Ξενόγλωσσα Λογοτεχνικά Βιβλία

Όλοι ξέρουν το όνομά του. Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν την ιστορία του. Ρώμη, 37 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας είναι στα τελευταία του. Κανένας δε γνωρίζει πόσος χρόνος τού απομένει. Ο αγώνας για την εξουσία ξεκινάει. Όταν ο ασθενής Τιβέριος ρίχνει την οικογένεια του Καλιγούλα στη μάχη για τη διαδοχή, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την τάξη, θα αλλάξει τη μοίρα της αυτοκρατορίας και θα δημιουργήσει έναν από τους πλέον διαβόητους τυράννους της Ιστορίας, τον Καλιγούλα. Αλλά ο τελευταίος ήταν πραγματικά τέρας; Ξεχάστε όλα όσα νομίζατε ότι ξέρετε. Και αφήστε τη Λιβίλλα, τη μικρότερη αδερφή και έμπιστη του Καλιγούλα, να σας αφηγηθεί τι συνέβη πραγματικά. Πώς ο ήρεμος και τρυφερός αδερφός της έγινε ο πιο δυνατός άνθρωπος στη γη. Και πώς, με ψέματα, φόνους και προδοσίες, η Ρώμη άλλαξε για πάντα….

Οι απεγνωσμένες κλήσεις στον άντρα της μένουν αναπάντητες. Το μόνο που έχει στα χέρια της από εκείνον είναι ένα σημείωμα: Προστάτεψέ την. Η νιόπαντρη Χάνα ξέρει τι της ζητάει ο Όουεν: να προστατέψει την έφηβη κόρη του, την Μπέιλι, που έχασε τη μητέρα της με τραγικό τρόπο όταν ήταν μικρή. Αυτό που δεν ξέρει είναι για ποιο λόγο εξαφανίστηκε και ποιος στ’ αλήθεια ήταν, καθώς η ζωή τους εκτροχιάζεται – το αφεντικό του Όουεν συλλαμβάνεται για απάτη και η αστυνομία καλεί τη Χάνα για ανάκριση. Πρέπει να μάθει την αλήθεια και γι’ αυτό θα αγωνιστεί μαζί με την Μπέιλι, παρόλο που η μικρή δεν την εμπιστεύεται. Όταν τα κομμάτια του παζλ αρχίσουν να μπαίνουν στη θέση τους ωστόσο, δε θ’ αργήσουν και οι δυο να καταλάβουν πως οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα...

Ένα μυστηριώδες θαλάσσιο τέρας περιπλανιέται στους ωκεανούς το έτος 1866. Θορυβημένη η αμερικανική κυβέρνηση, οργανώνει ειδική αποστολή εντοπισμού και εξόντωσης του τέρατος με αρχηγό έναν Γάλλο θαλάσσιο βιολόγο. Όταν η αποστολή συναντάει το κήτος ανοιχτά της Ιαπωνίας, η καταδίωξή του καταλήγει σε πανωλεθρία. Τότε είναι που τα εναπομείναντα μέλη της αποστολής συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για τέρας, αλλά για υποβρύχιο. Ένας θαυμαστός υποθαλάσσιος κόσμος ανοίγεται μπροστά στα μάτια τους, ενώ η εμφάνιση του κάπτεν Νέμο, του κυβερνήτη του «Ναυτίλου» (όπως ονομάζεται το υποβρύχιο), θα φέρει νέα δεδομένα στη ζωή των μελών της αποστολής αλλά και στο πώς βλέπουν τον κόσμο γύρω τους. Οι 20.000 λεύγες θεωρούνται από τις πιο συναρπαστικές μυθοπλαστικές περιπέτειες και από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Λέγεται πως αυτό το βιβλίο μαζί με το Από τη Γη στη Σελήνη έκαναν τον μεγάλο Αμερικανό αστρονόμο Έντουιν Χαμπλ να εγκαταλείψει τη νομική και να ασχοληθεί με την αστρονομία και την κοσμολογία. Πέρα από τη λογοτεχνική αξία του, το βιβλίο έχει ξεχωρίσει για τα τεχνολογικά, επιστημονικά, πραγματολογικά στοιχεία του, που είναι μπροστά από την εποχή τους, για τους πολιτικούς υπαινιγμούς εκ μέρους του συγγραφέα (έχει λεχθεί πως ασκεί κριτική στην αποικιοκρατία σε πολύ πρώιμο στάδιο), όπως επίσης για μια υπόγεια οικολογική ανησυχία που φαίνεται να εκφράζει ο Βερν μέσα από το πρόσωπο του Νέμο.

Η Μαρίνα μού είπε κάποτε πως θυμόμαστε μόνο αυτό που δε συνέβη ποτέ. Θα περνούσε μια αιωνιότητα προτού καταλάβω το νόημα αυτών των λέξεων. Έτσι ξεκινά την αφήγησή του ο Όσκαρ Ντράι, ο οποίος εγκατέλειψε την πόλη όπου γεννήθηκε σε μια μάταιη προσπάθεια να ξεφύγει από τις αναμνήσεις του, πιστεύοντας πως, αν απομακρυνόταν αρκετά, οι φωνές του παρελθόντος θα σώπαιναν για πάντα. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα επιστρέφει στη Βαρκελώνη για να ξορκίσει τα φαντάσματά του και να έρθει αντιμέτωπος με τη μνήμη του· τη μακάβρια περιπέτεια που στιγμάτισε τη νιότη του, τη φρίκη και την τρέλα που περιέβαλλαν, παραδόξως, την πιο όμορφη ερωτική ιστορία. Γιατί «όλοι έχουμε ένα μυστικό διπλοκλειδωμένο στη σοφίτα της ψυχής μας».

Ρώμη, 7 Αυγούστου 2012. Μια μέρα μετά τα γενέθλια της μικρότερης κόρης του, ο Βίτο Σεμεράρο εξαφανίζεται. Έχει χωρίσει εδώ και αρκετό καιρό από τη γυναίκα του Κάρλα. Η μικρή Μάρα, την ημέρα που κλείνει τα τρία της χρόνια, ξυπνά αναζητώντας τον μπαμπά της. Η Κάρλα, για να την ευχαριστήσει, τον προσκαλεί σε δείπνο. Στην πραγματικότητα, κι εκείνη κατά βάθος θέλει να τον ξαναδεί. Ήταν μαζί μια ολόκληρη ζωή και βίωσαν έναν μεγάλο έρωτα, θα το ξέρουν για πάντα. Ωστόσο, ο Βίτο ήταν ζηλιάρης και βίαιος, ικανός να τη χτυπήσει για το παραμικρό. Για ένα βράδυ λοιπόν η οικογένεια επανενώνεται: ο Βίτο, η Κάρλα, η Μάρα και τα δύο μεγαλύτερα παιδιά, ο Νίκολα και η Ρόζα. Αλλά η γιορτή κρατάει λίγο. Τα ίχνη του Βίτο χάνονται. Η Κάρλα και τα παιδιά τον ψάχνουν απεγνωσμένα. Και μαζί τους, η δεύτερη, παράνομη οικογένειά του, οι συνάδελφοί του, η αδελφή και οι συγγενείς του. Θα τον βρει η αστυνομία και θα αναλάβει η δικαιοσύνη. Άραγε μπορεί να υπάρχει μία ξεκάθαρη και απόλυτη αλήθεια; Με κινηματογραφικό ρυθμό, η Αντονέλα Λατάντσι αφηγείται μια ιστορία αγάπης, προσπαθώντας να εντοπίσει αυτό που χωρίζει το καλό από το κακό, την ενοχή από τη δικαιοσύνη, τον έρωτα από τη βία.

Σ’ ένα φανταστικό νησί κάπου στις ελληνικές θάλασσες, υπάρχει ένα μοναδικό χωριό. Το όνομά του; Όμορφο Χωριό. Είναι όντως τόσο όμορφο; Το χωριό δε διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, δεν έχει καταστήματα, πέρα από έναν φούρνο, ένα σιδεράδικο, έναν μύλο κι ένα καπηλειό. Ό,τι παράγει μοιράζεται από τους Πρεσβύτερους εξίσου σε κάθε οικογένεια, και οι χωριανοί ανταλλάσσουν μεταξύ τους προϊόντα και υπηρεσίες. Οι άντρες αποφασίζουν για όλα σαν ανώτερα όντα, ενώ οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα∙ καθήκον τους είναι να παντρευτούν όποιον τους επιβληθεί, να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν τα χωράφια και το σπίτι. Σ’ αυτή την κλειστή κοινωνία, οτιδήποτε διαφορετικό ενοχλεί και παίρνει διαστάσεις θρύλου. Όπως το «Κορίτσι». Το «Κορίτσι» το ανακαλύπτει ο ιερέας του νησιού νεογέννητο σ’ ένα καφάσι με μπανάνες, και αναλαμβάνει να το μεγαλώσει. Κι εκείνο αποδεικνύεται ξεχωριστό, έχοντας μέσα του τεράστια δίψα για ζωή, για αγάπη, για γνώση. Αλλά παραμένει μόνο. Το χωριό δεν είναι έτοιμο να κάνει την επανάστασή του. Και το «Κορίτσι» τιμωρείται βάναυσα. Δε λυγίζει, όμως. Επανακάμπτει και εκδικείται. Το όχι και τόσο Όμορφο Χωριό καίγεται όμορφα. Και το «Κορίτσι» ανοίγει τα φτερά του για νέους τόπους. Ένα μυθιστόρημα στα ίχνη της Ιστορίας της Θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ, ένας ύμνος στην αγάπη, στην ελευθερία, στη φύση και στις ανθρώπινες αξίες.

Ο Τσουκούρου, ένας τριανταεξάχρονος σχεδιαστής σιδηροδρομικών σταθμών, που το όνομά του σημαίνει «φτιάχνω» ή «χτίζω» -όχι όμως «δημιουργώ» -, πιστεύει πως διάγει βίο άχρωμο, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Στα είκοσί του απορρίπτεται, για άγνωστους λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες, από την εξιδανικευμένη παρέα του: δυο αγόρια και δυο κορίτσια, με ονόματα που παραπέμπουν αντίστοιχα σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα. Ο «άχρωμος» Τσουκούρου αποδέχεται την απόρριψη σιωπηρά, φτάνει λόγω του συναισθηματικού σοκ στα πρόθυρα του θανάτου και τελικά επανέρχεται στην κανονική ζωή του χωρίς να έχει ουσιαστικά συνέλθει. Ώσπου έπειτα από δεκαέξι χρόνια, η Σάρα, μια γυναίκα που τον ενδιαφέρει σοβαρά, διαβλέπει το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα, θέτει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και τον ωθεί στο αυτονόητο: να επιδιώξει, έστω και εκ των υστέρων, μια εκ βαθέων επαφή με την «πολύχρωμη» παρέα του για να φωτίσει τις λεπτομέρειες του βαθιά κρυμμένου ψυχικού τραύματός του, να κατανοήσει τα αίτια και να χειριστεί την πραγματικότητα με τρόπο λυτρωτικό για τον ίδιο και για τη μεταξύ τους σχέση. Ο κορυφαίος Χαρούκι Μουρακάμι αποτυπώνει με μαεστρία στο χαρτί την αξιομνημόνευτη ιστορία ενός νεαρού άντρα που τον στοιχειώνει μια τεράστια απώλεια. Μια ιστορία για όνειρα και εφιάλτες, για τα ταξίδια στο παρελθόν που είναι απαραίτητα για να θεραπευτεί το παρόν.

«Σαγηνευτικό. Μια δυνατή αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο απόγειο της δύναμής της». Sunday Times Ιστανμπούλ, δέκατος έκτος αιώνας – πόλη θαυμάτων και κινδύνων. Όταν ένα νεαρό αγόρι, ο Τζαχάν, έρχεται με ένα δώρο για τον Σουλτάνο –έναν λευκό ελέφαντα που ακούει στο όνομα Τσότα– τους οδηγούν και τους δύο στο θηριοτροφείο του παλατιού. Εκεί μαθαίνουν να φυλάγονται από τις δολοπλοκίες των δαμαστών, των τσιγγάνων, των απατεώνων αυλικών και της πονηρής πριγκίπισσας Μιχριμάχ. Καθώς γίνονται δεκτοί σε αυτή την ξένη χώρα, ο Τζαχάν ταξιδεύει με τον Τσότα στις πιο μακρινές γωνιές του σουλτανάτου, συμμετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις του Σουλεϊμάν. Μια μέρα, όμως, που ο Τζαχάν γνωρίζεται με τον Πρώτο Βασιλικό Αρχιτέκτονα, τον Σινάν, έχει την ευκαιρία να ανεβεί στα αξιώματα της βασιλικής Αυλής. Το να δεχτεί αυτή την πρόκληση σημαίνει ότι αποφασίζει να μπει στις μαρμάρινες αίθουσες, όπου σεργιανίζει η πριγκίπισσα Μιχριμάχ, αλλά και όπου συνωμοτούν οι προδότες – σ’ έναν τόπο θαυμάτων και κινδύνων…

Ένας άνδρας περιπλανιέται σε ένα βομβαρδισμένο, κατεστραμμένο Λονδίνο, προσπαθώντας να επιβιώσει και να επανενωθεί με τη γυναίκα του. Οι Αρειανοί έχουν εισβάλει στη Γη προκαλώντας πανικό και χάος, και όλα δείχνουν ότι επίκειται το δραματικό τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού. Το νερό του Τάμεση βράζει από τις θερμικές ακτίνες των τριπόδων, των μηχανών με τις οποίες εξαπολύουν τις σαρωτικές επιθέσεις τους οι Αρειανοί, ομάδες ανθρώπων προσπαθούν να φτάσουν στις ακτές για να εγκαταλείψουν τη Βρετανία, ένα κόκκινο χόρτο αρχίζει να φυτρώνει παντού, θρησκόληπτοι ιεροκήρυκες μιλούν σαν μεθυσμένοι για την έλευση του Αρμαγεδδώνα, αλλά η Γη δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη – και κυρίως… τα μικρόβιά της. Μία από τις πρώτες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας όπου περιγράφεται με τη λεπτομέρεια και την αμεσότητα του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ η εχθρική εισβολή ενός εξωγήινου πολιτισμού στη Γη, Ο πόλεμος των κόσμων του Ουέλς αποτελεί έργο αναφοράς και εγγυημένης αναγνωστικής απόλαυσης. Γραμμένο με το απαράμιλλο αφηγηματικό χάρισμα του Ουέλς και βασισμένο στην αντίληψη της ρεαλιστικής δημοσιογραφικής καταγραφής, προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, ώθησε τον μεγάλο Όρσον Ουέλς, χρόνια μετά, να κάνει μία από τις πιο πετυχημένες… φάρσες στην ιστορία του ραδιοφώνου, ενώ πριν από μερικά χρόνια μεταφέρθηκε ξανά στον κινηματογράφο από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Διαχρονικής αξίας έργο ακόμα και με πολιτικές υποδηλώσεις, πατάει πάνω στον αρχέγονο φόβο του ανθρώπου απέναντι στο άγνωστο και στην απειλή που αυτό φέρνει μαζί του. Η παρούσα έκδοση, σε νέα, σύγχρονη μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, περιλαμβάνει εισαγωγή της μεταφράστριας και επίμετρο από τον μεγάλο, σύγχρονο κλασικό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Σερ Άρθουρ Τ. Κλαρκ.

Μα όταν σου τα εξηγώ, mon ami, δεν είναι πάντοτε όλα απλούστατα; Πώς ακριβώς έγινε διάσημος ο Ηρακλής Πουαρό; Ο φίλος του, ο Άρθουρ Χέιστινγκς, αφηγείται δεκαοκτώ από τις υποθέσεις που έλυσε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του και λίγο λίγο έχτισαν τη φήμη του. Είναι υποθέσεις κάθε είδους, από μικροκλοπές και ληστείες, μέχρι απαγωγές και φόνοι, και ο Πουαρό τις λύνει πάντα με τον τρόπο που προτιμά: όχι τρέχοντας πίσω από αποδεικτικά στοιχεία, αλλά βάζοντας το μυαλό του –τα «μικρά φαιά κύτταρα», όπως λέει ο ίδιος– να δουλέψει. Δεκαοκτώ ιστορίες, δεκαοκτώ μυστήρια που αποδεικνύουν ότι ο μικροκαμωμένος Βέλγος με το πάντα περιποιημένο μουστάκι είχε δίκιο να συστήνεται ως ο καλύτερος ντετέκτιβ στον κόσμο…

«Δεν έχω ανάγκη να σκύψω και να μετρήσω τα αποτυπώματα των υποδημάτων, να μαζέψω τις γόπες των τσιγάρων και να εξετάσω τα τσακισμένα γρασίδια. Μου αρκεί να καθίσω στην καρέκλα μου και να σκεφτώ». Δεκαπέντε χρόνια πριν, η όμορφη Κάρολαϊν Κρέιλ καταδικάστηκε για τον φόνο του συζύγου της. Τώρα η κόρη της αναθέτει στον Πουαρό να αποκαταστήσει τη μνήμη της. Υπήρχαν ακόμη πέντε ύποπτοι και όσο το σκέφτεται ο Πουαρό τόσο επανέρχεται στο μυαλό του εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα πέντε γουρουνάκια – το ένα πήγε στην αγορά, το άλλο στο σπίτι κλείστηκε καλά, και πάει λέγοντας. Κάποιο από τα πέντε γουρουνάκια, όμως, ίσως έκανε έναν φόνο και μένει ακόμη ατιμώρητο. Αν είναι έτσι, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα αποδεικτικά στοιχεία κι αν έχουν καταστραφεί, ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα το βρει, βάζοντας τη λογική του να δουλέψει…

Ένας σταχτής σκύλος με μια λευκή τούφα στο κούτελο όρμησε στα κακοτράχαλα στενοσόκακα της αγοράς την πρώτη Κυριακή του Δεκεμβρίου. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, στην Καρνταχένα ντε Ίντιας, ένα λυσσασμένο σκυλί δαγκώνει στον αστράγαλο ένα λευκό κορίτσι, τη Σιέρβα Μαρία. Πρόκειται για την κόρη του μαρκησίου του Κασαλντουέρο, που έχει μεγαλώσει στα παραπήγματα των σκλάβων του αρχοντικού, μιλάει τις γλώσσες τους και συμπεριφέρεται όπως εκείνοι. Το κορίτσι πέφτει στα νύχια της Ιεράς Εξέτασης. Ο νεαρός ιερωμένος ερευνητής Καγετάνο Ντελάουρα αναλαμβάνει να διαπιστώσει αν η κοπέλα διακατέχεται πράγματι από δαιμόνια, και αναπόφευκτα καταλαμβάνεται ο ίδιος από το δαιμόνιο του έρωτα για κείνη. Το δουλεμπόριο, τα φέουδα, η εκκλησιαστική παντοδυναμία, η ελευθεριότητα και ο διονυσιασμός του έρωτα, οι κυνηγημένοι Εβραίοι διανοούμενοι, η ιατρική της εποχής, οι δεισιδαιμονίες και οι εξορκισμοί πρωταγωνιστούν σ’ αυτό το χρονικό της συνάντησης δυο ανθρώπων που αγαπήθηκαν βαθιά.

Από τη σοφίτα του Λίντονς, μιας εγκαταλειμμένης έπαυλης στην αγγλική ύπαιθρο, το βλέμμα της Φράνσις Τζέλικο πέφτει πρώτα πάνω στην Κάρα, σκοτεινή και όμορφη, και στη συνέχεια στον Πίτερ, σοβαρό και εντυπωσιακό. Το ζευγάρι περνάει το καλοκαίρι του 1969 στα δωμάτια κάτω από το δικό της, καθώς η Φράνσις μελετά την αρχιτεκτονική των γύρω κήπων. Αλλά η ρουτίνα της αλλάζει όταν ανακαλύπτει ένα ματάκι στο πάτωμα του μπάνιου της από το οποίο μπορεί να κατασκοπεύσει την ιδιωτική ζωή των γειτόνων της. Προς μεγάλη έκπληξη της Φράνσις, η Κάρα και ο Πίτερ δείχνουν προθυμία να τη γνωρίσουν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή της που κάποιος την αποκαλεί φίλη και πολύ σύντομα οι τρεις τους περνάνε μαζί την κάθε μέρα: τρώνε υπέροχα γεύματα, πίνουν αμέτρητα μπουκάλια κρασί και καπνίζουν μέχρι που η στάχτη μαζεύεται σωρός πάνω στα σκονισμένα έπιπλα. Αλλά καθώς το καυτό καλοκαίρι φτάνει στο αποκορύφωμά του, γίνεται προφανές ότι η σχέση της Κάρα και του Πίτερ είναι περίπλοκη. Οι ιστορίες που λέει η Κάρα δε βγάζουν νόημα και, καθώς η Φράνσις μπλέκεται ολοένα και πιο βαθιά στη ζωή του σαγηνευτικού ζευγαριού, τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, στο σωστό και το λάθος, αρχίζουν να θολώνουν. Μέσα στην παρακμή όπου οι τρεις τους διολισθαίνουν, ένα μικρό έγκλημα θα οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο: ένα έγκλημα τόσο τρομερό, που θα στιγματίσει τη ζωή τους για πάντα. Το ΠΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ είναι ένα γοητευτικό ψυχογράφημα, μια κλειδαρότρυπα στους κινδύνους του πόθου, που δείχνει πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος προκειμένου να δραπετεύσει από το παρελθόν του.

Ένας λογοτεχνικός θρίαμβος του έρωτα και της μοναξιάς, του πολέμου και της τέχνης, αλλά και ένας γεμάτος αγάπη φόρος τιμής στον Μεγάλο Γκάτσμπι, το ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΜΕΝΤΑΤΟΡΕ είναι ένα συγκλονιστικό έργο φαντασίας από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας. Ήμουν έτοιμος να ζωγραφίσω το πορτρέτο του Γουατάρου Μενσίκι. Του Γουατάρου Μενσίκι που ζούσε στη λευκή έπαυλη, στην κορυφή του βουνού, στην απέναντι πλευρά της κοιλάδας. Αυτού του ασπρομάλλη άντρα για τον οποίο ακούγονταν διάφορες φήμες στη γειτονιά, ενός αναμφίβολα συναρπαστικού ατόμου. Με είχε επιλέξει, με είχε προσλάβει να του κάνω το πορτρέτο για ένα αμύθητο ποσό. Αλλά αυτό που συνειδητοποιούσα ήταν ότι αυτή τη στιγμή δεν ήμουν καν σε θέση να ζωγραφίσω ένα πορτρέτο. Ακόμα κι αυτή η συμβατική, ωφελιμιστική μορφή τέχνης ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου. Ήμουν στ’ αλήθεια κενός, ένα άδειο κέλυφος. Ο πρώτος τόμος ενός έπους από τον συγγραφέα που, σύμφωνα με τους New York Times, εφηύρε τη μυθιστοριογραφία του εικοστού πρώτου αιώνα.

Ένας λογοτεχνικός θρίαμβος του έρωτα και της μοναξιάς, του πολέμου και της τέχνης, αλλά και ένας γεμάτος αγάπη φόρος τιμής στον Μεγάλο Γκάτσμπι, το ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΜΕΝΤΑΤΟΡΕ είναι ένα συγκλονιστικό έργο φαντασίας από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας. Οι ζωγραφιές είναι παράξενα πράγματα: Καθώς πλησιάζουν προς το τέλος, αποκτούν τη δική τους θέληση, τη δική τους οπτική γωνία, ακόμα και τις δικές τους ικανότητες λόγου. Λένε στον καλλιτέχνη πότε έχουν τελειώσει (τουλάχιστον έτσι λειτουργεί μ’ εμένα). Κάποιος που παρακολουθεί ως θεατής –αν είναι κανείς παρών– δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε μια ζωγραφιά σε εξέλιξη και σε μια ολοκληρωμένη ζωγραφιά, γιατί το όριο είναι πρακτικά αόρατο στο γυμνό μάτι. Ωστόσο ο καλλιτέχνης γνωρίζει. Αυτός ή αυτή μπορεί ν’ ακούσει τη ζωγραφιά να του λέει: Κάτω τα χέρια, τέλειωσα. Ο καλλιτέχνης πρέπει απλώς να υπακούσει σ’ αυτή τη φωνή. Ο δεύτερος τόμος ενός έπους από τον συγγραφέα που, σύμφωνα με τους New York Times, εφηύρε τη μυθιστοριογραφία του εικοστού πρώτου αιώνα.

Εντέλει, τι έχουμε να κερδίσουμε αναλογιζόμενοι συνεχώς το παρελθόν, κατηγορώντας τον εαυτό μας για το γεγονός πως η ζωή μας δεν εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε; Ο Καζούο Ισιγκούρο ζωγραφίζει με την πένα του το συγκινητικό πορτρέτο του Στίβενς, του τέλειου μπάτλερ, και του κόσμου του, που ξεθωριάζει στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Στίβενς, ύστερα από δεκαετίες υπηρεσίας στο Ντάρλινγτον Χολ, μόνος του μια μέρα στην αγγλική ύπαιθρο, ξεκινά ένα ταξίδι στο παρελθόν σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τον εαυτό της ότι έχει υπηρετήσει την ανθρωπότητα προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον «μεγάλου ηθικού αναστήματος τζέντλεμαν», Λόρδο Ντάρλινγκτον. Όμως, στη μνήμη του παραμονεύουν αμφιβολίες για την αληθινή φύση της «μεγαλοσύνης» του Λόρδου Ντάρλινγκτον, και ακόμα μεγαλύτερες αμφιβολίες για τη φύση της δικής του ζωής. Ένα σύγχρονο κλασικό μυθιστόρημα, μια όμορφη αναπόληση της ζωής ανάμεσα σε δύο πολέμους σε μια αγγλική έπαυλη, μια καθηλωτική επίκληση σε χαμένα όνειρα και χαμένους έρωτες.

Παρ’ όλο που είχε υποταγεί εντελώς στο ασυνείδητο της ηδονής, κατάλαβε τι έμελλε να του συμβεί, αλλά δε θέλησε να σταματήσει. Συνέχισε. Συνέχισε με άκρατη ευχαρίστηση, ώσπου τίναξε από μέσα του αυτό που τον έκανε άνδρα: το σπέρμα του, την ίδια στιγμή που απ’ το λαρύγγι του άφηνε να βγει αυτό που τον έκανε άνθρωπο: η ψυχή του. Το μόνο που έμεινε μετά ήταν ένα σώμα κορεσμένο, άδειο. Ο άνδρας της κραυγής ήταν νεκρός. Ο άνδρας της κραυγής ήταν ένας άνθρωπος που βάδιζε και είχε κάνει μια στάση μετά από σχεδόν έναν αιώνα αδιάκοπο περπάτημα. Ήταν ενενήντα εννέα χρόνων και πέθανε γνωρίζοντας πως θα γινόταν πατέρας για τρίτη φορά. Η γυναίκα του θα το μάθαινε λίγες εβδομάδες αργότερα. Ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού, στην παράδοση του Χουάν Ρούλφο και του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Έτσι έγινε και είδα το Εκκρεμές. […] Το Εκκρεμές μού έλεγε ότι μολονότι όλα κινούνταν, η υδρόγειος σφαίρα, το ηλιακό σύστημα, τα νεφελώματα, οι μαύρες τρύπες και όλα τα τέκνα της κοσμικής εκπόρευσης, από τα πρώτα θεία όντα έως την πιο ιξώδη ύλη, ένα μοναδικό σημείο παρέμενε ιδεατός πίρος, σφήνα, γάντζος, και άφηνε το σύμπαν να κινείται γύρω του. Και τώρα εγώ συμμετείχα σ’ αυτή την υπέρτατη εμπειρία, εγώ που επίσης κινιόμουν μέσα στα πάντα μαζί τους, μπορούσα να δω Εκείνο, το Ακίνητο, το Φρούριο, την Εγγύηση, την ολόφωτη αχλή που δεν είναι σώμα, δεν έχει σχήμα, μορφή, βάρος, ποσότητα ή ποιότητα, και δεν βλέπει, δεν νιώθει, δεν υποκύπτει στο συναίσθημα, δεν βρίσκεται σ’ έναν τόπο, ή σε χώρο και χρόνο, δεν είναι ψυχή, διάνοια, φαντασία, γνώση, αριθμός, τάξη, μέτρο, ουσία, αιωνιότητα, δεν είναι σκότος ούτε φως, δεν είναι λάθος και δεν είναι αλήθεια. Ένα βιβλίο που σε παίρνει μαζί του στο χρόνο και σου αποκαλύπτει έναν ολόκληρο κόσμο από μυστικές αδελφότητες, υπόγειες κοινωνίες, πλεκτάνες και συνωμοσίες, μέσα από τη χαρισματική γραφή του μεγάλου Ιταλού διανοούμενου.