Βιβλία

Παλεύεις με το βάρος σου; Έχεις δοκιμάσει τη μία δίαιτα μετά την άλλη χωρίς αποτέλεσμα; Αν ναι, τότε κρατάς στα χέρια σου το κατάλληλο βιβλίο. Προσεγγίζοντας το θέμα με σαφή, συνοπτικό και άμεσο τρόπο, η Κάθριν Φράνσις σού δείχνει πώς να απαλλαγείς από τα περιττά κιλά μια για πάντα. Με προσαρμογές στο διαιτολόγιο και τη γυμναστική σου, μπορείς να χάσεις βάρος χωρίς να το ξαναπάρεις και να είσαι πιο υγιής κι ευτυχισμένος - για το υπόλοιπο της ζωής σου. Η Κάθριν Φράνσις είναι δημοσιογράφος που ειδικεύεται θέματα για τη διατροφή, την υγεία και το αδυνάτισμα.

Κι αν έχει γεμίσει ο κόσμος από μουσάτους στις μέρες μας. Όταν ένας άντρας αφήνει μούσι, μας είναι αδύνατο να μαντέψουμε τι κρύβεται από κάτω. Ίσως και να το κάνει γι’ αυτό ακριβώς: Θα προτιμούσε να μείνουμε με την απορία… Ο κύριος Βλακέντιος ήταν ένας απ’ αυτούς τους μουσάτους…

Ο εφτάχρονος Περικλής μιλάει για τη μικρούλα ξαδέρφη του, την πριγκίπισσα Αϊρίνη, που μεγαλώνει στην Ιαπωνία και είναι μισή Γιαπωνέζα, μισή Ελληνίδα κι ένα κομματάκι Αγγλίδα. Και μας λέει όλα όσα μαθαίνει γι’ αυτήν από τη γιαγιά τους, που πηγαίνει κάθε τόσο εκεί - όπως ότι κοιμάται στο πάτωμα, ότι περπατάει ξυπόλυτη μέσα στο σπίτι, ότι δεν κόβει ποτέ τα μαύρα της μαλλιά, ότι τρώει ρύζι με ξυλάκια, ότι το στόμα της είναι σαν καρδιά... Όχι, δεν τη ζηλεύει την πριγκίπισσα ξαδέρφη του, διότι είναι κι αυτός πρίγκιπας. Έτσι λέει τουλάχιστον η γιαγιά τους, κι αυτός την πιστεύει∙ πάντα.

Ένας άντρας και μια γυναίκα ερωτεύονται χωρίς να ξέρουν από πού έρχονται και πού πάνε. Ο Κίβερν δε γνωρίζει γιατί ο πατέρας του πάντα του σφράγιζε τα χείλη με το χέρι όταν εκστόμιζε μια λέξη που αρχίζει από Ε. Ούτε τότε ούτε τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή και το κατάλληλο μέρος για να κάνει ερωτήσεις. Αλλά και η Αϊλίν μεγάλωσε μέσα στο σκοτάδι σε σχέση με το ποια ήταν και από πού καταγόταν. Στο πρώτο τους ραντεβού ο Κίβερν φιλάει τις μελανιές κάτω από τα μάτια της. Δε ρωτάει ποιος την πλήγωσε. Η βία είναι πια κάτι πολύ συνηθισμένο. Δεν είναι σίγουροι αν έχουν ερωτευτεί ο ένας τον άλλο με τη θέλησή τους ή αν κάποιος κίνησε τα νήματα. Αλλά ποιος θα το έκανε και γιατί; Μια καταστροφή απειλεί τις ζωές των ηρώων αυτού του μυθιστορήματος - κάτι που συνέβη στο παρελθόν και το περιβάλλει καχυποψία, άρνηση και απολογία και που τώρα όλοι αναφέρονται σ’ αυτό ως ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ, ΑΝ ΕΓΙΝΕ. Σ’ έναν μελλοντικό κόσμο όπου το παρελθόν είναι επικίνδυνο έδαφος, το Ε είναι μια ιστορία αγάπης ασύγκριτης παραδοξότητας, τρυφερή και τρομακτική συνάμα.

Αθήνα, 1966 Η πλατεία Ηρώων, η οδός Ήβης, η οδός Νυμφών, τόποι και δρόμοι σαν όλους τους τόπους και δρόμους της Αθήνας, μικροί, ασήμαντοι, λυπημένοι, τυραννικοί, μα κι απέραντα τρυφεροί. Έχουν πολλή σκόνη, πολύ βάσανο, πολλές γυναίκες, πολλά παιδιά, πολλή φασαρία και πολλή σιωπή. Σ’ αυτούς τους δρόμους γεννιούνται και πεθαίνουν οι επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται κάθε δειλινό με το γλυκό αεράκι και χάνονται κάθε αυγή με τη θλιβερή σειρήνα της φάμπρικας. Οι ελπίδες του νεαρού Λουκά, η νοσταλγία του ξεπεσμένου «Κόμη», ο αδιέξοδος έρωτας του μεσόκοπου Αγησίλαου, η γονατισμένη ζωή της εργάτριας Αργυρούλας, ο σκληρός Βλάσης και η εξαπατημένη Φρόσω, η απογοήτευση της Άννας που ικετεύει για δυο λέξεις τρυφερές, ο φιλότιμος Σπύρος κι ο γοητευτικός Αλέκος που την πολιορκούν, αλλά κι η θεατρίνα, ο χαφιές, ο τραμπούκος, οι παπατζήδες, οι πόρνες, οι ιδρωμένοι άντρες στα μηχανουργεία και οι γυναίκες που βρίζονται στα κεφαλόσκαλα, προτού αγκαλιαστούν και σταυροφιληθούν ξανά αλλάζοντας λόγια συγγνώμης κι αγάπης. Ζωές γλυκές και ζωές φαρμακωμένες, αξιοπρεπείς και μικρόψυχες, τραχιές και τρυφερές. Άλλες εύκολες, άλλες δύσκολες, άλλες ακύμαντες κι άλλες φουρτουνιασμένες. Ζωές ασπρόμαυρες, γρατζουνισμένες, φθαρμένες, μα και ζωές ανυπόφερτα νοσταλγικές.

Τα πράγματα δε φαίνεται να πηγαίνουν καλά για τη Ζωή. Η μητριά της η Σίλα βαριέται ακόμα και τη μύτη της να σκαλίσει, και βάζει τη Ζόι να το κάνει. Η σούπερ ενοχλητική και αρχιταραξίας Τίνα Τροτ δεν την αφήνει στην ησυχία της στο σχολείο. Και τώρα ο κακός Μπερτ από τα «Χάμπουργκερ του Μπερτ» έχει πάρει στο κατόπι το ποντίκι της! Και μαντέψτε τι θέλει να το κάνει. Ο τίτλος του βιβλίου θα σας δώσει μια ιδέα…

Είδε την πόρτα να ανοίγει και ο πανικός την τύλιξε. Η καρδούλα της άρχισε να χτυπά με γοργό ρυθμό και ο κόμπος στον λαιμό έγινε κουβάρι που την έπνιξε. Ήθελε να ξεφωνίσει, να τρέξει… μα έμεινε παγωμένη στη θέση της μέχρι που ένα λευκό χέρι απλώθηκε και άδραξε τον μικρό καρπό της. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια και περίμενε… Η Σοφία μεγάλωνε σε ένα περιβάλλον πλημμυρισμένο από τη λατρεία του πατέρα και των παππούδων της, μα την αγάπη από το άτομο που κάθε παιδί αποζητά δεν την εισέπραξε ποτέ. Η απελπισμένη ανάγκη γι’ αυτή την αγάπη την έσπρωξε σε απεγνωσμένες και επικίνδυνες ενέργειες για την ίδια, φρικαλέες γι’ αυτούς που την λάτρευαν. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μα και με τον άνθρωπο που μια ζωή λαχταρούσε την αποδοχή στην καρδιά του. Και καταπρόσωπο με την Αλήθεια! Υπάρχουν άραγε περιθώρια να ανατρέψει τα λάθη και να βαδίσει σε καινούργια μονοπάτια ευτυχίας;

Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας. Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία. Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν. Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών. Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.

Ύστερα από ένα χτύπημα στο κεφάλι την ώρα της γυμναστικής, η Νίκι χάνει τις αισθήσεις της και βλέπει ένα τρελό όνειρο, στο οποίο οι κολλητές της Κλόι και Ζόι, ο αγαπημένος της, Μπράντον, και η κακίστρω Μακένζι καταλήγουν να παίζουν τους ρόλους των ηρώων ενός κλασικού παραμυθιού. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα έπρεπε και το παραμύθι τελειώνει χωρίς κανείς να μπορεί να πει «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

Ποια ήταν η γυναίκα που πολλά χρόνια τώρα κρυβόταν στη σοφίτα της «Βίλας των Ανέμων», ενός αρχοντικού κάπου στην Εκάλη; Κάποιοι έλεγαν πως ήταν η μικρότερη κόρη του άλλοτε επιτυχημένου επιχειρηματία Μάριου Νομικού, που στα νιάτα της υπήρξε η καλλονή της εποχής της, κάνοντας τους άντρες να πέφτουν στα πόδια της και να εκλιπαρούν για ένα της βλέμμα. Μερικές φορές οι διαβάτες μπορούσαν να διακρίνουν την αχνή σκιά της πίσω από τις βαριές κουρτίνες του παραθύρου της. Οι μεγαλύτεροι αναφέρονταν σε ένα τραγικό γεγονός που κατέστρεψε τη ζωή της μαζί με την ουράνια ομορφιά της. Κι όταν κλείστηκε πάνω στη σοφίτα, δεν την ξανάδε μάτι ανθρώπου πέρα από την αδελφή της Μάρθα, που στάθηκε βράχος ακλόνητος δίπλα της. Κι όμως... κάποτε μισούσαν η μία την άλλη… δηλαδή η Αγγέλα, γιατί η καλόβολη μα ασχημούλα Μάρθα είχε κάνει πολλές προσπάθειες να έρθουν πιο κοντά. Μάταια. Στην καρδιά της Αγγέλας δε χωρούσε αγάπη για κανέναν. Μέχρι που ξημέρωσε η μέρα εκείνη, η πιο χαρμόσυνη της ζωής της, για να καταλήξει σε τραγωδία… Δύο αδελφές και πολλά κρυμμένα μυστικά που διαφύλαξαν για χρόνια… Ως τη στιγμή που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και ο άνεμος σάρωσε τα πάντα αφήνοντας συντρίμμια στο πέρασμά του…

Δεκαετία ’60, Ήπειρος. Η ζωή του Αντώνη Κόκκινου σημαδεύεται από μια άγρια καταιγίδα που ξεσπά την ημέρα της γέννησής του στη μέση ενός χωραφιού. Πριν νιώσει το χάδι της εξασθενημένης μάνας, οι πρώτες σταγόνες που πέφτουν πάνω στο γυμνό, ματωμένο κορμάκι του τον σημαδεύουν για πάντα. Από εκείνη τη στιγμή η μοίρα τού γυρίζει την πλάτη. Τα πρώιμα χρόνια του στο χωριό στιγματίζονται από περιφρόνηση και προβλήματα που δεν αρμόζουν σε ένα παιδί. Οι συνθήκες τον αναγκάζουν στα δεκαπέντε του να ξενιτευτεί στην Αμερική με έναν σκοπό: Να γίνει πλούσιος. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως αν και δουλεύει σκληρά και κάτω από άθλιες συνθήκες, το όνειρό του να αποκτήσει λεφτά θα παραμείνει όνειρο. Ωστόσο, η γνωριμία του με μια πάμπλουτη αλλά πολύ μεγαλύτερή του γυναίκα θα τον βάλει στα καλά σαλόνια της Νέας Υόρκης. Από εκεί και μετά η ζωή του αλλάζει. Προς το καλύτερο ή το χειρότερο; Ο Τόνι Ρεντ πλέον δεν έχει καμία σχέση με το αθώο παρελθόν του. Οι καταστάσεις τον μετατρέπουν σ’ έναν στυγνό εκμεταλλευτή χωρίς έλεος για κανέναν. Το μόνο κοινό σημείο με εκείνο το αγνό ελληνόπουλο που άφησε πίσω του είναι ένα: Κάθε φορά που βρέχει βγαίνει έξω να δεχτεί τις σταγόνες στο κορμί του, νιώθοντας έτσι το χάδι της μάνας που δε γνώρισε ποτέ.

Λένε πως κάθε φορά που ο Θεός βλέπει εμάς τις πουτάνες, δακρύζει. Δακρύζει από ντροπή, μια και σ’ εμάς δεν περισσεύει. Mα αν ο Θεός δακρύζει, ο Θάνατος μας χρωστάει! Δεκαετία του 1950. Πάνω στις πληγές μιας Ελλάδας που ακόμη αιμορραγεί από τον πόλεμο, σε μια γειτονιά του Πειραιά, την περίφημη Τρούμπα, ανάμεσα σε καπνούς στριφτών τσιγάρων και φθηνών ποτών, ο έρωτας εναποθέτει στα κορμιά γυναικών τα ξεφτισμένα όνειρά του και την ελπίδα πως η ζωή είναι μαγική κι ωραία. Μέρα και νύχτα οι πόρνες σουλατσάρουν στα στενοσόκακα, πουλώντας τα κορμιά τους για ελάχιστα χρήματα. Λίγα βήματα πιο πέρα οι τάχα προστάτες τους καραδοκούν σαν γύπες να αρπάξουν τη λεία τους, πουλώντας τους υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, φτιαγμένο με χρυσόσκονη και αγγέλους. Η κάθε μια από αυτές τις γυναίκες έχει να σου πει και μια διαφορετική ιστορία, που μπορεί να ξεκίνησε από τα καλύτερα σπίτια ή ακόμη κι από έναν γάμο, έναν αρραβώνα, έναν μεγάλο έρωτα. Μια από αυτές τις γυναίκες υπήρξα κι εγώ, γνωστή με το όνομα μαντάμ Τζένη, που από απλή πόρνη έφτασα να έχω το πιο διάσημο μπορντέλο της Τρούμπας. Όχι, η ζωή δε μου στάθηκε στα δύσκολα. Εύκολα δεν υπήρχαν. Μια νύχτα δική μου ολόκληρη η ζωή σου… Αυτή τη νύχτα θα σου διηγηθώ. Πλέον στα ογδόντα μου, εδώ και πολλά χρόνια, είμαι η Ευγενία Φράνκου, μια αξιοσέβαστη γυναίκα που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από την οικογένεια και το περιβάλλον της. Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποια πραγματικά ήμουν. Γιατί το κάνω τώρα αυτό; Γιατί σε μένα ο θάνατος χρωστάει ακόμη…

Το νησί ύστερα από έναν τρομερό σεισμό βυθίζεται προοδευτικά. Οι άνθρωποι ανεβαίνουν ολοένα ψηλότερα για να σωθούν. Η κανονικότητα της ζωής του Παρασκευά, της αγαπημένης του εγγονής Θαρρενής, μα και όλων των κατοίκων ανατρέπεται απότομα. Έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, τον φόβο, την απόγνωση και τον θάνατο, ενώ θ' αναμετρηθούν με ανομολόγητα μυστικά, πόθους και πάθη. Στην ανάβαση προς το βουνό Σάος περιπλέκονται μια αινιγματική διαθήκη, πολιτικοί-καρικατούρες, βιαστές και δολοφόνοι, ηγέτες-νάνοι, καθημερινοί άνθρωποι-γίγαντες, το καθήκον, η αλληλεγγύη και ο φιλοτομαρισμός, η μετάλλαξη των χαρακτήρων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ο έρωτας που φυτρώνει σαν λουλούδι στη ραγισματιά της ασφάλτου, ο πλούτος και η φτώχεια των ψυχών, η ηθική και συναισθηματική κατάπτωση, η αποκτήνωση, η ελπίδα, το ίδιο το νησί, που θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα ή ο κόσμος ολόκληρος.

Η Μαρουσώ, ένα πλάσμα χαρισματικό κι ευλογημένο που σκορπούσε απλόχερα την αγάπη, χτυπήθηκε από μοίρα τραγική. Άντεξε την ορφάνια. Άντεξε και τον βιασμό. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της πιο αδυσώπητης δοκιμασίας, η ζωή της πέρασε στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους και της εκδίκησης για την ευτυχία που της έκλεψαν. Και τότε, από άγγελος της αγάπης γίνεται τιμωρός και δε διστάζει να πουλήσει την ψυχή της στον διάβολο προκειμένου να εκδικηθεί εκείνους που της άρπαξαν ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή, και στέγνωσαν την καρδιά της. Η μέλισσα, που μέχρι τώρα έδινε μόνο μέλι, ετοιμάζει το φονικό κεντρί της. Όταν θα συναντηθεί με την Αννέζα, το γλυκό κορίτσι που ερωτεύτηκε τον Κωσταντή κι έκανε μαζί του όνειρα, το πεπρωμένο θα τους παίξει παιχνίδια δύσκολα κι απρόβλεπτα. Τι είναι αυτό που συνδέει τελικά τις δύο γυναίκες; Θα γίνουν φίλες ή εχθρές; Πώς θα αντιδράσουν όταν φτάσει η γλυκιά στιγμή της εκδίκησης;

Η Ρόζμαρι Μπλις είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω τον μαγικό Τσελεμεντέ των Μπλις. Για τον λόγο αυτό προκαλεί τη θεία Λίλι σ’ έναν διεθνή μαγειρικό διαγωνισμό στο Παρίσι. Αν κερδίσει η Ρόζμαρι, η Λίλι θα επιστρέψει το βιβλίο που έκλεψε. Αν χάσει… ούτε καν τολμά να σκεφτεί τις συνέπειες. Αλλά η Λίλι δεν παίζει τίμια. Χρησιμοποιεί ένα μαγικό συστατικό για να κλέψει. Ο μόνος τρόπος να τη συναγωνιστεί η Ρόζμαρι είναι να βρει τα δικά της μαγικά συστατικά. Παρέα με τον παππού της, τη γάτα του που μιλάει και ένα Γαλλοαναθρεμμένο ποντίκι, η Ρόζμαρι και τα αδέρφια της θα κάνουν άνω κάτω το Παρίσι για να ανακαλύψουν τις μαγικές ύλες και να ανακτήσουν τον οικογενειακό Τσελεμεντέ. Η συνέχεια του Μαγικού Ζαχαροπλαστείου, μια χιουμοριστική περιπέτεια πασπαλισμένη με ζάχαρη και μπόλικη μαγεία.

@ Είσαι απαίσιος άνθρωπος. @ Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου ζητούσα να βγούμε; @ Είσαι αποτυχημένη. Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εσένα. Η Λάρα μόλις διάβασε τα σχόλια στη σελίδα της στο Facebook. Πίστευε ότι άρεσε στον Κρίστιαν, ότι θα της ζητούσε να πάνε μαζί στον χορό του σχολείου του. Μιλούσαν με προσωπικά μηνύματα εδώ και εβδομάδες· γιατί αυτή η ξαφνική αλλαγή; Πώς τολμάει και ποστάρει τέτοια απαίσια πράγματα στον τοίχο της; Και το χειρότερο - μήπως είναι αλήθεια; Η Λάρα είχε πάρα πολύ καιρό να νιώσει τόσο άσχημη, τόσο δυστυχισμένη. Προσπάθησε σκληρά να βελτιώσει την εμφάνισή της και να κάνει καινούργιους φίλους ύστερα από όσα πέρασε στο γυμνάσιο. Η Μπρι ήταν κολλητή με την υπέρβαρη και καταθλιπτική Λάρα, αλλά είχε βαρεθεί να ακούει την γκρίνια της. Κατά βάθος, χαίρεται που ο Κρίστιαν την άδειασε έτσι· άλλωστε η Λάρα δεν είναι τόσο καταπληκτική όσο όλοι πιστεύουν. Κανείς, όμως, δε σκέφτεται πού μπορεί να οδηγήσουν τη Λάρα τα σκληρά λόγια του Κρίστιαν - ούτε καν η Μπρι. Καθώς η διαδικτυακή ζωή συγκρούεται με την πραγματική, η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο, και όχι μόνο για τη Λάρα. Διότι, όταν η αλήθεια αρχίζει να αποκαλύπτεται, ο αντίκτυπος είναι πιο καταστροφικός απ’ ό,τι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να φανταστεί.

Παρ’ όλο που είχε υποταγεί εντελώς στο ασυνείδητο της ηδονής, κατάλαβε τι έμελλε να του συμβεί, αλλά δε θέλησε να σταματήσει. Συνέχισε. Συνέχισε με άκρατη ευχαρίστηση, ώσπου τίναξε από μέσα του αυτό που τον έκανε άνδρα: το σπέρμα του, την ίδια στιγμή που απ’ το λαρύγγι του άφηνε να βγει αυτό που τον έκανε άνθρωπο: η ψυχή του. Το μόνο που έμεινε μετά ήταν ένα σώμα κορεσμένο, άδειο. Ο άνδρας της κραυγής ήταν νεκρός. Ο άνδρας της κραυγής ήταν ένας άνθρωπος που βάδιζε και είχε κάνει μια στάση μετά από σχεδόν έναν αιώνα αδιάκοπο περπάτημα. Ήταν ενενήντα εννέα χρόνων και πέθανε γνωρίζοντας πως θα γινόταν πατέρας για τρίτη φορά. Η γυναίκα του θα το μάθαινε λίγες εβδομάδες αργότερα. Ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού, στην παράδοση του Χουάν Ρούλφο και του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Άκουσα σειρήνες να ουρλιάζουν. Το φώτα τους με τύφλωσαν. Περιπολικά σταμάτησαν απότομα κοντά μου. Τα φρένα τους στρίγκλισαν. Προσπάθησα να βρω μια διέξοδο, να ξεφύγω. Άρχισα να τρέχω. Προς το πουθενά, προς το σκοτάδι. Έστριψα σε ένα στενό, δίπλα στο ξενοδοχείο. Και συνέχισα να τρέχω. Όταν πίστεψα πως τα είχα καταφέρει, όταν σταμάτησα να πάρω μια ανάσα, κάποιος με άρπαξε άγρια από το μπράτσο. «Αστυνομία! Ψηλά τα χέρια! Συλλαμβάνεσαι!» μου φώναξε. Γύρισα προς το μέρος του αλαφιασμένη. Ήταν ο Νικόλας! Ο άντρας που αγαπούσα. Ο άντρας που μου είχε ζητήσει να γίνω γυναίκα του. Κρατούσε στο χέρι του ένα πιστόλι. Και με σημάδευε. Η Βαλέρια είναι κλέφτρα. Ένας θηλυκός Ρομπέν των Δασών. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Ανάμεσά τους φουντώνει ένας έρωτας φωτιά∙ σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που χορεύει πεντοζάλι, ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία, στο παρόν και το παρελθόν∙ στον έρωτα μιας Κρητικοπούλας κι ενός Γερμανού, στα χρόνια του πολέμου. Και ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου. Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων…