Λογοτεχνικά Βιβλία στα Ελληνικά

Σκέφτομαι συνεχώς εμένα, τις φίλες μου και όλες τις γυναίκες που τέτοια ώρα είναι μόνες. Γυναίκες που δεν τους λείπει τίποτε κι όμως έχουν ένα τίποτε στο κρεβάτι τους. Είναι μισές. Όπως και να το κάνουμε, άνθρωπος χωρίς ταίρι είναι μισός άνθρωπος. Είναι μορφή αναπηρίας κι αυτό. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Η Μέριλιν, η γάτα μου, πετάγεται από δίπλα μου κοιτάζοντας κι αυτή τον καθρέφτη. «Μέριλιν, είμαι ανάπηρη», της λέω. Με κοιτάει στα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει. «Κι εσύ είσαι ανάπηρη», συνεχίζω. «Δεν έχουμε σύντροφο. Είμαστε ανάπηρες». Η Μέριλιν ξαναξαπλώνει και συνεχίζει τον ύπνο της. Αδιαφορεί. Σαν να μου λέει: «Άντε, κοπέλα μου, σύνελθε και κοιμήσου. Μια χαρά άνθρωπος είσαι. Σιγά μην τρελαθούμε για τα αρσενικά». Συνέρχομαι. Τι με έπιασε ξαφνικά; Γιατί τόσος πεσιμισμός; Δηλαδή, επειδή οι άντρες είναι νούμερα, πρέπει κι εγώ να γίνω νούμερο νυχτιάτικα; «Βρε, δεν πάνε στα τσακίδια!»

Ένα μυθιστόρημα ταξιδιάρικο, που ανακατεύει μυρωδιές και γεύσεις, χαϊδεύει υλικά. ξυπνάει μνήμες και προσφέρει ό,τι πολυτιμότερο: την αγάπη.

Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από μας είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί… Αυτό που ζη��άμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι έν�� γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί που βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ… Κι αν κάπου μέσα στα κείμενα βρείτε τον εαυτό σας, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές τους κάτι θυμηθείτε, σας κερνάω καφέ και γλυκό του κουταλιού… Εσείς μένει να πείτε: «Δεν μπορεί, θα στρώσει!»

Είκοσι χρόνια πριν, η Ειρήνη Ρουσσάκη φυγαδεύτηκε από την Κρήτη για να γλιτώσει από το ξέσπασμα της βεντέτας που έφερε την οικογένειά της αντιμέτωπη για άλλη μια φορά με την οικογένεια των Ορφανών. Φεύγοντας, άφησε πίσω της τους δύο πιο σημαντικούς άντρες της ζωής της: τον δίδυμο αδελφό της Λευτέρη και τον Πέτρο Ορφανό, τον νεανικό και κρυφό της έρωτα. Πετυχημένη γιατρός κι ερευνήτρια στη Βοστόνη, αποφασίζει να επιστρέψει στα Χανιά για να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς και ν’ αντιμετωπίσει τους δαίμονές της. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο όταν όλοι πίσω στην Κρήτη παραμένουν αγκιστρωμένοι στα ήθη και στις παραδόσεις τους, όταν ο έρωτάς της για τον Πέτρο φουντώνει ξανά, μαζί με την παλιά έχθρα που χωρίζει τις οικογένειές τους; Διχασμένη ανάμεσα στην αδελφική αγάπη και στον έρωτα, η Ειρήνη θα προσπαθήσει να νικήσει το παρελθόν της σ’ ένα δύσκολο κι επίπονο αγώνα. Με φόντο την Κρήτη τού σήμερα και τους κώδικες τιμής τού χθες εκτυλίσσεται μια ερωτική ιστορία, όπου το μίσος αναμετριέται με το πάθος και ο φόβος με την αγάπη.

Ενόσω στις σκοτεινές κουζίνες της Γερμανίας μαγειρεύεται ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, εις την Οικία Ροδόπουλου εορτάζεται η έλευση του Βασιλιά με ταγκό, πίπερμαν ως και σοκολατάκια λικέρ εκ Φλόκα. Παραλής γαρ, ο κύριος Βασιλάκης ευημερεί εκ του εμπορίου ραδιοφώνων Φίλιπς και η ευτυχής, πλην άχρηστη, σύζυγος Ελπινίκη, φανατική συλλέκτρια φτερωτών καπέλων, διάγει ζωή χαρισάμενη. Το αυτό και ο μικρός τους υιός, Ντίνος, ο οποίος ζαχαρώνει γυναικείους ποδόγυρους, κάτω από τραπεζαρίες φορτωμένες εδέσματα. Μέχρι την ημέρα-κόλαφο που η Μπέμπα, η δαιμόνια οικονόμος, θα βρεθεί αντιμέτωπη με το επτασφράγιστο μυστικό του αρχοντικού, καλά θαμμένο για χρόνια...

«Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου, που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν Maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή, βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη…» Μέσα από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα, όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και τον Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη. Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μια εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μια ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της, και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.

Ένα μυθιστόρημα κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης, που βουτάει σε μια θάλασσα-φωτιά, στην αθωότητα των παιδικών χρόνων, στον ρομαντισμό της εφηβείας αλλά και στη «μαγική» βοήθεια: τη δύναμη της ψυχής. Γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις, είναι γραμμένη στα μάτια.

Κωνσταντινούπολη… Ιστανμπούλ… Βασιλεύουσα… Με όποιο όνομα κι αν την πεις, μία είναι η Πόλη• μαγική, μοναδική, υπέροχη, βαφτισμένη στα μυστήρια της Ανατολής! Στον τόπο αυτό γεννιέται η Θεανώ. Μια κοπέλα που κουβαλάει μέσα της κάτι από τη μαγεία της Πόλης και κάτι από το ανυπότακτο πνεύμα της. Η Θεανώ θα μεγαλώσει, θ’ αγαπήσει και θα παντρευτεί. Τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, θα βρεθεί μέσα στη δίνη των Σεπτεμβριανών. Μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία των Ελλήνων της Πόλης γράφεται με το αίμα πολλών. Θύμα της αγριότητας των Τούρκων και η Θεανώ. Όταν θα συνέλθει, τίποτε δε θα είναι πια όπως παλιά. Μια λύκαινα θα γεννηθεί εκείνο το βράδυ και όποιος από δω κι εμπρός την πλησιάσει για να της κάνει κακό, θα γίνει κομμάτια από τα κοφτερά της δόντια. Δέκα χρόνια μετά, η Θεανώ θα ζήσει τον εφιάλτη της απέλασης στην Ελλάδα και τον πόνο του ξεριζωμού, και θα έρθει αντιμέτωπη με το ρατσισμό και την καχυποψία. Η λύκαινα θα ξυπνήσει και πάλι, και όσοι έφταιξαν θα πληρώσουν ακριβά. Ή μήπως θα πληρώσουν και αθώοι; Μια ιστορία για μια γυναίκα που βίωσε την αγάπη και το μίσος, κι έγινε αγρίμι για χάρη των αγαπημένων της.

Ένας άντρας που θέλει να αλλάξει πρόσωπο επισκέπτεται μια πλαστική χειρουργό, αφήνοντας πίσω του ένα όπλο σε μια χαρτοσακούλα· μια τηλεφωνήτρια βρίσκει στο μετρό ένα φάκελο που περιέχει ενδείξεις για το δολοφόνο της αδελφής της· ένας ρακοσυλλέκτης μαζεύει χαρτιά με φωνήεντα διαμαρτυρίας· ένας βετεράνος μισθοφόρος της Λεγεώνας των Ξένων δίνει μαθήματα ζωής· μια συνταξιούχος γίνεται άστεγη από επιλογή· και ένας περιθωριακός αποστηθίζει ατάκες του Μπόγκαρτ για να κερδίσει τη θέση του στον κόσμο, κι ακολουθεί τα βήματα μιας ξενιτεμένης χορογράφου που τον οδηγεί στους ρυθμούς του πάθους. Πρόσωπα αφοπλισμένα και άλλοτε οπλισμένα με τη δύναμη «της τρέλας και της αδυναμίας» κουβαλούν τα μυστικά τους, κρατώντας τα ενίοτε κρυφά και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Με μότο «ζω από τύχη, αγαπώ κατ’ επιλογήν, μεταμορφώνομαι καθ’ έξιν», στροβιλίζονται στη δίνη της αμοραλιστικής δεκαετίας που διανύουμε. Σ’ αυτό το ανατρεπτικό μυθιστόρημα με φόντο το «Δρομέα» των Αθηνών, το Μάτι του Λονδίνου και τον γαλλικό Νότο, καθημερινές ακρότητες και παραδοξότητες πυροδοτούν τα πρόσωπα που εισβάλλουν στις λεωφόρους των μητροπόλεων σαν σε πίστες θανάτου.

Η Μερσέντες Χιλ, μια νεαρή και πάμφτωχη κοπέλα, γίνεται η διασημότερη ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου στην Αμερική του 1930. Η απαράμιλλη ομορφιά και το ταλέντο της αφήνουν άναυδο όποιον την αντικρίζει. Κι εκείνη, σαν βασίλισσα, απολαμβάνει απ' το θρόνο της όλα όσα της προσφέρουν τα νιάτα της. Οι άνδρες την ερωτεύονται με πάθος, απλώνοντας την καρδιά τους και τις περιουσίες τους στα πόδια της. Η δική της καρδιά όμως είναι δοσμένη μόνο στην καριέρα της. Μέχρι που ένας άνδρας ξυπνάει για πρώτη φορά μέσα της έναν πρωτόγνωρο έρωτα… Και μια μέρα η Μερσέντες, διαπιστώνοντας ότι η ανελέητη φθορά του χρόνου στραγγίζει όχι μόνο την ομορφιά αλλά και την υγεία της, εξαφανίζεται χωρίς το παραμικρό ίχνος, αφήνοντας πίσω της τον άνδρα της, παραγωγό κινηματογράφου, και τη μικρή της κόρη. Οι περισσότεροι τη θεωρούν νεκρή. Χρόνια μετά, γερασμένη και ξεχασμένη, δεν ελπίζει πια σε τίποτε και σε κανέναν. Ώσπου μια παράξενη γυναίκα τής υπόσχεται αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, ακόμη και ο Θεός. Και η Μερσέντες δέχεται να παίξει το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι της μοίρας. Θέλει να πάψει να πονά, θέλει να ερωτευτεί, να ξαναγίνει βασίλισσα στον παλιό θρόνο της. Θέλει μια δεύτερη ευκαιρία. Η Χρυσηίδα Δημουλίδου έρχεται αυτή τη φορά με ένα δυνατό ερωτικό, μεταφυσικό θρίλερ που θα σας καθηλώσει.

Τι κοινό έχουν η Μόνα Λίζα, η Κλεοπάτρα, ο Κολοκοτρώνης, η Κασσιανή και η Αυγούστα Θεοδώρα; Μια Γαλλίδα Σουλτάνα και η Μπουμπουλίνα; Η Άννα Κομνηνή και ο Μωυσής; Η βασίλισσα Αμαλία και ένα ορφανό φτωχόπαιδο στην Αγγλία; Ο ποιητής Πετράρχης και η Μύρτις; Η ωραία Ελένη και ένας τραπεζίτης, και αυτός με τον Καποδίστρια; Η Ρωξάνη και ένας συνταξιούχος φύλακας Μουσείου; Μια χήρα στη Μάνη και γυναίκες της καθημερινότητας; Τι τους συνδέει; Διαβάστε το βιβλίο για να μάθετε τις μυστικές τους ιστορίες. Αλήθειες καλά κρυμμένες στα βάθη της Ιστορίας ή δημιουργήματα της φαντασίας. Ακόμη ένα απολαυστικό βιβλίο με την εξαίρετη πένα της Ελένης Κ. Τσαμαδού, όπου πρωταγωνιστούν άνθρωποι και… γάτες. Πανέξυπνες και ραδιούργες, τρυφερές, υπέροχες, μοναδικές ΓΑΤΕΣ.

Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη. Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει. Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση; Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

1941. Η Ελλάδα βογκά κάτω από τη σκληρή γερμανική Κατοχή, μαζί κι οι κάτοικοι ενός μικρού νησιού του Αιγαίου: η Λήδα, μια νεαρή χήρα, εξοβελισμένη με την κόρη της από την τοπική κοινωνία· ο Παππούς, ο ηλικιωμένος που την έχει πάρει υπό την προστασία του· ο χειροδύναμος Μάρκος, που δε δειλιάζει μπροστά στον κίνδυνο, αλλά διστάζει μπροστά στις λέξεις· ο δήμαρχος, ο γιατρός, ο δικηγόρος του νησιού κι άλλοι σημαίνοντες πολίτες του. Κάποια στιγμή στη μικρή νησιωτική κοινωνία θα ενταχθούν η Αθηναία Ρίτα με τον έφηβο γιο της, στο σπίτι της οποίας σύντομα θα εγκατασταθεί και ο λοχίας Γκέοργκ Φίσερ με τη μακρινή ελληνική καταγωγή. Το ίδιο διάστημα, στο Βερολίνο, ο επίατρος του ναυτικού Κρίστιαν Μίλερ θα γνωρίσει τη Μάρεν, τη γυναίκα της ζωής του. Ο πόλεμος όμως σύντομα θα χωρίσει τους δύο νέους. Ο ανθρωπιστής Κρίστιαν θα βρεθεί στο ελληνικό νησί, αποφασισμένος να πολεμήσει μονάχα τους κοινούς ανθρώπινους εχθρούς, τον θάνατο και τον πόνο, με όπλο το νυστέρι του. Ο πόλεμος, ωστόσο, είναι πάντα απρόβλεπτος… Νησιωτική Ελλάδα-Βερολίνο... Κατακτητές και κατακτημένοι, πολιορκημένοι από τη βαρβαρότητα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φόβοι, αγωνίες, πάθη, αμφιβολίες αλλά κι η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, που κατορθώνει πάντα να «φωτίζει» και τις πιο σκοτεινές εποχές.

Το 1798, στο ταξίδι του προς την Αίγυπτο, ο Ναπολέων Βοναπάρτης «κρύφτηκε» για κάποιο διάστημα στην Ιεράπετρα της Κρήτης, κάτι που λίγοι γνώριζαν κι ακόμη πιο λίγοι έμαθαν ποτέ. Δίπλα του, ο Ζαν Λινιέ˙ ο πιο πιστός αξιωματικός και παιδικός του φίλος απ’ τις γειτονιές της Κορσικής. Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μια άγρια, τρικυμισμένη νύχτα, η Σοφία Σινιώρη, μια υπέροχη γυναίκα, στη δίνη ενός αναπάντεχου, μοιραίου έρωτα, φυγαδεύεται από την Κρήτη στη Μάνη, και κατόπιν στην Πεντέλη, για να καταλήξει στο Παρίσι, συνοδεία του Μπερναρντέν, ενός απόστρατου αξιωματικού. Πάνω από δύο αιώνες μετά, η Σοφί Λινιέ, ένα κορίτσι τού σήμερα στην πρωτεύουσα πόλη της Γαλλίας, τη μέρα που αποχαιρετά τη μητέρα της, Λιμπερτέ, για το μεγάλο ταξίδι, ανακαλύπτει ένα από χρόνια κρυμμένο μυστικό σε έναν παλιό πίνακα ζωγραφικής. Τα βήματά της θα την οδηγήσουν στη νοτιότερη γωνιά της Ευρώπης, την Κρήτη, και μετά στην Πεντέλη, σ’ έναν έρημο πύργο, όπου μέσα από τα μάτια της και την ψυχή της θα ενωθούν, μ’ έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό, οι δυο τόσο μακρινοί κόσμοι, που χωρίζονται από αιώνες, με τη ρωγμή του ανεκπλήρωτου ωστόσο να χάσκει εντός τους. Κι ίσως έτσι λυτρωθούν κι απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας αιώνιας προσμονής. Είναι η μοίρα των ανθρώπων, η τύχη, κάποιος θεός; Τι είναι αυτό που ορίζει τελικά τα βήματά τους;

Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς· οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα; Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…

Κοριτσάκι τόσο δα ήταν όταν την άρπαξαν από την αγκαλιά μου. Ένα μπουμπούκι το κορμάκι της που δεν αξιώθηκα να το δω ν’ ανθίζει. Δεν το χάρηκα. Δεν το χόρτασα. Μόνο τ’ αγκάθια˙ τ’ αγκάθια μόνο χόρτασα. Τα βράδια, όταν οι σκιές της αβάσταχτης απουσίας απλώνονταν και μ’ έπνιγαν, στα γόνατα έπεφτα, προσευχόμουν μόνο κι έλπιζα: «Κι αν σου ζητάω πολλά, Παναγιά μου, μάνα είσαι κι Εσύ και με νιώθεις. Σαν την αγάπη της μάνας, το ξέρεις -Θεέ μου!- όμοια δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο που ’φτιαξες…». Γυναίκες του εμφυλίου... Στάχυα που τα άλεθαν αλύπητα οι μυλόπετρες της Ιστορίας. Πατρίδα, κόμμα, προδοσίες, επαναστάσεις, αντάρτικα, σφαγές και, τέλος, το παιδομάζωμα. Η πιο απάνθρωπη, η πιο σκοτεινή σελίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού. Γυναίκες του εμφυλίου... Κεριά αναμμένα. Σαν την Αγγέλα, τη Μέλπω και την Αριάδνη. Ρωτούσαν, έτρεχαν, πόρτες χτυπούσαν μέρα και νύχτα, με μια μονάχα ελπίδα. Πως ίσως ξανανταμώσουν μια μέρα τα βλαστάρια τους. Κάποιες τα κατάφεραν. Κάποιες άλλες όχι. Γυναίκες του εμφυλίου... Μάνες της άδειας αγκαλιάς. Αυτή είναι η ιστορία τους...

Η «ποίηση σήμερα» αποτελείται από μη διασταυρωμένες φήμες, από ανυπόστατες διαδόσεις, από άχρηστες (για το μεγάλο κοινό) πληροφορίες, από κιτρινίζοντα χειρόγραφα που τα είδε ο ήλιος και αλλοιώθηκαν, από ήχους γεμάτους παρηχήσεις και μισοτελειωμένες φράσεις. Κι όμως διατηρεί μια κομψότητα στο ύφος, μια ισορροπία στη μορφή, μια άνετη και αδιάκοπη ροή νερού από πηγή. Γιατί αυτές οι αντιθέσεις στο παρουσιαστικό και στα νοήματα; Από τη μια το παιχνίδι, η ειρωνεία, ο σαρκασμός, και από την άλλη η νοσταλγία για ένα αναπότρεπτο παρελθόν, που όλο τ’ αλλάζουμε να μας ικανοποιεί καλύτερα, ενώ ήταν γεμάτο από χαμένες ευκαιρίες, ανολοκλήρωτους πόθους και αποτυχημένες προσπάθειες, που επισκίαζαν τις λίγες ωραίες λαμπερές στιγμές ολοκλήρωσης. Γι’ αυτό η «ποίηση σήμερα» είναι μεταξύ άλλων ένα «πικρό καρναβάλι».

Η Έλλη, μια ωραία, μοντέρνα γυναίκα, κουρασμένη και απογοητευμένη από μια πολύχρονη σχέση που δεν οδηγεί πουθενά, χωρίζει και αποφασίζει να φύγει για καλοκαιρινές διακοπές με την καλύτερή της φίλη. Ένα βράδυ, σε ένα μπαράκι του νησιού όπου έχουν πάει, γοητεύεται από την παρουσία ενός εντυπωσιακού μα συνάμα πολύ σοβαρού νέου άντρα. Όταν όμως γνωρίζονται και αρχίζουν να κάνουν παρέα, σύντομα αντιλαμβάνεται πως ο Αλέξανδρος προτιμά τους άντρες για ερωτικούς συντρόφους∙ έτσι αναπτύσσεται μεταξύ τους μια φιλία, που συνεχίζεται και μετά το τέλος τον διακοπών. Παρότι οι ερωτικές προτιμήσεις του Αλέξανδρου είναι διαφορετικές, ανάμεσά τους γεννιέται μια περίεργη έλξη, που έπειτα από πολύ καιρό τούς οδηγεί σε μια θυελλώδη βραδιά. Από εκείνη τη στιγμή η συμπεριφορά του αλλάζει και αρχίζει να την αποφεύγει. Όμως δεν μόνο η συμπεριφορά του που κάνει την Έλλη να ανησυχήσει, αλλά κάτι άλλο, πολύ πιο σοκαριστικό. Εκείνη πίστευε πως μεταξύ τους δεν υπήρχαν μυστικά, ωστόσο ο Αλέξανδρος της κρύβει αυτό που θα αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή του αλλά και τη δική της για πάντα. Οι κοινωνικοί κανόνες έχουν τα δικά τους αυστηρά χρώματα και αδυνατούν να συμπορευτούν με φανταχτερά χρώματα, όσα όμορφα κι αν είναι. Όμως είναι κι αυτά χρώματα της Φύσης…