Λογοτεχνικά Βιβλία στα Ελληνικά

Ενόψει του εκτοπισμού των Αρμενίων απ' την Τραπεζούντα τον Ιούνιο του 1915, ένα κορίτσι που μοιάζει να το ζωγράφισε ο ίδιος ο Θεός καταφεύγει στο σπίτι ενός αγνώστου. Στην Ορντού ένα άλλο κορίτσι εύπορης ελληνικής οικογένειας ετοιμάζεται για τον γάμο της και πασχίζει να οραματιστεί το μέλλον μ' έναν άντρα τον οποίο ελάχιστα γνωρίζει. Ο χαρισματικός, θρήσκος και θεματοφύλακας των ηθών της εποχής Γαληνός Φιλονίδης διχάζεται ανάμεσα σε δυο γυναίκες· δοκιμάζεται εμπρός στις ιδέες του· έρχεται αντιμέτωπος με την αγριότητα και το μίσος· συντρίβεται και θέτει ως στόχο ζωής να εκδικηθεί εκείνον που του προκάλεσε τον μέγα πόνο. Στο παρασκήνιο της μυθοπλασίας ιχνογραφείται ο Πόντος μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών· η ομογενοποίηση των φυλών με συνδετικό κρίκο μα και άλλοθι τη θρησκεία· ο φόβος, η μισαλλοδοξία και ο εθνικισμός που ενσπείρουν οι Νεότουρκοι και στη συνέχεια οι Κεμαλιστές· η καθημερινή ζωή στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης· οι διώξεις των Ελλήνων επί Στάλιν· τα στρατόπεδα εργασίας στη Σιβηρία και οι στέπες του Καζακστάν με αφόρητους καύσωνες το καλοκαίρι και σφοδρό ψύχος τον χειμώνα· οι πόθοι, τα πάθη και τα δεινά των Ποντίων. Κι όλα, μέσα από το πολυσχιδές ταξίδι που γράφει η ζωή και το ταξίδι που γράφεται για τη ζωή, να φαντάζουν φλόγες και κινήσεις του ποντιακού χορού σέρρα, του χορού της φωτιάς.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου. Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων…

Είναι αδύνατον να καθορίσουμε με ακρίβεια τι είναι ποίηση∙ γιατί η γραφή της μας ξεφεύγει. Ο Άγγλος ποιητής John Keats σ’ ένα γράμμα του έλεγε ότι ο ποιητής δεν υπάρχει. Είναι ένας χαμαιλέων που προσαρμόζεται σε όλα τα περιβάλλοντα και τα είδη της ποιητικής γραφής. Επίσης μπορούμε να πούμε ότι ο ποιητής είναι όπως ο ψαράς που ρίχνει το δίχτυ του και πιάνει λέξεις, φράσεις, τις οποίες κατόπιν ανασκευάζει σε ποιήματα. Οι λέξεις αυτές μπορεί να είναι τρέχουσες ή σπάνιες, αναλόγως τι θέλει να παρουσιάσει. Εκεί επεμβαίνει ο προσωπικός χαρακτήρας του γράφοντος που ονομάζουμε ύφος. Πάντως τα ποιήματα δεν είναι παθητικά αποκυήματα της φαντασίας, αλλά ένα σύνολο που ενεργεί κι αλλάζει την πραγματικότητα πλουτίζοντάς την με νέες προοπτικές. Όσο για την ερμηνεία της σημασίας του κάθε ποιήματος, αυτό θα το κρίνει ο αναγνώστης ανάλογα με τις ευαισθησίες του.

Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά. Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της. Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…

ΥΣΤΕΡΑ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΣΤΗ «ΘΗΚΗ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ» ΑΠΟ ΜΑΥΡΟ ΜΠΟΞ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΑΓΟΡΑΣΕΙ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΦΤΗΝΗ, ΜΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗ Ή ΑΠΟ ΔΕΡΜΑ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΠΟΞ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ. ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΗΚΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ – ΧΑΛΑΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΞ! ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ, ΣΤΑ 51 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.

Η Μαρίνα κοίταξε το νερό που έτρεχε στη γούρνα και μετά τη λεύκα που θρόιζε απαλά πάνω από το κεφάλι της. Είχε συνδέσει αυτό το θρόισμα με την παρουσία της μητέρας της. Και τώρα, νόμιζε ότι άκουγε τη φωνή της να ψιθυρίζει κάτι. Αφουγκράστηκε καλύτερα για να ξεχωρίσει τα λόγια. Θα σ᾽ αγαπάω πάντα... Θα σε προσέχω από ψηλά... Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί αυτό; Η μαμά της την παρακολουθούσε και την πρόσεχε από ψηλά! Kαρπός ενός μεγάλου έρωτα, η Μαρίνα ζει τα πρώτα παιδικά της χρόνια μέσα στη θαλπωρή που της εξασφαλίζουν η αγάπη και η στοργή των γονιών της. Πολύ μικρή όμως χάνει τη μητέρα της και βιώνει τη μοχθηρία της μητριάς της, η οποία, μετά το θάνατο και του πατέρα, κυριεύεται από μια ανεξέλεγκτη μανία εκδίκησης απέναντί της. Το αποκορύφωμα είναι μια πλεκτάνη που στέλνει την ανύποπτη Μαρίνα στη φυλακή με βαρύτατες κατηγορίες. Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Παναγιώτης γνωρίζει από μικρός την ορφάνια και τη μιζέρια. Το αγόρι μεγαλώνει στους δρόμους, στα ορφανοτροφεία και τα αναμορφωτήρια. Και όμως, η μοίρα έχει αναθέσει στον Παναγιώτη ένα ρόλο καταλυτικό. Εντελώς αναπάντεχα, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται μόνο για μια στιγμή. Θα σταθεί όμως αυτό αρκετό για να βρει εκείνος τη λύτρωση και η Μαρίνα την ευτυχία;

Είναι ντροπή να μην ξέρεις το όνομα του πατέρα σου… Είναι ντροπή η μάνα σου να μένει αστεφάνωτη… Είναι ντροπή να είσαι η κόρη του εχθρού… Η Λένη είναι το κορίτσι της ντροπής. Ο πόλεμος έχει τελειώσει και οι Έλληνες προσπαθούν να ξεχάσουν τη γερμανική Κατοχή. Η Λένη, όμως, με τα γαλανά της μάτια και τα ξανθά της μαλλιά, τους εμποδίζει. Προσβάλλει με την ύπαρξή της τα χρηστά ήθη της εποχής. Απέναντι σε μια πατρίδα που δεν την αποδέχεται, θα αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο Μόναχο. Εκεί θα γνωρίσει τον Γιόχαν, που προσπαθεί να αποτινάξει το στίγμα που του κληροδότησε ο πατέρας του. Η Λένη θέλει να βρει τις ρίζες της, ο Γιόχαν θέλει να κάψει τις δικές του. Όλοι γνωρίζουν, μα κανείς δε μιλάει. Στα πρόσωπά τους οι άλλοι βλέπουν τον εχθρό. Είναι όμως στ’ αλήθεια εχθρός το παιδί του εχθρού; Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο στις αληθινές ιστορίες των παιδιών που έζησαν τα λάθη της Ιστορίας και πλήρωσαν τις αμαρτίες των γονιών τους.

Μέσα σε μια θύελλα αλλαγών, υπάρχει αγάπη που μπορεί να μείνει όρθια; Την ημέρα που η Στεφανία επαναπροσλαμβάνεται, για ένα καλοκαίρι, στην παλιά της δουλειά στην τηλεόραση ως εκφωνήτρια του καιρού, ο άντρας της ο Θοδωρής χάνει τη δική του. Τώρα οι ρόλοι αντιστρέφονται. Εκείνη φέρνει τα λεφτά στο σπίτι, ενώ εκείνος σιδερώνει, μαγειρεύει μπιφτέκια και πηγαίνει τα παιδιά στη στάση για να περάσει το σχολικό να τα πάρει. Στο μεταξύ, η Βάλια, εκπαιδευόμενη στην εταιρεία όπου δούλευε ο Θοδωρής, έχει βάλει στο μάτι τον γοητευτικό πρώην συνάδελφό της. Την ίδια εποχή, ξαναγυρίζει, διεκδικώντας την αγάπη του γιου του, ο πατέρας του Θοδωρή, που είχε φύγει από το σπίτι, εγκαταλείποντας γυναίκα και γιο, τεσσάρων ετών τότε. Αλλά και ο οικονομικός διευθυντής στο κανάλι όπου εργάζεται η Στεφανία θεωρεί αυτονόητο πως κάθε εργαζόμενη πρέπει να ανταποκρίνεται στις ερωτικές του διαθέσεις. Η δε προϊσταμένη της θέλει να τη βγάλει από τη μέση για να βάλει στη θέση της τη βαφτισιμιά της. Οι πειρασμοί, οι δυσκολίες και τα μυστικά εμφανίζονται από παντού. Η αντιστροφή των ρόλων κινδυνεύει να διαλύσει τον γάμο του ζευγαριού. Πόσο ευάλωτοι είναι στις αλλαγές; Άραγε, θα επαναλάβουν τα λάθη των γονιών τους ή θα προχωρήσουν στη ζωή τους μέσα από ισχυρούς δεσμούς αγάπης; Ένα δυνατό, συναρπαστικό μυθιστόρημα για την εύθραυστη ισορροπία των σχέσεων.

Το προξενιό της Ιουλίας Βένιου με τον μεγαλοκτηματία Γιωργίκη Προβιό έμελλε να γίνει το σπουδαίο νέο ολάκερου του κάμπου της Λάρισας. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο επίλογος του γάμου της σφραγίζεται με τη δολοφονία του συζύγου και της τρίχρονης κόρης της. Η ίδια, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο, παραμένει αμίλητη, αποδεχόμενη τη μοίρα και, συνεκδοχικά, την ενοχή της. Έξι ημέρες πριν από την εκτέλεσή της, η νεαρή δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα προσπαθεί να της πάρει μια συνέντευξη μέσα στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου και κρατείται· στο πλευρό της ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας. Οι αχνές μνήμες της καταδικασμένης, που δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο, θα τους γυρίσουν πέντε χρόνια πίσω, στη μετεμφυλιακή εποχή τον Δεκέμβριο του 1949. Η αφήγησή της γεννά και στους δύο ζωηρές υποψίες πως υπάρχει μια «πλάγια ιστορία», μια δεύτερη εξήγηση των γεγονότων που η αποδοχή και απόδειξή της μπορεί να την αθωώσει. Αλλά ο χρόνος που τους απομένει είναι λιγοστός. Υποθέσεις, συνδέσεις γεγονότων, συνειρμοί, αποφάσεις κι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουν την αθωότητά της, ενώ οι δείκτες του ρολογιού έχουν ξεκινήσει ήδη να μετρούν αντίστροφα. Τα γεγονότα δικαιολογούν κάθε ψήγμα αισιοδοξίας. Η αλήθεια, όμως, δεν έχει φανερώσει την τελική της όψη...

Η Αριάδνη κόβει τους ομφάλιους λώρους της ζωής της, και από την πόλη μετακομίζει σε ένα νησί του Αιγαίου, ψάχνοντας να κρατηθεί από ό,τι θυμίζει τον άντρα που ερωτεύτηκε. Μπροστά της ανοίγεται ένας άγνωστος κόσμος, γεμάτος ναυτικές παραδόσεις του περασμένου αιώνα και πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια, ενώ θα έρθει αντιμέτωπη με ένα βαρύ μυστικό.  Κοίταζε ο μικρός Θεοδόσης τα πανιά να παίρνουνε σχήμα σιγά σιγά κι έβλεπε ένα άλλο πανί, χρώματος γαλανού, μεγάλο, τόσο που να μη χωρεί στη μικρή πλατεία, έβλεπε τους βιλιέρηδες να συνεννοούνται, να το μαζεύουν και να το μετακινούν στη μεγάλη πλατεία του Αγίου Δημητρίου, να το απλώνουν στο πλακόστρωτο και να γονατίζουν γύρω του όπως οι μαθητές στο σώμα του δασκάλου τους, κι όσοι περνούν να κοντοστέκονται και να λεν, τίνος είναι τούτα τα πανιά, είναι για το μπρίκι του καπετάν-Θεοδόση και τι χρώμα είναι τούτο, πού ξανακούστηκε πλεούμενο με γαλανά πανιά. Μια ερωτική ιστορία τού σήμερα που σκοντάφτει σε μια ερωτική ιστορία του παρελθόντος. Μια ιστορία με το ένα πόδι στο παρόν και το άλλο στο παρελθόν, μια Αριάδνη είναι που κρατεί τον μίτο και μας οδηγεί προς τη λύτρωση, ώστε να πάψει το ύψιλον της λύπης να γεμίζει με δάκρυ, αφού ένα είναι το χρέος που μας δόθηκε: το φως.

Αθήνα, 1982. Η Δάφνη, μια δυναμική αρχιτέκτονας, με αφορμή τη συνάντηση με τον μεγάλο έρωτα των φοιτητικών της χρόνων, θα αναμοχλεύσει αναμνήσεις της ζωής της, για να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και να συναντήσει ανθρώπους που τη σημάδεψαν, πριν κιόλας πάρει την πρώτη της ανάσα. Κεντρική Μακεδονία, αρχές του προηγούμενου αιώνα. Ένα μωρό, μοναδικό απομεινάρι μιας φλεγόμενης καλύβας του βάλτου, αγωνίζεται να παραμείνει στη ζωή. Δυο αδέρφια, με τα χέρια φυτεμένα στο μνήμα του πατέρα τους, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση. Λίγα χρόνια μετά, ένα κορίτσι με μαρμαρωμένα πόδια αποχωρίζεται τον πατέρα του, που τον στέλνουν στην εξορία. Παιδιά της ελληνικής Ιστορίας, ξετυλίγουν το κουβάρι του μύθου μέσα στη δίνη της, όταν εκείνη τρυπώνει ύπουλα στις ζωές τους για να τις συγκλονίσει, σε μια παραμυθένια πολιτεία, τα Γιαννιτσά, έναν ζωντανό μπερντέ με τα παλάτια του και τις καλύβες του, κι ανθρώπους λογιών λογιών που θα περάσουν εμπρός του, δειλούς και ήρωες, εχθρούς και φίλους.

Μια κοπέλα, εγκλωβισμένη σ’ ένα σπίτι που έχει παντού χαραγμένο τ’ όνομά της, ασφυκτιά μέσα στον γάμο της, στη φυλακή που αντί για σίδερα έχει λέξεις. Ένας άντρας, μεγαλωμένος με τη ρετσινιά του «γύφτου» και του «μπάσταρδου», μοναχικός, σκληρός, συναισθηματικά χωλός, ακροβατεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που από νωρίς τον απορρίπτει και τον εχθρεύεται. Ένας έρωτας, μια αμοιβαία ανάγκη, μια φυγή και ένα άδοξο τέλος. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας ξένος, ταλαιπωρημένος απ’ το ταξίδι, βρίσκει θαλπωρή και καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας που είναι γεννημένη ν’ αγαπά, να προσφέρει, να γαληνεύει τους ανθρώπους. Πιο πέρα, στο δάσος, η Ελισσώ. Γιάτρισσα, μαΐστρα, κατέχει τη Γνώση, τη Σοφία της ζωής. Ρίχνει τους ρούνους και βλέπει το πριν και το μετά. Μα δεν τα βλέπει όλα. Ένα μυστικό. Ένας γρίφος, που ζητάει να λυθεί. Ψυχές ταραγμένες που προσπαθούν να ισορροπήσουν, να βρουν τον σκοπό τους και να γιατρευτούν. Μόνος δρόμος, η Αλήθεια∙ αυτή που κρύβεται μέσα τους κι αδυνατούν να δούνε. Αυτή μονάχα μπορεί να τους λυτρώσει. Η Αλήθεια της ψυχής. Τίποτα πέρα απ’ αυτήν, τίποτα χωρίς αυτήν…

Δράμα, δεκαετία του 1960. Σε ένα μικρό χωριό, η Βασιλική, ένα πανέμορφο δεκαεξάχρονο και γεμάτο όνειρα κορίτσι, μεγαλώνει υπομένοντας την καταπιεστική συμπεριφορά της αγροτικής οικογένειάς της, ειδικά της αυστηρής μάνας της, που εμποδίζει κάθε προσπάθειά της να απαγκιστρωθεί από την απαρχαιωμένη νοοτροπία της επαρχίας, να μορφωθεί και να ανοίξει τα φτερά της. Μοναδικό στήριγμα στα όνειρά της είναι η γιαγιά της. Κάθε μέρα που ξημερώνει, αν και ίδια με την προηγούμενη, της γεννά μια καινούργια ελπίδα πως σύντομα θα ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινότητα του χωριού και πως ο έρωτας που θα έρθει στη ζωή της θα τη λυτρώσει από τη φυλακή της. Όμως ο έρωτας αυτός αργεί πολύ και η Βασιλική, βλέποντας τον χρόνο να κυλά και μη αντέχοντας περισσότερο όλη αυτή την καταπίεση, δέχεται να παντρευτεί με προξενιό τον Δημήτρη, έναν νέο από τη Θεσσαλονίκη. Φεύγοντας να ζήσει εκεί μαζί του, πιστεύει πως είναι ευτυχισμένη. Σύντομα ανακαλύπτει πως ο γάμος της την εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο, όμως συμβιβάζεται πιστεύοντας πως έτσι είναι η ζωή. Έως ότου η ματιά ενός άλλου άντρα, που πέφτει σαν φωτιά πάνω στην παγωμένη της καρδιά, την οδηγεί σε ένα πρωτόγνωρο πάθος, που δεν περίμενε, δε φαντάστηκε, δεν έλπισε ποτέ. Η Βασιλική επιτέλους ζει το όνειρο. Μέχρι που η φωτιά θα γίνει όλεθρος.

Η AntiNoah Production παρουσιάζει… Σεζόν 1η, Επεισόδιο 1 Το παγόνι, η αλεπού, το φίδι, το γουρούνι, η καμηλοπάρδαλη και ο λύκος…

Η Στέλλα γνωρίζει τον Ιάσονα. Κάνουν σχέση. Χωρίζουν. Νομίζει πως τελείωσε μαζί του. Κάνει λάθος! Ο Ιάσονας δεν αποδέχεται τον χωρισμό, απλώνει πάνω της τα φαρμακερά του δίχτυα. Για να την εγκλωβίσει. Ως πού μπορεί να φτάσει άραγε για να ικανοποιήσει τον πληγωμένο του εγωισμό; Ένα παραμυθένιο νησάκι του Αιγαίου, η Μαρμαρωμένη Βασιλοπούλα του· κι ένας φόνος. Μια αγάπη-δηλητήριο. Ένα μωρό. Πάθος και ζήλια. Κι η Στέλλα αναζητάει μια καινούργια αρχή, μακριά από τον άντρα που προσπαθεί να στοιχειώσει τη ζωή της. Ταξιδεύει σε μια θάλασσα από μυστικά. Μυστικά που μπερδεύουν ζωές, συναισθήματα, αποφάσεις, σχέδια. Μόνο που το καραβάκι της είναι χάρτινο. Και τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου είναι έτοιμα να το κλείσουν στην αγκαλιά τους… Άραγε το πεπρωμένο είναι δική μας επιλογή ή παιχνίδι της μοίρας;

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ-ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ H Αλεξάνδρα, η Μαρίνα και η Ελίνα μεγαλώνουν σε ένα αρχοντικό όπου βασιλεύει η αδιαφορία. Έχουν τα πάντα αλλά τους λείπει το πιο βασικό: η αγάπη. Ακολουθούν το πεπρωμένο τους, ερωτεύονται με πάθος, χωρίζουν. Ταξιδεύουν παρέα με τα περιστέρια της καρδιάς τους στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στην Καλντέρα της Σαντορίνης, πετούν πάνω από τις πλατείες της Φλωρεντίας, χορεύουν με τον ήλιο της ερήμου στη χλιδή των Αραβικών Εμιράτων, προσπαθούν με πείσμα να ανακαλύψουν τι θα πει «σ’ αγαπώ». Σε μια παράλληλη διαδρομή, παρών είναι και ο Δημήτρης, που σμίγει μυστικά με αλήθειες τραγικές, μπλεγμένος εν αγνοία του στον ίδιο οικογενειακό ιστό. Τέσσερις ήρωες που ερωτεύονται, πονούν, χαίρονται, συγκρούονται, αναρωτιούνται ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει. Ίσως και μέχρι το φόνο; Είναι ποτέ δυνατόν; Έχει, άραγε, όρια η αγάπη;

Τρεις από τις επτά πύλες της πόλης είχαν πια κυριευτεί κι οι μέχρι χτες σκλάβοι, οι πεινασμένοι, οι ματωμένοι, οι εξανδραποδισμένοι, γονάτιζαν το θεριό, άλωναν την Τριπολιτσά. «Πού πας, μπρε Νικόλα, μονάχος;» φώναξε οργισμένος ο Κολοκοτρώνης κι έκαμε να κινηθεί, να τον γυρίσει πίσω στην αράδα. «Πάω ν’ ανταμώσω την Αργυρούλα μας», του αποκρίθηκε και ξεθηκάρωσε την κοφτερή του πάλα. «Ή να γδικηθώ τον θάνατό της…» Πρώτοι μήνες της Επανάστασης κι ο αέρας της λευτεριάς σαρώνει τα σκλαβωμένα χώματα της πατρίδας απ’ τη Μακεδονία και το Αιγαίο μέχρι το Μεσολόγγι και τον Μοριά. Ο Νικόλας, η Δέσπω, ο Στέφανος, η Αργυρώ, ο Σίμος, ο μικρός λαός τούτου δω του μυθιστορήματος, μορφές και ψυχές της Επανάστασης, παλεύουν θεριεμένα για τ’ άπιαστο όνειρο και δοκιμάζονται σκληρά απ’ την ανθρώπινη μοίρα. Ζυμώνονται με τη φωτιά και το μπαρούτι, πολεμούν, αγαπούν, θρηνούν, πονούν. Μα, επιτέλους, ανασαίνουν λεύτερα. Μετά το Σούλι και το Ζάλογγο, τα Ψαρά, τ’ Ανάπλι, η Τριπολιτσά. Τόποι μαρτυρικοί, τόποι ιεροί, μα και τόποι αφάνταστου ηρωισμού. Κει όπου οι σκλάβοι γίνονται άνθρωποι. Κει όπου οι ραγιάδες γίνονται Έλληνες.

Πότε σαν ζωηρόχρωμη ζωγραφιά και πότε ιστορώντας τη σκληρή πραγματικότητα, ο Τζανής Κομνάς, με κύριο συνοδοιπόρο τον εκπληκτικής ομορφιάς, άσωτο, μαγικό, γενναιόδωρο, ανυπότακτο, άγιο και δαίμονα Ανθία, πορεύεται στην Κωνσταντινούπολη του 1808-1831. Στο υφαντό της μυθοπλασίας περιπλέκονται το άρωμα Κυνηγός του Ανέμου, που ξετρελαίνει τις χανούμισσες και τις αρχόντισσες, έρωτες και περιπετειώδεις διαδρομές με αναπάντεχη εξέλιξη, αποσιωπημένες αλήθειες, ερωμένες πατριαρχών, η επανάσταση του 1821 δοσμένη από το κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Ευρωπαίοι πρέσβεις που πουλάνε γυναικόπαιδα στους Τούρκους, οι «μακελεμένοι» Oσμανλήδες που κυκλοφορούν για να εξαγριώνονται οι μουσουλμάνοι, οι σφαγές των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης και της Χίου από τους αποθηριωμένους Οθωμανούς, ο Πόντος, το Δραγατσάνι, η Τρίπολη, το Ναύπλιο, η Αλεξάνδρεια, το Μανιάκι. Κι ακόμη: χαρέμια, φτώχεια, μεγιστάνες, σμήνη πλανόδιων πωλητών, παπάδες τσαρλατάνοι, συμμορίες των δρόμων, συντεχνίες ζητιάνων, κρυπτοχριστιανοί, πολύβουα και λαμπερά παζάρια, τεράστια καπηλειά, στις εισόδους των οποίων στέκονται ομοφυλόφιλα αγόρια και χαμάληδες να μεταφέρουν με κοφίνια τους μεθυσμένους, σκλαβοπάζαρα, βασανιστήρια, το μπουντρούμι κι η αστυνομία του Πατριαρχείου, αγιάσματα, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, ερωτικά ξόρκια, οδαλίσκες, μαύροι και λευκοί ευνούχοι στο παλάτι του σουλτάνου, οι φανταχτερές νύχτες του Ραμαζανιού, χοροεσπερίδες, πανηγύρια των Ρωμιών, ναυτικές περιπέτειες και πόσα άλλα. Κι όλα υπό τη σκιά του πόθου, του φόβου και του όχλου, και μέσα από το ήμερο και το άγριο, την ομορφιά και την ασχήμια, το καλό και το κακό, που μπορεί να ενυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο και να τον μεταμορφώνουν, ανάλογα με τις συνθήκες και τις καταστάσεις που καλείται ν' αντιμετωπίσει σε άγιο, δαίμονα, άγιο και δαίμονα.