Δώρα για Εκείνη / Εκείνον

Μια γυναίκα, κόρη οικογένειας επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, επιστρέφει στην Αθήνα του 1836, έπειτα από αναγκαστική εικοσαετή απομάκρυνση απ’ την Ελλάδα. Μια Ελληνίδα με προφίλ για μενταγιόν, η οποία δεν αγαπήθηκε όσο της άξιζε στην πατρίδα της και γι’ αυτό στα μάτια της κρύβει τον πόνο της γυναίκας που της έκλεψαν την εφηβεία, επιστρέφει για να διεκδικήσει πίσω τον εαυτό της, για να εκδικηθεί όσους τη στέρησαν την ταυτότητά της, για να μπορέσει να ζήσει. Βαθιές πληγές και ανοιχτοί λογαριασμοί προκαλούνται από μια θυσία η οποία κατέληξε σε έναν απαγορευμένο έρωτα, που σημάδεψε τη ζωή μιας αρχοντικής οικογένειας κατά τη διάρκεια των προεπαναστατικών χρόνων στην Αθήνα. Ατμοσφαιρικές καταστάσεις, μυστήρια και γρίφοι της ανθρώπινης ύπαρξης κυριαρχούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η παρουσία του άντρα βαραίνει ασφυκτικά. Εκδίκηση, συγχώρεση και λύτρωση γεννούν έντονα συναισθήματα στους ήρωες αυτής της κοινωνικής τοιχογραφίας. Ως προϊόν ιστορικής έρευνας, καταγράφεται μια λεπτομερέστατη περιγραφή της καθημερινής αθηναϊκής ζωής, με ανάλυση χαρακτήρων και επιμέρους ιστορίες που δένουν με την κεντρική ιστορία και πλουτίζουν την πλοκή. Έρωτες, πόλεμοι, πολιτική, σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων, οθωμανική εξουσία συνθέτουν τον μύθο του αφηγήματος. Η Φιλομήλα Λαπατά σκιαγραφεί το πορτρέτο της Αθήνας του 1800, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες που ξεδιπλώνονται σε μια ρεαλιστική και συναρπαστική πλοκή, θίγοντας θέματα ανθρωπίνων σχέσεων και υπαρξιακής αναζήτησης. Ανασυνθέτει, με έναν δικό της τρόπο, την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής της Ιστορίας μας. Μιλάει για τη ζωή, τη μοίρα, τις επιλογές μας, τις σχέσεις, τη μνήμη ως κατάρα, το μίσος, την οργή, την υπέρβαση ορίων και τη λύτρωση.

Κοριτσάκι τόσο δα ήταν όταν την άρπαξαν από την αγκαλιά μου. Ένα μπουμπούκι το κορμάκι της που δεν αξιώθηκα να το δω ν’ ανθίζει. Δεν το χάρηκα. Δεν το χόρτασα. Μόνο τ’ αγκάθια˙ τ’ αγκάθια μόνο χόρτασα. Τα βράδια, όταν οι σκιές της αβάσταχτης απουσίας απλώνονταν και μ’ έπνιγαν, στα γόνατα έπεφτα, προσευχόμουν μόνο κι έλπιζα: «Κι αν σου ζητάω πολλά, Παναγιά μου, μάνα είσαι κι Εσύ και με νιώθεις. Σαν την αγάπη της μάνας, το ξέρεις -Θεέ μου!- όμοια δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο που ’φτιαξες…». Γυναίκες του εμφυλίου... Στάχυα που τα άλεθαν αλύπητα οι μυλόπετρες της Ιστορίας. Πατρίδα, κόμμα, προδοσίες, επαναστάσεις, αντάρτικα, σφαγές και, τέλος, το παιδομάζωμα. Η πιο απάνθρωπη, η πιο σκοτεινή σελίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού. Γυναίκες του εμφυλίου... Κεριά αναμμένα. Σαν την Αγγέλα, τη Μέλπω και την Αριάδνη. Ρωτούσαν, έτρεχαν, πόρτες χτυπούσαν μέρα και νύχτα, με μια μονάχα ελπίδα. Πως ίσως ξανανταμώσουν μια μέρα τα βλαστάρια τους. Κάποιες τα κατάφεραν. Κάποιες άλλες όχι. Γυναίκες του εμφυλίου... Μάνες της άδειας αγκαλιάς. Αυτή είναι η ιστορία τους...

Μικρούλα ήταν η Ολίβια όταν οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον πατέρα της και τον έκλεισαν στη φυλακή. Ένας απ’ αυτούς τη λυπήθηκε. Και την υιοθέτησε. Για χάρη του μεταμορφώθηκε σε άγγελο δικαιοσύνης, έγινε κι εκείνη αστυνομικός. Στα μάτια του Αντώνη συνάντησε τον έρωτα. Τον δυνατό, τον σαρωτικό. Ώσπου ήρθε αντιμέτωπη με τα κρυμμένα μυστικά της ζωής της, αλλά και με την Ελεάννα και την εκδικητική της μανία. Και τότε ήταν που την κατηγόρησαν για ανθρωποκτονία! Υπάρχουν αλήθειες αμείλικτες, που δεν πρέπει να λέγονται; Μήπως είναι προτιμότερα τα ψέματα; Κι είναι άραγε η αγάπη το μόνο αληθινό μας ταξίδι; Ένα μυθιστόρημα που πλημμυρίζει τη λέξη «έρωτα» με φως.

Πάρτε αγκαλιά το μικρό σας και δείτε τον Αϊ Βασίλη να μοιράζει τα δώρα την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς καθώς γυρίζετε τις σελίδες με τα κοπτικά. Ύστερα πείτε καληνύχτα, σβήστε το φως και δείτε το φεγγάρι και τα αστεράκια στις τελευταίες σελίδες να λάμπουν.

Ο Πάμπλο είναι σπάνιο ταλέντο στη ζωγραφική, κάτι που ο ίδιος το γνωρίζει πολύ καλά. Ωστόσο, το μεγάλο του όνειρο να γίνει διάσημος ζωγράφος προσκρούει στην επιθυμία του πατέρα του. Καθώς πρόκειται να λάβει μέρος σε έναν μεγάλο διαγωνισμό στο κορυφαίο πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών της πόλης και ενώ είναι άρρωστος, ένας έντονος καβγάς με τον πατέρα του έχει τραγική κατάληξη. Ο Πάμπλο παθαίνει παροδική αμνησία. Τότε αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με αλήθειες και γεγονότα που αγνοούσε, αλλά και να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του μέσα από τις αναμνήσεις του. Η ιστορία –μια μυθοπλαστική ματιά στην εφηβική ηλικία του σπουδαίου ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο– θα συγκινήσει και θα εμπνεύσει όλα τα παιδιά που κυνηγούν τα όνειρά τους!

Διάβασε την ιστορία της Γέννησης του Χριστού. Ξεδίπλωσε τα τρισδιάστατα σκηνικά του βιβλίου και παίξε µε τις τέσσερις φιγούρες!

«Δεν έχω ανάγκη να σκύψω και να μετρήσω τα αποτυπώματα των υποδημάτων, να μαζέψω τις γόπες των τσιγάρων και να εξετάσω τα τσακισμένα γρασίδια. Μου αρκεί να καθίσω στην καρέκλα μου και να σκεφτώ». Δεκαπέντε χρόνια πριν, η όμορφη Κάρολαϊν Κρέιλ καταδικάστηκε για τον φόνο του συζύγου της. Τώρα η κόρη της αναθέτει στον Πουαρό να αποκαταστήσει τη μνήμη της. Υπήρχαν ακόμη πέντε ύποπτοι και όσο το σκέφτεται ο Πουαρό τόσο επανέρχεται στο μυαλό του εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα πέντε γουρουνάκια – το ένα πήγε στην αγορά, το άλλο στο σπίτι κλείστηκε καλά, και πάει λέγοντας. Κάποιο από τα πέντε γουρουνάκια, όμως, ίσως έκανε έναν φόνο και μένει ακόμη ατιμώρητο. Αν είναι έτσι, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα αποδεικτικά στοιχεία κι αν έχουν καταστραφεί, ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα το βρει, βάζοντας τη λογική του να δουλέψει…

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στο δάσος τα ζωάκια συζητούν. «Θα μας φέρει δώρα ο Αϊ-Βασίλης;» αναρωτιέται το Ποντικάκι. «Όχι βέβαια!» φωνάζει ο Ασβός. «Ο Αϊ-Βασίλης δεν ξέρει καν ότι είμαστε εδώ». Ο έξυπνος Αρκούδος, όμως, έχει ένα σχέδιο. «Πρέπει μόνο να έχουμε πίστη!» τους λέει. Τελικά, θα έρθει ο Αϊ-Βασίλης;

Η «ποίηση σήμερα» αποτελείται από μη διασταυρωμένες φήμες, από ανυπόστατες διαδόσεις, από άχρηστες (για το μεγάλο κοινό) πληροφορίες, από κιτρινίζοντα χειρόγραφα που τα είδε ο ήλιος και αλλοιώθηκαν, από ήχους γεμάτους παρηχήσεις και μισοτελειωμένες φράσεις. Κι όμως διατηρεί μια κομψότητα στο ύφος, μια ισορροπία στη μορφή, μια άνετη και αδιάκοπη ροή νερού από πηγή. Γιατί αυτές οι αντιθέσεις στο παρουσιαστικό και στα νοήματα; Από τη μια το παιχνίδι, η ειρωνεία, ο σαρκασμός, και από την άλλη η νοσταλγία για ένα αναπότρεπτο παρελθόν, που όλο τ’ αλλάζουμε να μας ικανοποιεί καλύτερα, ενώ ήταν γεμάτο από χαμένες ευκαιρίες, ανολοκλήρωτους πόθους και αποτυχημένες προσπάθειες, που επισκίαζαν τις λίγες ωραίες λαμπερές στιγμές ολοκλήρωσης. Γι’ αυτό η «ποίηση σήμερα» είναι μεταξύ άλλων ένα «πικρό καρναβάλι».

Μιλ Πoντ Βίλατζ, Όρεγκον Δυτικής Αμερικής, 1975 Ο σαρανταεξάχρονος Τζορτζ Φίσερ, ένας αγνός ταχυδρομικός υπάλληλος που ζει στο πατρικό του, πιστεύει πως είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Λατρεύει τους δύο γιους τους, τον Νάθαν και τον Σαμ, όπως και τη γυναίκα του, Λόρα. Ο Τζορτζ έχει μια δίδυμη αδελφή, την Ντόροθι, που εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, ζει στη Νέα Υόρκη και είναι διάσημη ηθοποιός θεάτρου. Η Ντόροθι δεν έχει παντρευτεί ποτέ, ούτε έχει παιδιά, και λόγω πολλαπλών υποχρεώσεων και φόρτου εργασίας, δεν έχει καν τον χρόνο να επισκέπτεται την οικογένεια του αδελφού της. Εκείνος όμως την αγαπά, τη θαυμάζει για όσα έχει πετύχει στη ζωή της και νιώθει πάντα δεμένος μαζί της όπως τότε που ήταν παιδιά. Όταν η Ντόροθι, κουρασμένη από την έντονη κοινωνική και επαγγελματική ζωή της, αποφασίζει να επιστρέψει στη μικρή επαρχιακή πόλη και στο πατρικό της για να ξεκουραστεί και να εισπράξει αγάπη δίπλα στην οικογένεια του αδελφού της, διαπιστώνει πως, ενώ όλος ο κόσμος τη λατρεύει και τη θαυμάζει ως μεγάλη ηθοποιό, η Λόρα είναι απροκάλυπτα ψυχρή μαζί της και οι δύο ανιψιοί της, που τους έχει βοηθήσει οικονομικά, της φέρονται περιφρονητικά. Πέρα από αυτό, διαπιστώνει πως ο αδελφός της πίνει πολύ και αιτία είναι η γυναίκα του. Αυτό τη φέρνει αντιμέτωπη με αλήθειες που θέλει να παραμείνουν στο παρασκήνιο… Ως πότε όμως;

Ο τόμος «Ποίηση 2000-2017» του Γιάννη Καλπούζου περιλαμβάνει σε επανέκδοση τις συλλογές: «Έρωτας νυν και αεί» και «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών», επιλεγμένα και επιμελημένα ποιήματα από τη συλλογή «Το νερό των ονείρων», καθώς και 43 νέα ποιήματα ως ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «Νυχτέρι». Η συλλογή «Έρωτας νυν και αεί» ήταν υποψήφια στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο ποίησης 2008.

Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική! Αυτή είναι η μητέρα σου. Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις. Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του. Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της. Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα. Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη. Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;

H Ισμήνη είναι δώδεκα χρόνων και πάσχει από έλλειψη… ονείρου. Όταν οι μεγάλοι τη ρωτούν τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, εκείνη τους κοιτάζει σαν εξωγήινος. Πάσχει και από έλλειψη σιδήρου, αλλά αυτό διορθώνεται, όπως είπε και ο γιατρός – αρκεί να παίρνει ένα ροζ χαπάκι κάθε πρωί. Η έλλειψη ονείρου, όμως, πώς διορθώνεται; Σε έναν κόσμο όπου όλοι έχουν το δικό τους όνειρο, εκείνη θέλει να είναι απλώς ευτυχισμένη. Μέχρι που μια συνηθισμένη βόλτα στη γειτονιά με τον σκύλο της θα ανατρέψει τα πάντα!

Η Έλλη, μια ωραία, μοντέρνα γυναίκα, κουρασμένη και απογοητευμένη από μια πολύχρονη σχέση που δεν οδηγεί πουθενά, χωρίζει και αποφασίζει να φύγει για καλοκαιρινές διακοπές με την καλύτερή της φίλη. Ένα βράδυ, σε ένα μπαράκι του νησιού όπου έχουν πάει, γοητεύεται από την παρουσία ενός εντυπωσιακού μα συνάμα πολύ σοβαρού νέου άντρα. Όταν όμως γνωρίζονται και αρχίζουν να κάνουν παρέα, σύντομα αντιλαμβάνεται πως ο Αλέξανδρος προτιμά τους άντρες για ερωτικούς συντρόφους∙ έτσι αναπτύσσεται μεταξύ τους μια φιλία, που συνεχίζεται και μετά το τέλος τον διακοπών. Παρότι οι ερωτικές προτιμήσεις του Αλέξανδρου είναι διαφορετικές, ανάμεσά τους γεννιέται μια περίεργη έλξη, που έπειτα από πολύ καιρό τούς οδηγεί σε μια θυελλώδη βραδιά. Από εκείνη τη στιγμή η συμπεριφορά του αλλάζει και αρχίζει να την αποφεύγει. Όμως δεν μόνο η συμπεριφορά του που κάνει την Έλλη να ανησυχήσει, αλλά κάτι άλλο, πολύ πιο σοκαριστικό. Εκείνη πίστευε πως μεταξύ τους δεν υπήρχαν μυστικά, ωστόσο ο Αλέξανδρος της κρύβει αυτό που θα αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή του αλλά και τη δική της για πάντα. Οι κοινωνικοί κανόνες έχουν τα δικά τους αυστηρά χρώματα και αδυνατούν να συμπορευτούν με φανταχτερά χρώματα, όσα όμορφα κι αν είναι. Όμως είναι κι αυτά χρώματα της Φύσης…

Είναι δυνατόν τα ρόλεϊ, οι κορσέδες, η βαζελίνη και μια σειρά πέρλες να κάνουν ένα ντροπαλό κορίτσι να βγει από το καβούκι του; Η Μάγια Βαν Γουάγκενεν πρόκειται να το μάθει πολύ σύντομα. Η Μάγια δεν ήταν ποτέ δημοφιλής. Μάλλον ανήκε κάπου στον πάτο της κοινωνικής ιεραρχίας, «στο χαμηλότερο επίπεδο ανθρώπων στο σχολείο που δεν πληρώνονται για να είναι εκεί». Προτού ξεκινήσει την Τρίτη Γυμνασίου, όμως, αποφασίζει να κάνει ένα διαφορετικό κοινωνικό πείραμα: να ακολουθήσει για όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς έναν οδηγό της δεκαετίας του ’50 με θέμα «Πώς να γίνεις δημοφιλής», γραμμένο από την Μπέτι Κορνέλ, πρώην έφηβο μοντέλο. Τα αποτελέσματα είναι ξεκαρδιστικά, συχνά στενόχωρα αλλά γεμάτα εκπλήξεις. Με χιούμορ και χάρη, το ταξίδι της Μάγια θα προσφέρει στους αναγνώστες όλων των ηλικιών ένα μάθημα αυτοπεποίθησης και θα τους βοηθήσει να καταλάβουν τι πραγματικά σημαίνει να είσαι δημοφιλής.

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ! Η αυτοπεποίθηση δεν ένα εγγενές προτέρημα∙ είναι κάτι που καλλιεργείται. Αν δυσκολεύεσαι να νιώσεις ήρεμος κάτω από συνθήκες πίεσης ή εύχεσαι να είχες τη σιγουριά να διαφημίσεις τις ικανότητές σου, το βιβλίο αυτό θα σου δείξει τον δρόμο. Γεμάτο συμβουλές, θετικές ρήσεις και δραστηριότητες, το ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ θα σε βοηθήσει να επεξεργαστείς ό,τι σε δυσκολεύει, ώστε να αναδείξεις την αυτοπεποίθησή σου.

ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΤΟΥ 2020 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΝΤΥΠΑ THE GUARDIAN, THE INDEPENDENT, COSMOPOLITAN Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι το μεταδοτικό άγχος. Νιώθουμε πελαγωμένοι από όσα συμβαίνουν γύρω μας, από την αδικία, τον πόνο και από αυτή την ατέρμονη αίσθηση κρίσης που επικρατεί. Πώς λοιπόν μπορούμε να διαφυλάξουμε μέσα μας την ελπίδα και την πίστη ότι κάτι καλύτερο θα έρθει; Και πώς μπορούμε να μη χάσουμε το μυαλό μας σε μια εποχή τόσο έντονων συγκρούσεων; Αυτό το βιβλίο της βραβευμένης Ελίφ Σαφάκ είναι μια ισχυρή και εμψυχωτική έκκληση προς μια συνειδητή αισιοδοξία, βασισμένη στη δύναμη που έχουν οι ιστορίες να μας ενώνουν. Αντλώντας υλικό από τις αναμνήσεις της, η δημοφιλής συγγραφέας και ακτιβίστρια μας αποκαλύπτει πως ανοίγοντας τα αυτιά μας στις ιστορίες των άλλων θα μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε τη δημοκρατία, τη συμπόνια και την πίστη μας σ’ ένα καλύτερο και συνετότερο μέλλον. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ MUST READ

1816-1829. Πάτρα, Τριπολιτσά, Ναύπλιο, Μεσολόγγι… Αφότου ο Αγγελής βρέθηκε φυλακισμένος στο κοτέτσι του Σαχίν Αγά, το μίσος φώλιασε στην ψυχή του σαν φαρμακερό φίδι. Κατά την εκρηκτική και συγχρόνως σαγηνευτική πορεία του μπαίνει στη δούλεψη ενός στρυφνού και τσιγκούνη πραματευτή, που σου πουλά κωλοφωτιά για καντήλι. Τον ζώνει το μολυβένιο σύγνεφο της σκλαβιάς και του εξευτελισμού των ραγιάδων. Σμίγει με την Κερασία, όπου στο πρόσωπό της βουτάνε και κολυμπούν τα όνειρα. Απαντιέται με κοτζαμπάσηδες, κολίγους και συμπολεμιστές, που είναι πιότερο από αδέρφια και γυναίκα την ώρα της μάχης, ενώ ένα τρομαγμένο Τουρκόπουλο γαντζώνεται πάνω του. Στον δρόμο του και δύο γέροντες, οι οποίοι ξεψαχνίζουν το κίνητρο για καθετί μα και τη γλυκιά και φαρμακερή ουσία του «εγώ», η πλανεύτρα Ασπασία, διαβολικοί ξένοι, ντόπιοι τυχοδιώκτες, ο επί τριάντα έξι χρόνια αμίλητος Συμεών, ένας καβαλάρης που σώζει αιχμάλωτες Τουρκοπούλες και ο τρανότερος οχτρός του λεύτερου ανθρώπου, ο φόβος. Ο Αγγελής βιώνει το μεγαλείο και τη σκοτεινή πλευρά του ματοβαμμένου Εικοσιένα, γκρεμίζοντας μυθεύματα και φανερώνοντας καταχωνιασμένες αλήθειες. Σφιχταγκαλιάζεται με τη φωτιά του ξεσηκωμού, μεταβολίζει την αγριότητα σε ελπίδα, λύτρωση και γλυκασμό, και βροντοφωνάζει: «Θέλω να μην είμαι ραγιάς σε κανέναν. Ραγιάς σε τίποτα!»