Ξενόγλωσσα Λογοτεχνικά Βιβλία

Έψαξα τις τσέπες του. Βρήκα τα συνηθισμένα, μαντίλι, κλειδιά, ψιλά, πορτοφόλι, μα υπήρχε και κάτι τελείως αλλόκοτο… Ο Ρεξ Φόρτεσκιου, επικεφαλής μιας οικονομικής αυτοκρατορίας, απολάμβανε το πρωινό του τσάι, όταν έπεσε ξαφνικά νεκρός μέσα σε φρικτούς πόνους. Η νεκροψία αποδίδει τον θάνατο σε δηλητηρίαση – δυστυχώς, οι ύποπτοι είναι πολλοί. Ο Φόρτεσκιου δεν ήταν ακριβώς αξιαγάπητος. Στο μεταξύ, στην τσέπη του εντοπίζονται σπόροι από σίκαλη που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πώς βρέθηκαν εκεί... Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, τα πτώματα θα πληθύνουν, ώσπου στην έπαυλη των Φόρτεσκιου φτάνει η ερασιτέχνις ντετέκτιβ μις Μαρπλ. Η πανέξυπνη γηραιά κυρία έχει προσωπικούς λόγους να αναμειχθεί στην υπόθεση. Και καταφέρνει μεμιάς αυτό που η αστυνομία αδυνατεί να κάνει ως εκείνη τη στιγμή: να μπει στο μυαλό του δολοφόνου, να συλλάβει το σχέδιό του. Και να προβλέψει την επόμενή του κίνηση…

Πόση κακοτυχία υπήρχε στον κόσμο! Λίγη ομίχλη σ’ ένα κατά τα άλλα υπέροχο απόγευμα, ένα στραβοπάτημα – και η ζωή έπαιρνε τέλος. Ο Μπόμπι Τζόοουνς παίζει μια παρτίδα γκολφ με τον δόκτορα Τόμας, όταν, παθιασμένος, χτυπά το μπαλάκι του υπερβολικά δυνατά, κι εκείνο καταλήγει στον γκρεμό. Κατεβαίνει σιγά σιγά από το μονοπάτι να το αναζητήσει, αλλά αντί για το μπαλάκι του βρίσκει έναν άντρα τσακισμένο στα βράχια. Ο καημένος μάλλον παραπάτησε κι έπεσε στο κενό – έτσι τουλάχιστον υποθέτουν ο Μπόμπι και ο δόκτωρ Τόμας. Πριν ξεψυχήσει, ο άγνωστος ψελλίζει μια φράση: «Γιατί δε φώναξαν την Έβανς;» Τι σημαίνει, άραγε, αυτό; Και ποια είναι η όμορφη γυναίκα τη φωτογραφία της οποίας είχε στην τσέπη του ο νεκρός; Ο Μπόμπι και η φίλη του η Φράνκι αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο – κι αυτό βάζει και τους δυο σε θανάσιμο κίνδυνο.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ Η Άνα Μπελέν Λιάνιο, ο πρώτος έρωτας του Κράκεν, βρίσκεται δολοφονημένη στην Άλαβα. Το μαρτύριο του θανάτου της παραπέμπει σε μια πανάρχαια τελετουργία όπου το θύμα κρεμιέται ανάποδα και βυθίζεται σε έναν λέβητα με καυτό νερό. Ο λέβητας είναι αυθεντικό κομμάτι από την Εποχή του Χαλκού. Και μια λεπτομέρεια κάνει τη φρίκη ακόμη μεγαλύτερη: Η Άνα Μπελέν ήταν έγκυος… Όπως φαίνεται σύντομα, ο δολοφόνος δε θα σταματήσει εδώ. Θα συνεχίσει να σκοτώνει μέλλοντες γονείς, μιμούμενος τις τελετουργίες του νερού, διαλέγοντας προσεκτικά ιερές τοποθεσίες της Χώρας των Βάσκων και της Κανταβρίας για τα εγκλήματά του. Η υπόθεση ξυπνά στον Κράκεν οδυνηρές μνήμες, από το καλοκαίρι του 1992, τότε που με τους τρεις καλύτερούς του φίλους πρωτοσυνάντησαν την αινιγματική Άνα Μπελέν Λιάνιο – μια γνωριμία που τους σημάδεψε για πάντα. Και ταυτόχρονα, του γεννά έναν φόβο χωρίς προηγούμενο. Γιατί η Άλμπα, η προϊσταμένη του και γυναίκα που αγαπά, είναι έγκυος – και κινδυνεύει να γίνει ο επόμενος στόχος του δολοφόνου…

ΤΟ ΤΡΊΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ Βιτόρια, 2019. Οι άρχοντες του χρόνου, ένα επικό ιστορικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στον Μεσαίωνα, σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Η ταυτότητα όμως του συγγραφέα του παραμένει μυστική, καθώς υπογράφει το βιβλίο με το μυστηριώδες ψευδώνυμο Ντιέγο Βεϊλάθ. Βικτόρια, 1192. Ο θρυλικός κόμης δον Ντιάγο Βέλα επιστρέφει στον τόπο του ύστερα από δύο χρόνια, καθώς έλειπε σε μια επικίνδυνη αποστολή που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς της Ναβάρας Σάντσο ΣΤ΄, γνωστός και ως Σάντσο ο Σοφός. Με έκπληξη όμως θα διαπιστώσει ότι ο αδελφός του, Ναγκόρνο, έχει παντρευτεί τη γυναίκα που προοριζόταν για τον ίδιο, τη γοητευτική Ονέκα ντε Μαεστού. Ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα, αλλιώς γνωστός και ως Κράκεν, έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από παράξενους θανάτους που όλοι τους ακολουθούν ένα διαφορετικό μεσαιωνικό τελετουργικό –ισπανική μύγα, όρκος του σκότους, εγκιβωτισμός– και είναι πανομοιότυποι με τους θανάτους που περιγράφονται στους Άρχοντες του χρόνου. Αναζητώντας τον δολοφόνο, ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα θα ανακαλύψει πως πολλά στοιχεία του παρελθόντος του τον συνδέουν με τους Άρχοντες του χρόνου και αυτή η ανακάλυψη θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του…

Η Φίξι Φαρ έχει μεγαλώσει με το μότο του πατέρα της Πάνω απ’ όλα η οικογένεια. Αλλά από τότε που εκείνος πέθανε, τρέχει για όλα μόνο της στην οικογενειακή επιχείρηση, ενώ τα αδέλφια της τεμπελιάζουν. Μια μέρα, σ’ ένα καφέ, ένας άγνωστος της ζητά να έχει για μια στιγμή τον νου της στο λάπτοπ του, κι εκείνη όχι μόνο το προσέχει, αλλά το σώζει από βέβαιη καταστροφή. Ο Σεμπ, όπως συστήνεται, για να δείξει την ευγνωμοσύνη του, της υπογράφει μια δήλωση ότι της χρωστάει χάρη. Η Φιξι το παίρνει στ’ αστεία∙ άλλωστε ποτέ δε θα του ζητούσε τίποτα. Σωστά; Κάποια στιγμή, όμως, ξαναμπαίνει στη ζωή της ο παιδικός της έρωτας, ο Ράιαν, που έχει μείνει άνεργος. Τότε η Φίξι, που δεν ήθελε τίποτα για τον εαυτό της, ζητάει από τον Σεμπ να του δώσει μια δουλειά. Τώρα, λοιπόν, είναι πάτσι, αλλά σε λίγο πάλι κάτι συμβαίνει κι ο ένας χρωστάει χάρη στον άλλο, και πάει λέγοντας. Πώς θα τελειώσει, άραγε, όλο αυτό; Μια απολαυστική ιστορία για μια περίπλοκη οικογένεια, για έναν άντρα που ίσως να είναι ο ιδανικός και για ένα κορίτσι που έχει μανία να διορθώνει τα πάντα αλλά… δυσκολεύεται να διορθώσει τη δική της ζωή.

Είμαι απλώς ο Ηρακλής Πουαρό, όμως με τον δικό μου τρόπο είμαι σπουδαίος… Ο Ηρακλής Πουαρό επιβιβάζεται στο Μπλε Τρένο για τη Γαλλική Ριβιέρα. Το ίδιο τρένο που παίρνει και η Ρουθ Κέτερινγκ, η χαϊδεμένη Αμερικανίδα κληρονόμος, η οποία αφήνει πίσω της έναν άτυχο γάμο και τον μουντό αγγλικό χειμώνα για έναν εραστή που την περιμένει στη Γαλλία. Το ξημέρωμα, όμως, βρίσκει τη Ρουθ νεκρή, στραγγαλισμένη στο κουπέ της. Και η Καρδιά της Φλόγας, το φημισμένο ρουμπίνι που είχε μαζί της, δεν είναι πουθενά… Ο Ηρακλής Πουαρό επιστρατεύει για άλλη μια φορά το αστυνομικό του δαιμόνιο για να εξιχνιάσει ένα μυστήριο που τα έχει όλα: αμύθητα πλούτη, γοητευτικούς άνδρες, μοιραίες γυναίκες, κρυφά πάθη και ανομολόγητα μυστικά…

ΕΙΧΕ ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ. ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΣΑΝ ΤΕΡΑΣ. Η Βανέσα Γουάι ήταν δεκαπέντε ετών όταν τα έφτιαξε με τον καθηγητή της των αγγλικών. Τώρα, στα τριάντα δύο της, κι ενώ το κίνημα του #MeToo ξεσκεπάζει το ένα μετά το άλλο τα σεξουαλικά εγκλήματα πανίσχυρων ανδρών, μια άλλη παλιά μαθήτρια του Τζέικομπ Στρέιν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση. Η Βανέσα ακούει συγκλονισμένη το νέο. Πιστεύει ακόμη πως η δική της σχέση με τον Στρέιν δεν ήταν κακοποίηση, αλλά έρωτας. Είναι σίγουρη γι’ αυτό. Μπορεί τώρα να απορρίψει την πρώτη της αγάπη χωρίς να απορρίψει τον ίδιο τον έφηβο εαυτό της; Να δεχτεί πως ο άντρας που την καθόρισε ήταν κάτι άλλο από αυτό που πίστευε ως τώρα; Και πως ίσως η ίδια δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, αλλά ένα από τα πολλά θύματά του; Ένα προκλητικό, εθιστικό βιβλίο για τη μνήμη και το τραύμα, την έξαψη της εφηβείας και τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη συναίνεση, τη συνενοχή και τη θυματοποίηση. Ένα βιβλίο-δυναμίτης, που δίκαια ειπώθηκε ότι χαρακτηρίζει μια ολόκληρη εποχή.

Ποτέ μην αποκαλύπτεις πληροφορίες χωρίς λόγο. Αυτός είναι ο κανόνας μου. Σε ένα απομονωμένο σπίτι, στο Ντάρτμουρ, έξι φιγούρες συγκεντρώνονται γύρω από ένα στρογγυλό τραπεζάκι, με μόνο φως τη λάμψη από το τζάκι. Δε θα παίξουν κάποιο παιχνίδι για να διασκεδάσουν αυτή την κρύα νύχτα του χειμώνα· θα καλέσουν τα πνεύματα. Η ένταση ανεβαίνει… τα πνεύματα αρχίζουν να απαντούν στις ερωτήσεις τους… και στέλνουν ένα ανατριχιαστικό μήνυμα: «Ο πλοίαρχος Τρεβέλιαν… νεκρός… Φ-Ο-Ν-Ο-Σ». Είναι αλήθεια, ή μακάβριο αστείο; Ο μόνος τρόπος να σιγουρευτούν είναι να πάνε να βρουν τον πλοίαρχο Τρεβέλιαν. Όμως το σπίτι του είναι έξι μίλια μακριά, κι όλοι οι δρόμοι έχουν κλείσει από το χιόνι που πέφτει ασταμάτητα εδώ και μέρες. Ο ταγματάρχης Μπέρναμπι, παρά τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων, αποφασίζει να πάει ως εκεί με τα πόδια…

Οι περισσότερες αστυνομικές ιστορίες αρχίζουν από το λάθος σημείο! Αρχίζουν με τον φόνο. Ο φόνος όμως είναι το τέλος. H ηλικιωμένη χήρα λαίδη Τρεσίλιαν βρίσκεται δολοφονημένη στο Ακρωτήρι του Γλάρου, την παραθαλάσσια κατοικία της στην κορυφή ενός βράχου. Τι σχέση έχουν όμως με αυτό μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, η άδικη κατηγορία για κλοπή σε βάρος μιας μαθήτριας και η ερωτική ζωή ενός διάσημου παίκτη του τένις; Εκ πρώτης όψεως καμία. Αλλά αρκεί τα πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος της λαίδης Τρεσίλιαν να συγκεντρωθούν στο Ακρωτήρι του Γλάρου, για να φτάσουν τα γεγονότα του παρελθόντος στην τραγική τους κορύφωση. Είναι όλα μέρος ενός προσεκτικά και με κάθε λεπτομέρεια καταστρωμένου σχεδίου που οδηγεί στο… μηδέν.

Το 1936, ξεσπά στην Ισπανία ο Εμφύλιος. Όταν ο Φράνκο επικρατεί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τον δρόμο της αυτοεξορίας, περνώντας από τα Πυρηναία, στη Γαλλία. Ανάμεσά τους η νεαρή πιανίστρια Ροσέρ και ο αδερφός του νεκρού αγαπημένου της, ο γιατρός Βίκτορ Νταλμάου. Για να επιβιώσουν, ενώνονται σε έναν γάμο που δε θέλησε κανείς τους. Μαζί με άλλους πρόσφυγες, επιβιβάζονται στο «Winnipeg», το καράβι που ναύλωσε ο ποιητής Πάμπλο Νερούδα για να τους μεταφέρει στη Χιλή, αυτό το «μακρύ πέταλο από θάλασσα και κρασί και χιόνι», όπως την ονομάζει ο ίδιος. Εκεί θα φτιάξουν μια καινούργια ζωή, εξόριστοι αλλά ελεύθεροι. Ώσπου μια χούντα θα ανατρέψει τον Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε… Οι συναρπαστικοί ήρωες της Αλιέντε πορεύονται μέσα στον ταραγμένο 20ό αιώνα ανακαλύπτοντας ότι στη ζωή σου μπορείς να ζήσεις πολλές ζωές κι ότι, κάποιες φορές, το δύσκολο δεν είναι να φύγεις αλλά να γυρίσεις…

Το έτος είναι το 1984, και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο έχει επιβληθεί το ολοκληρωτικό καθεστώς της Ωκεανίας, το οποίο επιδίδεται, μέσα από ηλεκτρονικές οθόνες και την Αστυνομία Σκέψης, στη συνεχή ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών. Στην κορυφή της εξουσίας, ο πανίσχυρος, άφαντος αλλά πανταχού παρών, εντέλει, Μεγάλος Αδελφός. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, ο Ουίνστον Σμιθ, ένα φαινομενικά πειθήνιο μέλος του Κόμματος, ονειρεύεται την ανατροπή του καθεστώτος. Η γνωριμία του με τη νεότερή του Τζούλια πυροδοτεί ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος. Καθώς ο έρωτας λογίζεται εδώ πράξη αντίστασης, οι δύο εραστές θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους χειρότερους εφιάλτες τους. Είναι εκπληκτικό πώς το ζοφερό όραμα του 1984 έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο: από τα χρόνια των απολυταρχικών κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης έως τις στρατοκρατικές δικτατορίες σε χώρες της Δύσης και του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, και κυρίως σήμερα, στην εποχή του θρησκευτικού φανατισμού, της παγκοσμιοποίησης και του Διαδικτύου, με τη συνεχιζόμενη συζήτηση περί ψευδών ειδήσεων και των μαζικών ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων από κυβερνήσεις αλλά και μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, το δυστοπικό μυθιστόρημα που ο Όργουελ συνέγραψε το 1948 (αντιστρέφοντας τα δύο τελευταία ψηφία στον τίτλο του βιβλίου) καταδεικνύεται σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Το βιβλίο μεταφέρθηκε πολλές φορές στο σινεμά και στην τηλεόραση, ενώ έχει γίνει και όπερα. Μία από τις πιο γνωστές κινηματογραφικές μεταφορές ήταν το 1984, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ράντφορντ και πρωταγωνιστές τον Τζον Χερτ, τη Σουζάνα Χάμιλτον και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον στον τελευταίο ρόλο της ζωής του.

Υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το να βρούμε τον δολοφόνο. Και η δικαιοσύνη είναι μια χρήσιμη λέξη, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να πούμε τι εννοούμε με αυτή τη λέξη. Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο είναι να αποκαταστήσουμε τον αθώο. Το κάθισμα με τον αριθμό 9 ήταν το ιδανικό για να μπορεί ο Ηρακλής Πουαρό να παρατηρεί τους συνεπιβάτες του στο αεροπλάνο. Στα δεξιά του κάθισε μια χαριτωμένη νεαρή γυναίκα, η οποία φαινόταν ξεκάθαρα ότι ήταν ερωτευμένη με τον άντρα απέναντι. Ευθεία, στη θέση 13, κάθισε μια κόμησσα, η οποία έκρυβε καλά τον εθισμό της στην κοκαΐνη. Απέναντι από την ξύλινη σκάλα, στη θέση 8, ένας συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών δυσκολευόταν να αντιμετωπίσει μια επιθετική σφήκα. Αυτό που ο Πουαρό δεν αντιλήφθηκε ήταν ότι πίσω του, στη θέση 2, ήταν καθισμένο το άψυχο σώμα μιας γυναίκας.

Τα λαγωνικά κυνηγούν λαγούς. Ο Ηρακλής Πουαρό κυνηγά δολοφόνους. Μια ηλικιωμένη γεροντοκόρη βρίσκεται δηλητηριασμένη μέσα στο σπίτι στην εξοχή. Όταν πριν από λίγο καιρό έπεσε από τη σκάλα, όλοι έλεγαν ότι έφταιγε η λαστιχένια μπάλα που άφησε στο κεφαλόσκαλο το σκυλάκι της. Όμως η ίδια η Έμιλι πίστευε πως κάποιος από τους συγγενείς της προσπάθησε να την ξεκάνει. Το έγραψε, μάλιστα, στον Ηρακλή Πουαρό στις 17 Απριλίου. Όμως ο Πουαρό πήρε το γράμμα της πολύ αργά, στις 28 Ιουνίου… όταν η γηραιά κυρία ήταν ήδη νεκρή… Τώρα μπορεί να κάνει μόνο ένα πράγμα για την παρ’ ολίγον πελάτισσά του: να βρει την αλήθεια, έστω και μετά τον θάνατό της…

Όχι άντρες και γυναίκες. Δεν έχουν τίποτα το προσωπικό πάνω τους. Πτώματα είναι, τίποτε άλλο! Μάρσαλ στην αμμουδιά. Ξαπλωμένη μπρούμυτα, απολάμβανε τον ήλιο που αγαπούσε εξίσου με το φλερτ. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν κάνει ηλιοθεραπεία· κείτεται στραγγαλισμένη… Από ό,τι φαίνεται, δεν είναι γραφτό για τον Πουαρό να κάνει διακοπές. Ήρθε να ξεκουραστεί σ’ αυτό το όμορφο θέρετρο του Ντέβον και τώρα πρέπει να εξιχνιάσει έναν φόνο. Από την πρώτη στιγμή είχε παρατηρήσει πως η προκλητική συμπεριφορά της Αρλίνα ξεσήκωνε τον αντρικό πληθυσμό του ξενοδοχείου. Αλλά μήπως αυτό που μοιάζει με «έγκλημα πάθους» είναι στην πραγματικότητα ένας πολύ πιο ειδεχθής και καλά μελετημένος φόνος;

Είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνο να πιστεύουμε τι λέει ο κόσμος. Εγώ έχω πάψει να το κάνω εδώ και χρόνια. Η νιόπαντρη Γκουέντα νόμιζε ότι αυτή η μικρή βίλα μπροστά στη θάλασσα ήταν το σπίτι των ονείρων της. Από τη στιγμή που μετακόμισε εκεί, όμως, περίεργα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Όσο περίμενε τον άντρα της να έρθει στην Αγγλία προσπάθησε να ανακαινίσει το σπίτι, αλλά ένιωθε συνέχεια σαν να σκάλιζε ένα σκοτεινό παρελθόν. Και ήταν αδύνατον να ελέγξει τον παράλογο τρόμο της κάθε φορά που ανέβαινε τη σκάλα για τον πάνω όροφο… Απελπισμένη, κατέφυγε στη μις Μαρπλ. Περίμενε πως θα τη βοηθούσε να ξορκίσει τους φόβους της, όχι να εξιχνιάσει ένα παλιό, «τέλειο» έγκλημα…

Ήταν σχεδόν βέβαιος πως η καλή γιαγιούλα απέναντί του δε σκόπευε να φτάσει ως το Λονδίνο μέσα στη σιωπή. Ο Λιουκ Φιτζγουίλιαμ πηγαίνει με το τρένο στο Λονδίνο, όταν έχει μια πολύ παράξενη εμπειρία. Μια γηραιά συνταξιδιώτισσά του επιμένει ότι υπάρχει ένας επικίνδυνος δολοφόνος στο ήσυχο χωριό της, το Γουίτσγουντ. Έχει ήδη σκοτώσει τρεις, και ετοιμάζεται για τον τέταρτο φόνο. Ο Φιτζγουίλιαμ δεν δίνει σημασία, πιστεύοντας πως όλα αυτά είναι ανοησίες μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Αλλά λίγες ώρες μετά, η συνεπιβάτισσά του σκοτώνεται -την παρασύρει ένα αυτοκίνητο. Και μετά, βρίσκουν τέταρτο πτώμα στο Γουίτσγουντ. Πάρα πολλές συμπτώσεις. Ο Φιτζγουίλιαμ αποφασίζει να ρίξει ο ίδιος μια ματιά σ’ αυτό το χωριό όπου τελευταία συμβαίνουν τόσα ατυχήματα…

Σε σχεδόν όλες τις οικογένειες υπάρχει το πρόβλημα που θα μπορούσε να λέγεται «θεία Άντα». Όταν ο Τόμι και η Τάπενς πήγαν να επισκεφτούν την ηλικιωμένη θεία τους σ’ ένα γηροκομείο που έμοιαζε με στοιχειωμένο σπίτι, δεν έδωσαν σημασία στα λόγια της και στην καχυποψία που έδειχνε για τους γιατρούς εκεί μέσα. Στο κάτω κάτω, η θεία Άντα ήταν πάντα μια πολύ στριμμένη γριά. Όταν όμως η κυρία Λόκετ ανέφερε ένα κοκκινιστό με δηλητηριασμένα μανιτάρια και η κυρία Λάνκαστερ μίλησε για το παιδί που ήταν θαμμένο πίσω από το τζάκι, η Τάπενς άρχισε να ανησυχεί για το τι συνέβαινε σ’ αυτόν τον οίκο ευγηρίας. Και βρέθηκε μπλεγμένη σε μια απρόβλεπτη περιπέτεια, από την οποία ο Τόμι κλήθηκε να την ξεμπλέξει. Μια περιπέτεια όπου και η μαγεία έπαιξε τον ρόλο της…

«Οι κηδείες είναι θάνατος για κάποιον της ηλικίας σου!» Ο ιδιοκτήτης μιας βικτοριανής έπαυλης, ο Ρίτσαρντ Αμπερνάθι, πεθαίνει αιφνίδια, και η αδελφή του, η Κόρα, είναι πεπεισμένη ότι πρόκειται για φόνο… Όταν εκείνη δολοφονείται άγρια με τσεκούρι, η παράδοξη δήλωσή της την προηγούμενη μέρα αποκτά ξαφνικά τεράστια σημασία. Στην ανάγνωση της διαθήκης του Ρίτσαρντ άκουσαν την Κόρα να λέει: «Παρ’ όλα αυτά, το θέμα κουκουλώθηκε μια χαρά… Μα, τον δολοφόνησαν, έτσι δεν είναι;» Είναι, άραγε, οι θάνατοι των δύο αδελφιών απλώς τραγικές συμπτώσεις; Απελπισμένος, ο δικηγόρος της οικογένειας θα στραφεί στον Ηρακλή Πουαρό για να ξεσκεπάσει το μυστήριο. Όμως ακόμα και μετά την κηδεία ο θάνατος δεν έχει τελειώσει…