Δώρα για Εκείνη / Εκείνον

Με αφορμή τα εγκαίνια του φράγματος, που θα επιτρέψει τη χρήση πόσιμου νερού στο χωριό των Καικαλάδων, ο πανούργος Μέγιστος Μπεζ καταστρώνει ένα ύπουλο σχέδιο για να εφαρμόσει τη νέα του ανακάλυψη. Με τη συσκευή της Υπεργεωμετρικής Κατανομής της Δυοφωσφορικής Νευροβουλίνης, προσδοκά να αποκτήσει τον έλεγχο τον ανθρώπων. Οι τρεις Ανωήρωες της περιοχής, ο Πλάτωνας, η Αριστέα και ο Ίωνας, μπλέκουν σε μια απίστευτη περιπέτεια με σκοπό τη διάσωση των κατοίκων του νησιού αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μια ξεκαρδιστική και ανατρεπτική ιστορία για παιδιά που λατρεύουν την περιπέτεια και δεν το βάζουν κάτω με τίποτα!

Ο στόλος που δημιούργησαν οι Αθηναίοι στην αρχαία Ελλάδα ήταν μία από τις ισχυρότερες πολεμικές δυνάμεις στην ιστορία του κόσμου και πρότυπο για όλους τους στόλους που ακολούθησαν. Ο αθηναϊκός στόλος έφτιαξε έναν ολόκληρο πολιτισμό, στήριξε την πρώτη δημοκρατία και οδήγησε μια ομάδα απλών πολιτών σε ένα ταξίδι ανακαλύψεων που άλλαξε το ρου της Ιστορίας. Η απόλυτη νίκη του εναντίον του περσικού στόλου στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ. αποτέλεσε την έναρξη του Χρυσού Αιώνα και συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση της ελευθερίας των Ελλήνων για αιώνες. Με τους ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ο διάσημος αρχαιολόγος και ερευνητής Τζον Ρ. Χέιλ παρουσιάζει για πρώτη φορά την ιστορία των επικών μαχών, των ανίκητων πλοίων και των ανδρών -από τους εξέχοντες ηγέτες μέχρι και τον τελευταίο πολεμιστή- πάνω στους οποίους χτίστηκε και στηρίχτηκε η απόλυτη κυριαρχία της Αθήνας.

Όταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν εννέα χρονών και πήγαινε στο καθολικό σχολείο «Αντελίν Ντεζίρ», γνώρισε την Ελιζαμπέτ Λακουάν, την επονομαζόμενη Ζαζά, ένα κορίτσι που τράβηξε αμέσως την προσοχή της. Ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί μια φιλία που, από την πλευρά τής μετέπειτα μεγάλης Γαλλίδας συγγραφέως, θα έχει και τη χροιά της πρώιμης, μη συνειδητοποιημένης, ερωτικής επιθυμίας. Στο πρόσωπο της Ζαζά η Ντε Μποβουάρ θα ανακαλύψει όλα τα στοιχεία που θα ποθήσει να έχει η ίδια αργότερα στη ζωή της: τόλμη, ανεξαρτησία, περιέργεια, δημιουργική ανησυχία. Έτσι, αυτή η επιρροή θα αποδειχθεί καθοριστική για την κατοπινή της προσωπικότητα. Ωστόσο, οι Αχώριστες κρύβουν μια τραγωδία: η Ζαζά πεθαίνει αναπάντεχα. Μια καταστροφή που θα στοιχειώσει διά παντός την Ντε Μποβουάρ. H Ντε Μποβουάρ είναι βέβαιη ότι η Ζαζά δεν πέθανε από ιογενή εγκεφαλίτιδα, όπως το ήθελαν οι γιατροί. Δολοφονήθηκε· ο θάνατός της ήταν ένα «πνευματοκρατικό έγκλημα». Πιο σύγχρονο από ποτέ, το κλασικό αυτό μυθιστόρημα έχει μια ιδιαίτερη δύναμη και γοητεία. Όπως έλεγε και η ίδια η Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Κι αν, απόψε, τα μάτια μου είναι δακρυσμένα είναι άραγε γιατί εσείς έχετε πεθάνει ή γιατί εγώ ζω; [...] ξέρω ότι δεν είστε πια πουθενά και, ακριβώς, μέσα από ένα λογοτεχνικό τέχνασμα σας μιλώ εδώ».

Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς· οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα; Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…

Πάνε δεκαπέντε χρόνια από τότε που πέντε συνηθισμένοι έφηβοι κλήθηκαν, χάρη σε μια προφητεία, να αντιμετωπίσουν μια πανίσχυρη οντότητα που έσπερνε το χάος στη Βόρεια Αμερική. Ο Σκοτεινός με το όπλο του –μια σειρά από καταστροφικά γεγονότα γνωστά ως Ανεμοστρόβιλοι– ισοπέδωσε πόλεις και εξόντωσε χιλιάδες ανθρώπους. Οι Εκλεκτοί, όπως έγιναν γνωστοί οι έφηβοι, έκαναν τα πάντα για να τον νικήσουν. Και τα κατάφεραν. Ο κόσμος επέστρεψε στην κανονικότητα – όλοι εκτός απ’ αυτούς. Εξάλλου, τι μπορείτε να κάνετε όταν είστε οι πιο διάσημοι άνθρωποι στη γη, το μόνο που γνωρίζετε είναι η μαγεία και ο στόχος σας στη ζωή έχει εκπληρωθεί; Η Σλόαν δυσκολεύεται περισσότερο απ’ όλους να προσαρμοστεί. Όλοι θεωρούν ότι φταίει η διαταραχή μετατραυματικού στρες από την οποία πάσχει, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι κρύβει μυστικά – μυστικά που την κρατούν δεμένη με το παρελθόν και την αποξενώνουν από τα μόνα άτομα στον κόσμο που την καταλαβαίνουν. Στη δέκατη επέτειο από την ήττα του Σκοτεινού συμβαίνει κάτι αδιανόητο: πεθαίνει ένας από τους Εκλεκτούς. Όταν οι υπόλοιποι συναντιούνται στην κηδεία του, ανακαλύπτουν ότι ο τελικός στόχος του Σκοτεινού ήταν πολύ πιο φιλόδοξος απ’ ό,τι οι ίδιοι, η κυβέρνηση και η προφητεία θα μπορούσαν ποτέ να προβλέψουν. Και αυτή τη φορά η αναμέτρηση απαιτεί περισσότερα απ’ όσα έχει να δώσει η Σλόαν.

Μια γυναίκα, κόρη οικογένειας επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, επιστρέφει στην Αθήνα του 1836, έπειτα από αναγκαστική εικοσαετή απομάκρυνση απ’ την Ελλάδα. Μια Ελληνίδα με προφίλ για μενταγιόν, η οποία δεν αγαπήθηκε όσο της άξιζε στην πατρίδα της και γι’ αυτό στα μάτια της κρύβει τον πόνο της γυναίκας που της έκλεψαν την εφηβεία, επιστρέφει για να διεκδικήσει πίσω τον εαυτό της, για να εκδικηθεί όσους τη στέρησαν την ταυτότητά της, για να μπορέσει να ζήσει. Βαθιές πληγές και ανοιχτοί λογαριασμοί προκαλούνται από μια θυσία η οποία κατέληξε σε έναν απαγορευμένο έρωτα, που σημάδεψε τη ζωή μιας αρχοντικής οικογένειας κατά τη διάρκεια των προεπαναστατικών χρόνων στην Αθήνα. Ατμοσφαιρικές καταστάσεις, μυστήρια και γρίφοι της ανθρώπινης ύπαρξης κυριαρχούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η παρουσία του άντρα βαραίνει ασφυκτικά. Εκδίκηση, συγχώρεση και λύτρωση γεννούν έντονα συναισθήματα στους ήρωες αυτής της κοινωνικής τοιχογραφίας. Ως προϊόν ιστορικής έρευνας, καταγράφεται μια λεπτομερέστατη περιγραφή της καθημερινής αθηναϊκής ζωής, με ανάλυση χαρακτήρων και επιμέρους ιστορίες που δένουν με την κεντρική ιστορία και πλουτίζουν την πλοκή. Έρωτες, πόλεμοι, πολιτική, σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων, οθωμανική εξουσία συνθέτουν τον μύθο του αφηγήματος. Η Φιλομήλα Λαπατά σκιαγραφεί το πορτρέτο της Αθήνας του 1800, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες που ξεδιπλώνονται σε μια ρεαλιστική και συναρπαστική πλοκή, θίγοντας θέματα ανθρωπίνων σχέσεων και υπαρξιακής αναζήτησης. Ανασυνθέτει, με έναν δικό της τρόπο, την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής της Ιστορίας μας. Μιλάει για τη ζωή, τη μοίρα, τις επιλογές μας, τις σχέσεις, τη μνήμη ως κατάρα, το μίσος, την οργή, την υπέρβαση ορίων και τη λύτρωση.

Κοριτσάκι τόσο δα ήταν όταν την άρπαξαν από την αγκαλιά μου. Ένα μπουμπούκι το κορμάκι της που δεν αξιώθηκα να το δω ν’ ανθίζει. Δεν το χάρηκα. Δεν το χόρτασα. Μόνο τ’ αγκάθια˙ τ’ αγκάθια μόνο χόρτασα. Τα βράδια, όταν οι σκιές της αβάσταχτης απουσίας απλώνονταν και μ’ έπνιγαν, στα γόνατα έπεφτα, προσευχόμουν μόνο κι έλπιζα: «Κι αν σου ζητάω πολλά, Παναγιά μου, μάνα είσαι κι Εσύ και με νιώθεις. Σαν την αγάπη της μάνας, το ξέρεις -Θεέ μου!- όμοια δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο που ’φτιαξες…». Γυναίκες του εμφυλίου... Στάχυα που τα άλεθαν αλύπητα οι μυλόπετρες της Ιστορίας. Πατρίδα, κόμμα, προδοσίες, επαναστάσεις, αντάρτικα, σφαγές και, τέλος, το παιδομάζωμα. Η πιο απάνθρωπη, η πιο σκοτεινή σελίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού. Γυναίκες του εμφυλίου... Κεριά αναμμένα. Σαν την Αγγέλα, τη Μέλπω και την Αριάδνη. Ρωτούσαν, έτρεχαν, πόρτες χτυπούσαν μέρα και νύχτα, με μια μονάχα ελπίδα. Πως ίσως ξανανταμώσουν μια μέρα τα βλαστάρια τους. Κάποιες τα κατάφεραν. Κάποιες άλλες όχι. Γυναίκες του εμφυλίου... Μάνες της άδειας αγκαλιάς. Αυτή είναι η ιστορία τους...

Μικρούλα ήταν η Ολίβια όταν οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον πατέρα της και τον έκλεισαν στη φυλακή. Ένας απ’ αυτούς τη λυπήθηκε. Και την υιοθέτησε. Για χάρη του μεταμορφώθηκε σε άγγελο δικαιοσύνης, έγινε κι εκείνη αστυνομικός. Στα μάτια του Αντώνη συνάντησε τον έρωτα. Τον δυνατό, τον σαρωτικό. Ώσπου ήρθε αντιμέτωπη με τα κρυμμένα μυστικά της ζωής της, αλλά και με την Ελεάννα και την εκδικητική της μανία. Και τότε ήταν που την κατηγόρησαν για ανθρωποκτονία! Υπάρχουν αλήθειες αμείλικτες, που δεν πρέπει να λέγονται; Μήπως είναι προτιμότερα τα ψέματα; Κι είναι άραγε η αγάπη το μόνο αληθινό μας ταξίδι; Ένα μυθιστόρημα που πλημμυρίζει τη λέξη «έρωτα» με φως.

Πάρτε αγκαλιά το μικρό σας και δείτε τον Αϊ Βασίλη να μοιράζει τα δώρα την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς καθώς γυρίζετε τις σελίδες με τα κοπτικά. Ύστερα πείτε καληνύχτα, σβήστε το φως και δείτε το φεγγάρι και τα αστεράκια στις τελευταίες σελίδες να λάμπουν.

Ο Πάμπλο είναι σπάνιο ταλέντο στη ζωγραφική, κάτι που ο ίδιος το γνωρίζει πολύ καλά. Ωστόσο, το μεγάλο του όνειρο να γίνει διάσημος ζωγράφος προσκρούει στην επιθυμία του πατέρα του. Καθώς πρόκειται να λάβει μέρος σε έναν μεγάλο διαγωνισμό στο κορυφαίο πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών της πόλης και ενώ είναι άρρωστος, ένας έντονος καβγάς με τον πατέρα του έχει τραγική κατάληξη. Ο Πάμπλο παθαίνει παροδική αμνησία. Τότε αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος με αλήθειες και γεγονότα που αγνοούσε, αλλά και να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του μέσα από τις αναμνήσεις του. Η ιστορία –μια μυθοπλαστική ματιά στην εφηβική ηλικία του σπουδαίου ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο– θα συγκινήσει και θα εμπνεύσει όλα τα παιδιά που κυνηγούν τα όνειρά τους!

Διάβασε την ιστορία της Γέννησης του Χριστού. Ξεδίπλωσε τα τρισδιάστατα σκηνικά του βιβλίου και παίξε µε τις τέσσερις φιγούρες!

«Δεν έχω ανάγκη να σκύψω και να μετρήσω τα αποτυπώματα των υποδημάτων, να μαζέψω τις γόπες των τσιγάρων και να εξετάσω τα τσακισμένα γρασίδια. Μου αρκεί να καθίσω στην καρέκλα μου και να σκεφτώ». Δεκαπέντε χρόνια πριν, η όμορφη Κάρολαϊν Κρέιλ καταδικάστηκε για τον φόνο του συζύγου της. Τώρα η κόρη της αναθέτει στον Πουαρό να αποκαταστήσει τη μνήμη της. Υπήρχαν ακόμη πέντε ύποπτοι και όσο το σκέφτεται ο Πουαρό τόσο επανέρχεται στο μυαλό του εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα πέντε γουρουνάκια – το ένα πήγε στην αγορά, το άλλο στο σπίτι κλείστηκε καλά, και πάει λέγοντας. Κάποιο από τα πέντε γουρουνάκια, όμως, ίσως έκανε έναν φόνο και μένει ακόμη ατιμώρητο. Αν είναι έτσι, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα αποδεικτικά στοιχεία κι αν έχουν καταστραφεί, ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα το βρει, βάζοντας τη λογική του να δουλέψει…

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στο δάσος τα ζωάκια συζητούν. «Θα μας φέρει δώρα ο Αϊ-Βασίλης;» αναρωτιέται το Ποντικάκι. «Όχι βέβαια!» φωνάζει ο Ασβός. «Ο Αϊ-Βασίλης δεν ξέρει καν ότι είμαστε εδώ». Ο έξυπνος Αρκούδος, όμως, έχει ένα σχέδιο. «Πρέπει μόνο να έχουμε πίστη!» τους λέει. Τελικά, θα έρθει ο Αϊ-Βασίλης;

Η «ποίηση σήμερα» αποτελείται από μη διασταυρωμένες φήμες, από ανυπόστατες διαδόσεις, από άχρηστες (για το μεγάλο κοινό) πληροφορίες, από κιτρινίζοντα χειρόγραφα που τα είδε ο ήλιος και αλλοιώθηκαν, από ήχους γεμάτους παρηχήσεις και μισοτελειωμένες φράσεις. Κι όμως διατηρεί μια κομψότητα στο ύφος, μια ισορροπία στη μορφή, μια άνετη και αδιάκοπη ροή νερού από πηγή. Γιατί αυτές οι αντιθέσεις στο παρουσιαστικό και στα νοήματα; Από τη μια το παιχνίδι, η ειρωνεία, ο σαρκασμός, και από την άλλη η νοσταλγία για ένα αναπότρεπτο παρελθόν, που όλο τ’ αλλάζουμε να μας ικανοποιεί καλύτερα, ενώ ήταν γεμάτο από χαμένες ευκαιρίες, ανολοκλήρωτους πόθους και αποτυχημένες προσπάθειες, που επισκίαζαν τις λίγες ωραίες λαμπερές στιγμές ολοκλήρωσης. Γι’ αυτό η «ποίηση σήμερα» είναι μεταξύ άλλων ένα «πικρό καρναβάλι».

Μιλ Πoντ Βίλατζ, Όρεγκον Δυτικής Αμερικής, 1975 Ο σαρανταεξάχρονος Τζορτζ Φίσερ, ένας αγνός ταχυδρομικός υπάλληλος που ζει στο πατρικό του, πιστεύει πως είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Λατρεύει τους δύο γιους τους, τον Νάθαν και τον Σαμ, όπως και τη γυναίκα του, Λόρα. Ο Τζορτζ έχει μια δίδυμη αδελφή, την Ντόροθι, που εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, ζει στη Νέα Υόρκη και είναι διάσημη ηθοποιός θεάτρου. Η Ντόροθι δεν έχει παντρευτεί ποτέ, ούτε έχει παιδιά, και λόγω πολλαπλών υποχρεώσεων και φόρτου εργασίας, δεν έχει καν τον χρόνο να επισκέπτεται την οικογένεια του αδελφού της. Εκείνος όμως την αγαπά, τη θαυμάζει για όσα έχει πετύχει στη ζωή της και νιώθει πάντα δεμένος μαζί της όπως τότε που ήταν παιδιά. Όταν η Ντόροθι, κουρασμένη από την έντονη κοινωνική και επαγγελματική ζωή της, αποφασίζει να επιστρέψει στη μικρή επαρχιακή πόλη και στο πατρικό της για να ξεκουραστεί και να εισπράξει αγάπη δίπλα στην οικογένεια του αδελφού της, διαπιστώνει πως, ενώ όλος ο κόσμος τη λατρεύει και τη θαυμάζει ως μεγάλη ηθοποιό, η Λόρα είναι απροκάλυπτα ψυχρή μαζί της και οι δύο ανιψιοί της, που τους έχει βοηθήσει οικονομικά, της φέρονται περιφρονητικά. Πέρα από αυτό, διαπιστώνει πως ο αδελφός της πίνει πολύ και αιτία είναι η γυναίκα του. Αυτό τη φέρνει αντιμέτωπη με αλήθειες που θέλει να παραμείνουν στο παρασκήνιο… Ως πότε όμως;

Ο τόμος «Ποίηση 2000-2017» του Γιάννη Καλπούζου περιλαμβάνει σε επανέκδοση τις συλλογές: «Έρωτας νυν και αεί» και «Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών», επιλεγμένα και επιμελημένα ποιήματα από τη συλλογή «Το νερό των ονείρων», καθώς και 43 νέα ποιήματα ως ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «Νυχτέρι». Η συλλογή «Έρωτας νυν και αεί» ήταν υποψήφια στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο ποίησης 2008.

Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική! Αυτή είναι η μητέρα σου. Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις. Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του. Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της. Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα. Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη. Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;

H Ισμήνη είναι δώδεκα χρόνων και πάσχει από έλλειψη… ονείρου. Όταν οι μεγάλοι τη ρωτούν τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, εκείνη τους κοιτάζει σαν εξωγήινος. Πάσχει και από έλλειψη σιδήρου, αλλά αυτό διορθώνεται, όπως είπε και ο γιατρός – αρκεί να παίρνει ένα ροζ χαπάκι κάθε πρωί. Η έλλειψη ονείρου, όμως, πώς διορθώνεται; Σε έναν κόσμο όπου όλοι έχουν το δικό τους όνειρο, εκείνη θέλει να είναι απλώς ευτυχισμένη. Μέχρι που μια συνηθισμένη βόλτα στη γειτονιά με τον σκύλο της θα ανατρέψει τα πάντα!