσεις και φόρμες παραδοσιακές να ομολογούν την αδιάλλακτη πίστη τους στο θαύμα του χρόνου που κερδίζεται ξανά και ξανά. Μετά το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ και το ΜΠΑΟΥΝΤΟΛΙΝΟ, ο μεγάλος Ιταλός διανοούμενος και συγγραφέας ποντάρει τα ρέστα του στη μαγεία του άδολου, στη σαγήνη μιας φλόγας και στον ασίγαστο οίστρο των ιστοριών - και, ως συνήθως, κερδίζει το στοίχημα.

Δυο νεαρά κορίτσια μεγαλώνουν στην Αγγλία, σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα. Η μία ζει μέσα στα πλούτη και στις ανέσεις ως κόρη του διεθνούς φήμης τραγουδιστή Ντάνι Κίλμαν και η άλλη ζει με τη μητέρα της σε εργατικές κατοικίες, όπου η επιβίωση είναι ένας καθημερινός αγώνας και τα προς το ζην βγαίνουν δύσκολα. Ενώ φαινομενικά η ζωή της Σάνσετ, της κόρης του Ντάνι Κίλμαν, είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Όταν τα δυο κορίτσια συναντηθούν, θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μια ισχυρή φιλία, η οποία θα τους δώσει τη δύναμη να αλλάξουν μια για πάντα το πεπρωμένο τους και τις ζωές των οικογενειών τους.

Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει!. Και λοιπόν; Αυτό το ξέρουμε. Ο ένας μήνας διαδέχεται τον άλλον. Ναι, αλλά καθένας τους έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τους δικούς του θησαυρούς. Κάτι αλλιώτικο. Σ’ αυτό το βιβλίο κάθε μήνας έχει τη δική του ΑΛΦΑΒΗΤΑ, από το ΑΛΦΑ ως το ΩΜΕΓΑ, που μας ξεδιπλώνει τα δικά του μυστικά, τη δική του ιστορία. Κι όταν φτάσετε στην τελευταία ΑΛΦΑΒΗΤΑ, μπορείτε μόνοι σας ν’ αλλάξετε τον τίτλο και να τον κάνετε: Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, κάτι όμορφο συμβαίνει.

Ξημερώματα Χριστουγέννων του 1984, στο Σπαντάου, στο Βερολίνο, ένας άνδρας αυτοκτονεί πέφτοντας στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάφελ. Ο θάνατός του θα γεννήσει το λύκο της μοναξιάς. Στις 23 Οκτωβρίου του 1994, η άγρια δολοφονία μιας γυναίκας στο Βερολίνο συγκλονίζει τη Γερμανία. Εκείνο το βράδυ ο λύκος θα ουρλιάξει για πρώτη φορά. Η υπόθεση θεωρείται ανεξιχνίαστη και μπαίνει στο αρχείο. Χρόνια αργότερα, η πανέμορφη νεαρή γυμνάστρια Σοφιάννα Δρανά επιθυμεί να ζήσει το όνειρο των πλουσίων με οποιοδήποτε τίμημα, γι’ αυτό και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει την εμφάνισή της για να το πετύχει. Χωρίς να το γνωρίζει όμως βρίσκεται κι αυτή στο μάτι του κυκλώνα. Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008 χιονίζει πολύ στην Αθήνα και ο λύκος ουρλιάζει ξανά. Η υπαστυνόμος Α΄ Ευρυδίκη Τζελή, που αναλαμβάνει την υπόθεση μιας πρωτοφανούς δολοφονίας η οποία συγκλονίζει την Ελλάδα, παρατηρεί κάτι που δεν έχει προσέξει κανείς. Από εκείνη τη στιγμή η ζωή της κινδυνεύει, δίχως όμως να το γνωρίζει. Σαν ουρλιάζει ο λύκος της μοναξιάς, καραδοκούν οι μνήμες και ξυπνάει ένας δολοφόνος… Η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται δυναμικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα με μία ιστορία που εκτυλίσσεται μεταξύ Ελλάδας και Βερολίνου και θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα.