Λογοτεχνικά Βιβλία & Δοκίμια

Έτσι έγινε και είδα το Εκκρεμές. […] Το Εκκρεμές μού έλεγε ότι μολονότι όλα κινούνταν, η υδρόγειος σφαίρα, το ηλιακό σύστημα, τα νεφελώματα, οι μαύρες τρύπες και όλα τα τέκνα της κοσμικής εκπόρευσης, από τα πρώτα θεία όντα έως την πιο ιξώδη ύλη, ένα μοναδικό σημείο παρέμενε ιδεατός πίρος, σφήνα, γάντζος, και άφηνε το σύμπαν να κινείται γύρω του. Και τώρα εγώ συμμετείχα σ’ αυτή την υπέρτατη εμπειρία, εγώ που επίσης κινιόμουν μέσα στα πάντα μαζί τους, μπορούσα να δω Εκείνο, το Ακίνητο, το Φρούριο, την Εγγύηση, την ολόφωτη αχλή που δεν είναι σώμα, δεν έχει σχήμα, μορφή, βάρος, ποσότητα ή ποιότητα, και δεν βλέπει, δεν νιώθει, δεν υποκύπτει στο συναίσθημα, δεν βρίσκεται σ’ έναν τόπο, ή σε χώρο και χρόνο, δεν είναι ψυχή, διάνοια, φαντασία, γνώση, αριθμός, τάξη, μέτρο, ουσία, αιωνιότητα, δεν είναι σκότος ούτε φως, δεν είναι λάθος και δεν είναι αλήθεια. Ένα βιβλίο που σε παίρνει μαζί του στο χρόνο και σου αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο από μυστικές αδελφότητες, υπόγειες κοινωνίες, πλεκτάνες και συνωμοσίες, μέσα από τη χαρισματική γραφή του μεγάλου Ιταλού διανοούμενου.

ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΛΥΤΕΡΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΤΟΥ 2021 ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ AMAZON Τι είναι αλήθεια και τι είναι επινόηση όταν η μεγαλύτερη συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών εξαφανίζεται; Ποιος ο ρόλος του άπιστου συζύγου της και τι έχει να κρύψει από όσους ερευνούν την υπόθεση της εξαφάνισής της; Τον Δεκέμβριο του 1926 η Άγκαθα Κρίστι εξαφανίζεται. Οι ερευνητές βρίσκουν ένα άδειο αυτοκίνητο στις όχθες μιας βαθιάς και σκοτεινής λιμνούλας και τα μόνα στοιχεία είναι ίχνη από ρόδες τριγύρω και ένα γούνινο παλτό ξεχασμένο μέσα στο αυτοκίνητο – παράδοξο για μια τόσο κρύα νύχτα. Ο σύζυγος της Άγκαθα, βετεράνος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και η κόρη της δεν έχουν ιδέα πού μπορεί να βρίσκεται, έτσι οι Αρχές εξαπολύουν ένα ανθρωποκυνηγητό άνευ προηγουμένου για να ανακαλύψουν τι έχει συμβεί στην ανερχόμενη συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών. Έντεκα μέρες αργότερα, η Άγκαθα κάνει και πάλι την εμφάνισή της, το ίδιο μυστηριωδώς, ισχυριζόμενη ότι είχε πρόσκαιρα χάσει τη μνήμη της χωρίς καμία εξήγηση για την απουσία της. Το αίνιγμα αυτών των χαμένων έντεκα ημερών εξακολουθεί να παραμένει άλυτο. Η διακεκριμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Μαρί Μπένεντικτ μας εισάγει στον κόσμο της εξαιρετικής αυτής γυναίκας και μας δίνει τη δική της εκδοχή για το μεγαλύτερο μυστήριο της κυρίας Κρίστι.

Τι ακριβώς είναι αυτή η τρέλα στην οποία οδηγείται στο τέλος της Ιστορίας δύο πόλεων ο Σίντνεϊ Κάρτον, βρίσκοντας όμως έτσι την πιο γλυκιά ανάπαυση που θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί άνθρωπος; Είναι μια πράξη ηρωισμού, αυτοθυσίας από έναν παθιασμένο ιδεαλιστή ή τεκμήριο ενός αγνού έρωτα, που δε γνωρίζει όρια και, κυρίως, δε λυγίζει απέναντι στην απειλή του θανάτου; Όπως και να το ορίσει κάποιος, παραμένει μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα αυτό του Τσαρλς Ντίκενς, ένα εμβληματικό, συναρπαστικό έργο, περιλαμβάνει την πλέον αξιομνημόνευτη αρχή, αλλά και ένα άκρως δραματικό, συγκινητικό φινάλε. Δύο πόλεις, το Λονδίνο και το Παρίσι, στη δίνη της Γαλλικής Επανάστασης, διατρέχουν με τους ανθρώπους τους την επική, γεμάτη αγωνία αυτή αφήγηση, αναδεικνύοντας με έναν μοναδικό τρόπο πώς η Ιστορία μπορεί να διαλύσει τον ανθρώπινο βίο, τα ανθρώπινα πάθη, τις επιθυμίες και τα όνειρα κάθε ατόμου. Η επιβλητική μορφή του Σίντνεϊ Κάρτον έρχεται να μας θυμίσει πως υπάρχει ελπίδα και πίστη ακόμα και στις πιο σκοτεινές, απελπισμένες στιγμές. Η Ιστορία δύο πόλεων παραμένει έως σήμερα ένα από τα πλέον αγαπημένα έργα του Ντίκενς, που έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, και την ίδια στιγμή αποτελεί ένα από τα πλέον κορυφαία μυθιστορήματα που γράφηκαν ποτέ.

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ. To 1937 η Αμερικανίδα Μάρθα Γκέλχορν ταξιδεύει μόνη της ως τη Μαδρίτη για να καλύψει δημοσιογραφικά τις αγριότητες του Ισπανικού Εμφυλίου. Οι ιστορίες των απλών ανθρώπων που συνθλίβονται από την καταστροφική σύρραξη θα την καθηλώσουν. Αυτή είναι η ευκαιρία της να αποδείξει την αξία της ως ρεπόρτερ σε έναν ανδροκρατούμενο επαγγελματικό χώρο. Ωστόσο, στη διάρκεια της αποστολής της θα ερωτευτεί αναπάντεχα, και χωρίς να το θέλει, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, έναν άντρα θρύλο. ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. Παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Μαδρίτη και την Κούβα, η σχέση και η σταδιοδρομία της Μάρθα και του Έρνεστ απογειώνονται. Όλα θα ανατραπούν από την έκδοση του Για ποιον χτυπάει η καμπάνα, του πλέον επιτυχημένου μυθιστορήματος του Χέμινγουεϊ, που θα ανατρέψει την ισορροπία στο ζευγάρι. Η Μάρθα θα αναγκαστεί να χαράξει τον δικό της δρόμο ως γυναίκα και ως συγγραφέας. ΕΝΑΣ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ ΓΑΜΟΣ. ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ.

Η Κόρα είναι σκλάβα σε μια βαμβακοφυτεία στον αμερικανικό Νότο. Η ζωή είναι εφιαλτική για όλους τους σκλάβους, αλλά ιδιαίτερα για την Κόρα, γιατί είναι μια περιθωριακή για τους άλλους Αφρικανούς. Ακόμη μεγαλύτερος πόνος την περιμένει καθώς ενηλικιώνεται και γίνεται γυναίκα. Όταν ο Σίζαρ καταφτάνει από τη Βιρτζίνια και της μιλάει για τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο, οι δυο τους αποφασίζουν να αψηφήσουν τον τεράστιο κίνδυνο και να δραπετεύσουν. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως σχεδίαζαν και, παρόλο που καταφέρνουν να κατευθυνθούν προς τα βόρεια της χώρας, καταδιώκονται. Στην ιδιοφυή σύλληψη του Γουάιτχεντ, ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος δεν είναι μια απλή αλληγορία – μηχανικοί και οδηγοί έχουν στήσει υπογείως ένα μυστικό δίκτυο από ράγες και σήραγγες. Η πρώτη στάση της Κόρα και του Σίζαρ είναι η Νότια Καρολίνα, σε μια πόλη που αρχικά φαντάζει παράδεισος, αλλά κρύβει κάτι σατανικό για τους μαύρους κατοίκους. Το χειρότερο είναι ότι ο Ρίτζγουεϊ, ο αμείλικτος κυνηγός σκλάβων, είναι στα ίχνη τους. Αναγκασμένη να το σκάσει ξανά, η Κόρα ρίχνεται σ’ ένα απίστευτο ταξίδι, αναζητώντας την πραγματική ελευθερία. Καθώς ο Γουάιτχεντ αναπλάθει την τρομοκρατία που υφίσταντο οι μαύροι στην προεμφυλιακή εποχή, η αφήγησή του αναδεικνύει το έπος της Αμερικής, από τη βίαιη εκμετάλλευση των Αφρικανών μέχρι τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του σήμερα. Ο ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ είναι η περιπετειώδης πορεία μιας ατρόμητης γυναίκας που θέλει απεγνωσμένα να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και συνάμα ο απαιτούμενος στοχασμός για την Ιστορία που μοιραζόμαστε όλοι μας.

«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά ορισμένα ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Αυτή η φράση του Τζορτζ Όργουελ από τη Φάρμα των Ζώων έχει περάσει στην Ιστορία και στην κοινή συνείδηση πολλών και διαφορετικών λαών, από διαφορετικές κουλτούρες, μιλώντας στην καρδιά όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων που ξέρουν να εκτιμούν τα αγαθά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ποιος τη λέει; Τα γουρούνια της φάρμας, τα οποία, μετά την επανάσταση κατά των ανθρώπων-αφεντικών και την ανατροπή των τελευταίων, δεν εγκαθιδρύουν την ισότητα μεταξύ των ζώων, που ήταν ο αρχικός στόχος της επανάστασης, αλλά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς υπό την απόλυτη εξουσία του γουρουνιού που ονομάζεται «Ναπολέων». Αλληγορική νουβέλα, γραμμένη το 1945 (μόλις τρία χρόνια πριν από το «αδελφό» έργο, το 1984), η Φάρμα των Ζώων εμπνέεται από τα τεκταινόμενα και τις συνέπειες της Ρωσικής Επανάστασης του 1917: πώς το όραμα για μια κοινωνία ίσων πολιτών μεταβλήθηκε σταδιακά σε ένα εφιαλτικό, απολυταρχικό καθεστώς που φυλάκιζε και εξόντωνε αντιφρονούντες. Η πολεμική του Όργουελ απέναντι στον σταλινισμό (απότοκη κυρίως των εμπειριών που είχε στον Ισπανικό Εμφύλιο) βρίσκει εδώ, και πριν από το 1984, το αποκορύφωμά της. Κλασικό έργο πλέον, η Φάρμα των Ζώων έχει αγαπηθεί από τελείως διαφορετικές γενιές αναγνωστών και έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στο θέατρο, ενώ έχει γίνει και κόμικ.

Το κακό δε μένει ποτέ ατιμώρητο, μεσιέ. Η τιμωρία, όμως, ενίοτε παραμένει κρυφή. Νικ Μπάκλεϊ; Αυτό το όνομα είναι εντελώς ασυνήθιστο για μια νέα και όμορφη γυναίκα! Όμως, δεν είναι το μόνο ασυνήθιστο πράγμα στη ζωή της. Αρχικά, σε μια απότομη πλαγιά στην Κορνουάλη, χαλάνε τα φρένα του αυτοκινήτου της. Έπειτα, σε ένα στενό μονοπάτι, γλιτώνει την τελευταία στιγμή από έναν βράχο που πέφτει από ψηλά. Κι ακόμη πιο μετά, ένας βαρύς πίνακας αποκολλάται από τον τοίχο και παραλίγο να την αφήσει νεκρή στο κρεβάτι της. Όταν ο Ηρακλής Πουαρό ανακαλύπτει μια τρύπα από σφαίρα στο καπέλο της, παίρνει αμέσως την απόφασή του: Αυτό το κορίτσι χρειάζεται την προστασία και τη βοήθειά του. Την ίδια στιγμή αρχίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο ενός φόνου που δεν έχει συμβεί – ακόμη…

Επέστρεψε. Ακόμα πιο γέρος. Ακόμα πιο αστείος. Όλα αρχίζουν με ένα αερόστατο και τρία μπουκάλια σαμπάνια. Ο Άλαν και ο Γιούλιους είναι έτοιμοι να κάνουν μια βόλτα και να θαυμάσουν τη θέα από ψηλά. Δεν περιμένουν ότι το αερόστατο θα καταλήξει στη θάλασσα κι ότι θα τους περιμαζέψει ένα πλοίο της Βόρειας Κορέας που μεταφέρει έναν χαρτοφύλακα γεμάτο λαθραίο ουράνιο για τα πυρηνικά όπλα του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ο Άλαν και ο Γιούλιους βρίσκονται ξαφνικά στο επίκεντρο μιας διπλωματικής κρίσης όπου εμπλέκονται υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, από τον υπουργό Εξωτερικών της Σουηδίας έως την Άνγκελα Μέρκελ και τον Τραμπ. Κι ένα είναι σίγουρο: τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα… Ο υπεραιωνόβιος Άλαν και ο κολλητός του φέρνουν τον κόσμο άνω κάτω στη νέα τους περιπέτεια. Και αποδεικνύουν ότι διαθέτουν ακόμη τη σκανταλιάρικη διάθεση και την αστείρευτη ζωντάνια που έκαναν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο να τους αγαπήσουν.

Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού κοιτώντας την και με τις πέντε μου αισθήσεις μαγεμένες. Ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος, όταν γίνεται ενενήντα χρονών, αποφασίζει να κάνει ένα ξεχωριστό δώρο στον εαυτό του: μια νύχτα με μια έφηβη παρθένα. Η πιο φημισμένη και καπάτσα πατρόνα της πόλης τού βρίσκει αυτό που ζητάει. Αλλά, αντί για μια μικρούλα πόρνη που θα τον αναζωογονήσει, ο ήρωάς μας συναντά μια Ωραία Κοιμωμένη, που θα του πάρει τα μυαλά. Και συνειδητοποιεί ότι μπορεί κανείς να πεθάνει στ’ αλήθεια από βαθύ, βασανιστικό, παράφορο έρωτα, σαν αυτόν που νιώθει τώρα ο ίδιος για πρώτη φορά στη ζωή του… Ένα βιβλίο για την εφήμερη σάρκα και τον παντοτινό έρωτα, με τη γοητευτική φωνή, τον αισθησιασμό και τη διεισδυτική ματιά του μεγάλου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Ο ΝΟΞ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ. Η ΝΑΟΜΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΥΦΗ ΠΟΥ ΤΟ ’ΣΚΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΗ ΔΙΔΥΜΗ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ.

Το έτος είναι το 1984, και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο έχει επιβληθεί το ολοκληρωτικό καθεστώς της Ωκεανίας, το οποίο επιδίδεται, μέσα από ηλεκτρονικές οθόνες και την Αστυνομία Σκέψης, στη συνεχή ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών. Στην κορυφή της εξουσίας, ο πανίσχυρος, άφαντος αλλά πανταχού παρών, εντέλει, Μεγάλος Αδελφός. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, ο Ουίνστον Σμιθ, ένα φαινομενικά πειθήνιο μέλος του Κόμματος, ονειρεύεται την ανατροπή του καθεστώτος. Η γνωριμία του με τη νεότερή του Τζούλια πυροδοτεί ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος. Καθώς ο έρωτας λογίζεται εδώ πράξη αντίστασης, οι δύο εραστές θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους χειρότερους εφιάλτες τους. Είναι εκπληκτικό πώς το ζοφερό όραμα του 1984 έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο: από τα χρόνια των απολυταρχικών κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης έως τις στρατοκρατικές δικτατορίες σε χώρες της Δύσης και του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, και κυρίως σήμερα, στην εποχή του θρησκευτικού φανατισμού, της παγκοσμιοποίησης και του Διαδικτύου, με τη συνεχιζόμενη συζήτηση περί ψευδών ειδήσεων και των μαζικών ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων από κυβερνήσεις αλλά και μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, το δυστοπικό μυθιστόρημα που ο Όργουελ συνέγραψε το 1948 (αντιστρέφοντας τα δύο τελευταία ψηφία στον τίτλο του βιβλίου) καταδεικνύεται σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Το βιβλίο μεταφέρθηκε πολλές φορές στο σινεμά και στην τηλεόραση, ενώ έχει γίνει και όπερα. Μία από τις πιο γνωστές κινηματογραφικές μεταφορές ήταν το 1984, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ράντφορντ και πρωταγωνιστές τον Τζον Χερτ, τη Σουζάνα Χάμιλτον και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον στον τελευταίο ρόλο της ζωής του.

Μπορούσε μια κοπέλα να έχει γράψει ένα τέτοιο βιβλίο; Πολλοί αναγνώστες έθεσαν αυτό ακριβώς το ερώτημα αφού διάβασαν τα Ανεμοδαρμένα Ύψη της Έμιλι Μπροντέ, όχι μόνο στην εποχή της αλλά και αργότερα. Ένα σκοτεινό, παθιασμένο, αγωνιώδες και άκρως συναρπαστικό αφήγημα που εκτυλίσσεται στην καρδιά της βικτοριανής Αγγλίας, στις άγριες ερημιές του βορρά, σε τόπους στοιχειωμένους. Ένας λυσσαλέος έρωτας κυριαρχεί, αυτός ανάμεσα στην τρυφερή, μα και ατίθαση, επαναστατική Κάθριν, και στον απόκοσμο, τραχύ Χίθκλιφ, με τα φαντάσματα των δύο εραστών να κατατρύχουν όσους επισκέπτονται τους τόπους τους. Η σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό (με την καταπίεση και την υποκρισία του, αλλά και τη δική του βία) και στην ανεξέλεγκτη φύση είναι επίσης ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του μυθιστορήματος, το οποίο φαίνεται να βρίσκεται πιο μπροστά από την εποχή του. Όταν, μάλιστα, πρωτοκυκλοφόρησε, στα μέσα του 19ου αιώνα, προκάλεσε πολλές συζητήσεις και διαφωνίες, σόκαρε και τάραξε τα νερά. Σήμερα όμως θεωρείται ένα αδιαφιλονίκητο κλασικό ανάγνωσμα με έναν ανέλπιστα μοντέρνο, νεωτερικό αέρα να το διαπερνά. Εξ ου και τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ενέπνευσαν ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, μιούζικαλ, μπαλέτα, όπερες, σκετς από τους Μόντι Πάιθον αλλά και τραγούδια από την Κέιτ Μπους.

Στη ζωή μου αναγκάστηκα να καταπιώ μεγάλες δόσεις δηλητήριο από άτομα δικά μου, κοντινά, αγαπημένα. Παράταιρες αυτές οι λέξεις, αλήθεια. Δηλητήριο κι αγάπη δεν ταιριάζουν, δεν απαντώνται μαζί. Τρεις γυναίκες εγκλωβισμένες στον κλοιό της βίας, βασίλισσες σε μια παρτίδα σκάκι που τις εξαναγκάζει σε απρόβλεπτες κινήσεις. Οι βασιλιάδες τους, έπειτα από μια σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών, εντοπίζονται νεκροί. Πρόκειται για ματ της τελευταίας γραμμής ή για ματ των ανόητων; Ποιος κινεί αυτές τις βασίλισσες; Ποιος ενορχηστρώνει τούτη τη θανάσιμη βαριάντα; Διέγραψα τη λέξη «φόβος» από το λεξιλόγιό μου. Οριστικά. Μαζί της φρόντισα να αποβάλω και κάποιες άλλες που είχαν θέσει τη ζωή μου σε μόνιμη καταστολή, όπως την ταπείνωση, την απόρριψη, την εξάρτηση. Η αστυνομία παρατάσσει τους αξιωματικούς της, μα ο δολοφόνος φαντάζει ασύλληπτος. Τα θύματα μετατρέπονται σε θύτες ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Οι βασίλισσες θυσιάζουν και θυσιάζονται. Ποια βαριάντα θα τις οδηγήσει στο πολυπόθητο ρουά ματ;

«Η αλήθεια δεν είναι ποτέ φριχτή, είναι μόνο ενδιαφέρουσα». Όταν ο διακεκριμένος επιστήμονας σερ Κλοντ Έιμορι υποψιάζεται πως η επαναστατική φόρμουλα που έχει επινοήσει για ένα πανίσχυρο εκρηκτικό μπορεί να κλαπεί, καλεί τον Ηρακλή Πουαρό να περάσει το Σαββατοκύριακο στην εξοχική του κατοικία, ώστε να διασφαλίσει πως ο Βέλγος ντετέκτιβ θα την παραδώσει σώα και αβλαβή τη Δευτέρα στο υπουργείο Αμύνης της Μεγάλης Βρετανίας. Το Σαββατοκύριακο ωστόσο θα αποβεί ολέθριο, τόσο για τη φόρμουλα όσο και για τον δημιουργό της. Ο Ηρακλής Πουαρό, με τη βοήθεια του λοχαγού Χέιστινγκς, θα πρέπει να ξεμπλέξει ένα κουβάρι από οικογενειακές βεντέτες, παλιούς έρωτες και ύποπτους ξένους, προκειμένου να βρει τον δολοφόνο και να αποτρέψει την απόλυτη καταστροφή.

ΕΛΛΑΔΑ Αυτοκτονίες πολιτών, συγκρούσεις στους δρόμους και πυρπολημένες τράπεζες. Ανεργία, εξαθλίωση και ουρές για συσσίτια. Την ίδια στιγμή: ένα υψηλόβαθμο στέλεχος μιας ελληνικής πολυεθνικής εταιρείας εκτελείται με 45άρι στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μια επιφανής δικηγόρος offshore εταιρειών φουντάρει στη θάλασσα του Φαλήρου, ένας φασίστας κομματιάζεται μπροστά στα γραφεία της πολυεθνικής κι ένας επαναστάτης αριστεριστής θερίζεται μέσα στη γιάφκα του με πέντε διατρητικές σφαίρες. Αστυνόμος Βερέμης, ο επονομαζόμενος «Μονόφθαλμος». Ντετέκτιβ Μαρόγλου, ιδιάζουσα περίπτωση. Δύο αντιφατικοί ήρωες στο μάτι ενός κυκλώνα από ύποπτες αυτοκτονίες, βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες εν ψυχρώ. Γύρω τους, ένας χορός από αδίστακτα αρπακτικά. Υπεράκτιες εταιρείες, κρυφές μίζες και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, Σέρβοι παρακρατικοί και Έλληνες πολιτικοί. Αδίστακτοι εκτελεστές, ακροαριστεροί τρομοκράτες και τραμπούκοι νεοναζιστές. ΕΛΛΑΔΑ Στη βιτρίνα, δημοκρατία. Στο βάθος, βόρβορος. Αίμα, πλιάτσικο και διαφθορά. ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΡΕΙΣ;

Με λένε Ντάτα… Χρόνια τώρα. Κοντεύω κι εγώ να ξεχάσω πως κάποτε με βάφτισαν Αλεξάνδρα∙ Αλεξάνδρα Σαλβάνου του Ροβέρτου και της Χαριτίνης. Είμαι ένοχη για όλα τα αμαρτήματα που μπορεί να φανταστεί η Εκκλησία ή η Αστυνομία, κι όμως δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Όλα ήρθαν φυσιολογικά στο δρόμο μου ή σ’ εμένα φάνηκε έτσι. Δεν πέρασε καν από την σκέψη μου ότι μέσα μου γεννιόταν πρώτα το κακό, μετά το χειρότερο, και ποτέ το καλό. Γεννήθηκα πολύ όμορφη και αυτό ήταν ακόμη ένα όπλο, μια αόρατη παγίδα για τα υποψήφια θύματά μου. Κανένας δεν περιμένει η όψη ενός αγγέλου να κρύβει με τέτοια μαεστρία τη μαύρη ψυχή ενός σατανά που είναι ταγμένος να σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο. Ίσως μάλιστα ο θάνατος, που τόσο εύκολα αποφάσιζα για κάποιους, να ήταν λύτρωση, κάθαρση, εξαγνισμός. Εχθρούς… Μόνο τέτοιους έκανα στη ζωή μου. Φίλους δεν απέκτησα ποτέ, αλλά δεν αισθάνθηκα και ποτέ την έλλειψή τους. Η φιλία ήταν για μένα αδυναμία, ένα όπλο στα χέρια του αντιπάλου, και δεν ήμουν από αυτές που έδιναν τέτοια περιθώρια, κι ούτε ήθελα περιττά βάρη. Με λένε Ντάτα. Ζω σε έναν άλλο κόσμο, που μόνη μου έφτιαξα, με δικούς μου νόμους. Με λένε Ντάτα και δε μετανιώνω…

Το 1798, στο ταξίδι του προς την Αίγυπτο, ο Ναπολέων Βοναπάρτης «κρύφτηκε» για κάποιο διάστημα στην Ιεράπετρα της Κρήτης, κάτι που λίγοι γνώριζαν κι ακόμη πιο λίγοι έμαθαν ποτέ. Δίπλα του, ο Ζαν Λινιέ˙ ο πιο πιστός αξιωματικός και παιδικός του φίλος απ’ τις γειτονιές της Κορσικής. Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μια άγρια, τρικυμισμένη νύχτα, η Σοφία Σινιώρη, μια υπέροχη γυναίκα, στη δίνη ενός αναπάντεχου, μοιραίου έρωτα, φυγαδεύεται από την Κρήτη στη Μάνη, και κατόπιν στην Πεντέλη, για να καταλήξει στο Παρίσι, συνοδεία του Μπερναρντέν, ενός απόστρατου αξιωματικού. Πάνω από δύο αιώνες μετά, η Σοφί Λινιέ, ένα κορίτσι τού σήμερα στην πρωτεύουσα πόλη της Γαλλίας, τη μέρα που αποχαιρετά τη μητέρα της, Λιμπερτέ, για το μεγάλο ταξίδι, ανακαλύπτει ένα από χρόνια κρυμμένο μυστικό σε έναν παλιό πίνακα ζωγραφικής. Τα βήματά της θα την οδηγήσουν στη νοτιότερη γωνιά της Ευρώπης, την Κρήτη, και μετά στην Πεντέλη, σ’ έναν έρημο πύργο, όπου μέσα από τα μάτια της και την ψυχή της θα ενωθούν, μ’ έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό, οι δυο τόσο μακρινοί κόσμοι, που χωρίζονται από αιώνες, με τη ρωγμή του ανεκπλήρωτου ωστόσο να χάσκει εντός τους. Κι ίσως έτσι λυτρωθούν κι απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας αιώνιας προσμονής. Είναι η μοίρα των ανθρώπων, η τύχη, κάποιος θεός; Τι είναι αυτό που ορίζει τελικά τα βήματά τους;

Ιδού, ζήσαμε κι εμείς! Εμείς οι άφαντοι, οι αδικημένοι, οι άγνωστοι, οι απόκρυφοι, οι διαρκώς κρυμμένοι, ζήσαμε κι εμείς εδώ μέσα κάτι που αξίζει. Την αγάπη την ανθρώπινη, την καταδιωγμένη, τη σταυρωμένη αγάπη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που στ’ αλήθεια και με πάθος ενώθηκαν. Έτσι νομίζω, έκανε τέλος με σπασμένη φωνή η Ταμάρα. Και ο πιο μεγάλος εγκληματίας, λένε, επιθυμεί μια στιγμή, κάπως, κάτι να φανερώσει από εκείνο που έπραξε. Κάτι από το αποτρόπαιο έγκλημά του να ξεγλιστρήσει και κάτι να αποκαλύψει στους τρίτους, στον κόσμο. Να του δοθεί μια κάποια ευκαιρία να αποκαλυφθεί. Τρομερή ροπή έσταξε μέσα στο πλάσμα του ο Θεός.